“#120db” bij Speaker´s Corner: Freya´s toespraak

 

(Door: Collin McMahon – Vertaling: E.J. Bron)

Voor de Britse douaneautoriteiten is het afwijzen van de islamisering een reden om iemand uit te zetten. Freya van #120db lukte het desondanks om in Londen bij Speaker´s Corner een toespraak te houden.

De chef van de Identitaire Beweging Hongarije, Ábel Bódí, die samen met Martin Sellner vorig weekend Groot-Brittannië werd uitgezet, publiceerde op “Breitbart.com” zijn verhoorprotocol met de Britse grensautoriteiten. Die noemden zijn “afwijzing van de islamisering” als belangrijkste reden voor hun weigering om hem het land binnen te laten. Volgens mediaberichten hebben diezelfde grensautoriteiten in het jaar 2017 meer dan 400 radicaalislamitische Jihadisten weer naar Groot-Brittannië laten terugkeren.

Terwijl de beide chefs van de Identitaire Beweging werden uitgewezen, lukte het de activiste Freya van #120db door de controles te komen. Ze sprak zaterdag 14-04-2018 in Londen op een bijeenkomst van “Generation Identity” en zondag 15-04-2018 om 11.00 uur bij Speaker´s Corner over migrantengeweld tegen vrouwen in Europa. De door Soros gefinancierde haatgroep “Hope not Hate” maakte de locatie van de bijeenkomst bekend, die met geweld door “Anti”fascisten werd aangevallen. De links-extreme geweldplegers vielen ook de manifestatie tegen geweld tegen vrouwen bij Speaker´s Corner aan, de politie moest de jonge vrouwen tegen de vermomde misdadigers beschermen. Hieronder de toespraak van Freya bij Speaker´s Corner:

“Hallo Londen! Ik vind het een eer om hier vandaag tot jullie te mogen spreken! Ik ben een activiste uit Duitsland en ik ben hier om met jullie te praten over een nieuwe beweging, die “120 decibel” heet.

“120 decibel” is het geluidssterkte van een gebruikelijk zak-alarm in Duitsland. Dit zak-alarm werd ontwikkeld om gebruikt te worden in geval van acuut gevaar, om de aandacht van potentiële helpers te vestigen op het slachtoffer en de aanvaller te verjagen. Dit zak-alarm wordt nu in iedere apotheek verkocht en maakt nu al een vast bestanddeel van ons dagelijks leven uit.

De reden waarom wij onze beweging in het leven hebben geroepen, of beter gezegd in het leven moesten roepen, was, omdat het geïmporteerde seksuele geweld tegen vrouwen als gevolg van de ongecontroleerde massa-immigratie uit meestal islamitische landen, die in heel Europa te zien is, door onze autoriteiten en de media onder het tapijt wordt geveegd. Deze situatie is voor ieder mens met gezond verstand onverdraaglijk.

Vrouwen worden verkracht, gemarteld en om niets gedood, puur uit verveling en respectloosheid. En dat overkomt niet alleen jonge vrouwen of vrouwen van middelbare leeftijd. Zelfs 80-jarige vrouwen en 7-jarige meisjes werden lastig gevallen. Het is duidelijk geworden dat er geen paal en perk wordt gesteld aan deze seksuele misdaden en dat de misdaden steeds erger worden. Vrouwen werden al verkracht op begraafplaatsen of in het ziekenhuis tijdens de bevalling.

Als vrouw voel ik heel duidelijk het gebrek aan respect die uitgaat van veel van deze migranten – als ik in de bus zit of door de straten van mijn stad wandel en zij mij aankijken als loslopend wild, alleen omdat ik mijn haar los durf te dragen. En ik kan jullie vertellen dat niets zo frustrerend is als te weten dat, zelfs wanneer je je hiertegen verzet, ze jou alleen maar in je gezicht zullen uitlachen en je behandelen alsof je niets waard zou zijn, alleen omdat je een vrouw bent. Dat heb ik in Keulen en omgeving meegemaakt. Het is geen wonder dat mannen met zo´n manier van denken niet aarzelen de meest wrede misdaden te plegen. In hun ogen zijn vrouwen het eigendom van mannen, en ongelovige vrouwen zijn niet meer waard dan beesten.

Wij voelen allemaal hoe het basisgevoel in het openbaar voor vrouwen in heel Europa veranderd is. Zoals mijn vriendin Paula, een activiste uit Duitsland, heeft gezegd, wordt pepperspray nu direct naast hygiënische artikelen voor vrouwen in de winkels verkocht. Vrouwen bezoeken cursussen zelfverdediging, voordat ze ´s nachts uitgaan, als ze überhaupt nog uitgaan. Criminelen en seksuele misdadigers waren er altijd al, en het was altijd aan gevaren verbonden om als vrouw alleen ´s nachts over straat te gaan. Maar ik denk dat we het er allemaal met elkaar over eens zijn dat het aantal gevallen van seksueel geweld de afgelopen drie jaar aanzienlijk is toegenomen, evenals de brutaliteit en de laagheid waarmee deze misdaden worden gepleegd.

Een treurig voorbeeld van dit soort misdaden is het geval van Mia Ladenburger, een jonge Duitse vrouw uit Freiburg, die tot bewusteloosheid gewurgd, verkracht en in een rivier werd verdronken terwijl haar aanvaller Hussein K. erbij zat. Toen hij werd gearresteerd, zei hij: “Wat is het probleem? Het was toch maar een vrouw.” In  het jaar 2013 werd hij al een keer in Griekenland gearresteerd en veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf, omdat hij had geprobeerd een vrouw te beroven en haar over een hek van een klif af te gooien. De vrouw overleefde de val alleen maar, omdat het haar lukte zich om te draaien in de lucht om niet rechtstreeks met haar hoofd op de grond terecht te komen. Op grond van een wetswijziging aldaar werd hij twee jaar later vrijgelaten en kwam hij naar Duitsland. Deze verachting voor het leven en het welzijn van vrouwen is schrikbarend, en de meeste mensen, vooral westerse mannen, hebben hierop geen betrekking. Zonder tijfel bestaat er een verband tussen het islamitische geloof van deze mannen en hun verachting voor fundamentele rechten van westerse vrouwen.

“120 decibel” noemt deze wantoestanden bij de naam. We hebben onszelf zo genoemd, omdat we luid willen zijn tegen geïmporteerd seksueel geweld, en we willen dat andere vrouwen ook luid zijn. Dit is niet alleen maar een beweging voor patriotten. Ze is voor iedere vrouw in Europa, die nu voor haar veiligheid en de veiligheid van haar liefsten moet vrezen, omdat onze autoriteiten het verzuimen de burgers te beschermen. Maar deze beweging is niet alleen voor vrouwen. Ook mannen spelen daarbij een belangrijke rol – mannen, die zich zorgen maken om hun moeders, grootmoeders, zusters, vrouwen, vriendinnen en dochters.

Zoals jullie wellicht weten, was onze eerste grote actie het verstoren van een #MeToo-bijeenkomst tijdens de Berlinale in februari, waar over seksuele intimidatie in de filmindustrie gediscussieerd zou worden. Deze mensen zijn altijd de eersten die zeggen dat we moeten opstaan en over seksuele intimidatie moeten praten, dat ieder slachtoffer waargenomen en gehoord moet worden. Maar toen wij het podium opkwamen en hen verzochten te discussiëren over het thema van het geïmporteerde seksuele geweld, een thema dat door de media bijna volledig genegeerd wordt, werden ze plotseling heel stil – behalve “Nazis raus” te roepen, terwijl wij heel rustig foto´s van de slachtoffers van de huidige politiek, zoals Maria Ladenburger, in de lucht hielden. Nadat ze ons duidelijk gemaakt hadden niet met ons te willen discussiëren, verlieten we het podium, maar niet zonder een zak-alarm met 100 decibel achter te laten en voor hen iets om over na te denken.

Die hele bijeenkomst was extreem hypocriet: ze kunnen iedereen kapotmaken door te beweren dat hij haar “met zijn blikken verkracht” of hem op niet gepaste wijze gefeliciteerd zou hebben. Maar zodra het erom gaat hoe dit extreem brute seksuele geweld tegen vrouwen met de ongecontroleerde massa-immigratie uit islamitische landen gepaard gaat, wordt men door de media en linkse activisten voor “Nazi” en “fascist” uitgescholden, alleen al als je deze dingen bij de naam noemt en de waarheid zegt. Het is net alsof #MeToo alleen geldt voor de slachtoffers van blanke, westerse mannen.

Onze tweede grote actie vond eind maart plaats, toen enkele dappere jonge vrouwen naar het deelstaatparlement van Schleswig-Holstein gingen om de aandacht te vestigen op de ernstige veiligheidsgebreken voor Duitse vrouwen. Veroorzaker voor deze actie was de dood van de 17-jarige Mireille, die vermoord werd door een Afghaanse asielzoeker, wiens asielaanvraag al werd afgewezen. Deze vrouwen gingen daar staan en eisten ons recht op lichamelijke ongeschondenheid en de uitzetting van alle illegale en criminele immigranten op, evenals het herstel van een rechtsstaat, waarin links de wet niet gewoon kan buigen zoals zij dat wil.

In de Duitse stad Kandel werden het 15-jarige meisje Mia door haar ex-vriend, een asielzoeker uit Afghanistan, die zogenaamd ook 15 jaar oud was, bruut vermoord. Zijn leeftijd werd later gecorrigeerd naar ongeveer 20 jaar. Nadat ze een einde had gemaakt aan hun meerdere maanden durende relatie, deed ze aangifte tegen hem wegens belediging en intimidatie. Kort daarna stak hij haar dood. Zijn asielaanvraag werd in 2017 afgewezen, maar hij werd nooit uitgezet. Hij bleef in Duitsland, waar hij een onschuldig meisje kon vermoorden. Deze zaak, evenals de zaak van Maria Ladenburger, zijn schoolvoorbeelden van het geïmporteerde seksuele geweld tegen vrouwen in Duitsland geworden. Ter herinnering aan deze jonge slachtoffers vindt er regelmatig een demonstratie in de kleine stad Kandel plaats, waaraan tot 4000 mensen deelnemen.

Vaak zien de mensen “120 decibel” als een directe tegenstander van de “MeToo beweging en noemen zij ons “de echte feministes” – hoewel wij niet met de extreme feministes van de “derde golf” in verband gebracht willen worden, die denken dat het de beste manier zou zijn om hun politieke doelen door te drukken door zich tot op hun ondergoed uit te kleden en “trotse slet” op hun borsten te schrijven. De mensen beginnen ons als de ware vrouwenrechtenactivisten te zien. Het is een steek midden in het hart van het probleem”namelijk dat de linkse vrouwen (en mannen) heen en weer geslingerd worden tussen de volledige emancipatie van de vrouw en de acceptatie van de illegale immigratie van ontelbare islamitische mannen uit vrouwen-vijandige samenlevingen in naam van multiculti.

Het is een populair stropop argument van onze politieke tegenstander dat wij zouden beweren dat alle seksuele geweld geïmporteerd zou zijn en dat iedere individuele dader een islamitische migrant zou zijn. Deze bewering is heel duidelijk fout. Wij hebben en zullen nooit ontkennen dat er andere vormen van geweld tegen vrouwen bestaan. Franziska, een activiste uit Oostenrijk, zei: “Alleen omdat je onderzoek doet naar darmkanker betekent niet dat je het bestaan van andere vormen van kanker ontkent.” Wij zijn er, omdat de mainstream met campagnes zoals #MeToo alleen dan over seksueel geweld spreekt als het politiek correct is.

Als je het slachtoffer wordt van geïmporteerd seksueel geweld en er over praat, word je ervan beschuldigd het gebeurde te gebruiken of zelfs te liegen, wat voor het slachtoffer ongelooflijk traumatiserend kan zijn. Het is schandalig dat deze zelfbenoemde vrouwenrechtenactivisten alleen maar over seksuele intimidatie praten wanneer een westerse man de dader is. Daarom hebben wij besloten onze stemmen te verheffen voor de rechten van Europese vrouwen.

Wij zijn er trots op dat mannen vrouwen uit heel Europa besloten hebben zich bij onze beweging aan te sluiten en een bewustzijn te creëren voor de gevolgen van ongecontroleerde massa-immigratie uit overwegend islamitische landen. Dat wordt elke dag belangrijker, want als je een blik werpt in de kranten, dan zie je dat de situatie steeds dramatischer wordt. Doordat wij de waarheid vertellen, zouden we wellicht talrijke onschuldige vrouwen het leven kunnen redden.

Ik kan jullie nu alleen maar aanmoedigen om met ons mee te doen en alle vrouwen ertoe te motiveren om zich in te zetten voor hun veiligheid en hun toekomst. In Duitsland zeggen we  “Kandel is overal”, en de tragische gevallen van misbruik van meer dan duizend jonge meisjes in Telford en Rotherham blijken ook in Groot-Brittannië treurige zekerheid te zijn. We moeten iets doen om een leefbare toekomst voor onze vrouwen te garanderen. Hartelijk dank.”

Bron:
www.journalistenwatch.com
Auteur: Colin McMahon

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)