Nitwit-Nederland: Ouders zonder eigen oordeel

(Door: Theresa Geissler)

Wederom viel ik gisteravond op op deze site midden in iets zeer verontrustends: het Telegraaf-artikel van Wierd Duk: “Onvrede over moskee-schoolreis.“

“Tja, ernstig”, zal menigeen onder u, beste mede-reageerders, nu misschien denken, “Maar verontrustend…. We behandelen dit onderwerp toch bepaald niet voor de eerste keer; we wisten, met andere woorden, al dat het bestónd.” En dat klopt natuurlijk, mensen: ikzelf heb er alweer een tijdje geleden nog een zogeheten ‘Open Brief-artikel‘ aan gewijd. Maar over deze tendens in het algemeen wilde ik het dan ook niet direct hebben; eerder over een ander aspect, dat me nogal pijnlijk trof, en wel dit hier:

Aan het begin van het artikel worden de Eindhovense ouders ‘Idema’ aan het woord gelaten. Niet hun eigen naam, want dat durven ze niet aan. (dus dat begint al goed. Enfin…) Vervolgens krijg je dan dit te lezen:

“Dat deze salafistische moskee omstreden is, omdat hier strijders voor de jihad zouden worden geronseld en omdat er aartsconservatieve predikers optreden, werd er niet bij vermeld. De Idema’s wisten dit alles niet, maar zij zagen het moskeebezoek van begin af niet zitten om principiële redenen. Vader Idema: ´Ik wil niet dat mijn zoon rare bewegingen moet maken in opdracht van een of andere geestelijke, die gelooft in iets dat niet bestaat.´ Mevrouw Idema was al net zo sceptisch, maar net als haar man zag zij er tegenop om kritische vragen te stellen, want ´dan word je gelijk gezien als rechts´. Dus ging zoonlief mee op excursie. Vader Idema: ´Gelukkig was het alleen een rondleiding met hapjes en hoefden ze niet te bidden´.”

Nou, meer geluk dan wijsheid dan, wat trouwens ook direct daarop uit de rest van het artikel blijkt. Maar wat ik er maar mee wil zeggen: dat het overgrote deel van pedagogisch Nederland nu eenmaal tot de softe – dus linkse – sector behoort, wísten we tot ons leedwezen al: vandaar ook dat dergelijke onzalige initiatieven als paddenstoelen uit de grond schieten. Maar dat nu ook nog moet blijken dat de óuders er geen weerwoord op blijken te hebben….

Lees nog maar eens na: De “Idema’s” – die om te beginnen al geen benul blijken te hebben van de omstreden achtergronden van de excursiebestemming- verklaren tamelijk stoer dat zij het moskeebezoek niet zagen zitten “om principiële redenen”. Welke principiële redenen? Dat blijft tamelijk vaag, al krijg je aan de hand van de uitlatingen van Pa de indruk dat het hier om zoiets als een agnostische/atheïstische levensovertuiging gaat: “….een of andere geestelijke, die gelooft in iets, wat niet bestaat”. Oké, maar daarvoor rond uitkomen, durven ze dan weer kennelijk níet, omdat ze bang zijn “als rechts (bedoeld wordt hier waarschijnlijk: als PVV’ers) te worden gezien.” Ja, dáár moet je toch zeker niet aan dénken! Dus het eind van het liedje is dat de “principiële redenen” even gemakkelijk bij het grof vuil worden gezet als dat ze in eerste instantie van stal werden gehaald, en hun zoon even zo vrolijk het hol van de leeuw werd ingestuurd. Gelúkkig dat het met een sisser afliep…!

Maar even alle gekheid op een stokje: dat is bepaald niet aan zijn ouders te danken: hoe dúrven zulke ouders het nog over “principiële redenen” te hebben! Het enige waar ze zich uiteindelijk écht zorgen over maken, is of ze door het stellen van “kritische vragen” voor “fout” worden aangezien, wat voor hen kennelijk zwaarder telt dan hun kind ergens op afsturen waarvan ze zéggen er niet achter te staan. Bovendien maken ze de indruk op geen enkele, maar dan ook écht op geen enkele manier bekend te zijn met de islamitische materie, nog niet eens de klók te hebben horen luiden, getuige het feit dat Pa spreekt over een “geestelijke” en aldus de indruk maakt het woord “imam” niet eens te kénnen. En dat, terwijl we inmiddels toch al decennialang worden overvoerd met moslims en moslimgemeenschappen! Dan vraag je je tóch af: zijn zulke mensen stekeblind? Hebben ze al die tijd bewust weggekeken van wat ons zo ongeveer dagelijks door de strót wordt geduwd?!

En zo, valt te vrezen, zijn er tálloze Nederlandse ouders: soft, besluiteloos, ongeïnteresseerd en daardoor automatisch zonder eigen oordeel. Beginnen heel fink over hun “principes,” maar laten die principes vallen bij het eerste zuchtje tegenwind, in casu de linkse, softe sector, die met dubieuze excursies naar moskeeën komt aanzetten: knikkende knieën en ze dúrven al niets meer te vragen!

Wie beweerde ooit dat Nederland vanaf de “Babyboom-generatie” “mondiger” was geworden? Dan toch níet als het om de islamisering gaat: vroeger ging men niet tegen de “pedagogen” in, omdat ze tóch een stuk gezag vertegenwoordigden, nu, omdat ze de….”maakbare samenleving” vertegenwoordigen? Er is minder veranderd dan we lang dachten. Alleen staat er tegenwoordig meer op het spel, namelijk onze IDENTITEIT… Maar ik begin me af te vragen of een groot deel van de ouders en opvoeders (pedagogen inbegrepen) dat woord überhaupt kan spéllen.

Door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)