Wie betaalt de “vluchtelingen”?

(Door: Bert Dijkstra)

De boven ons gestelden beweren hardnekkig dat migratie (en vluchtelingen zijn deel van de migratie) “een bron van welvaart” is (VN Global Compact voor Migration, p. 2, punt 8). Bondskanselier Merkel merkte een keer op dat de meeste vluchtelingen zich buiten Europa bevinden en dat Europa ook iets moet doen. Helemaal in lijn met deze voorstelling van zaken verspreidt de Duitse overheid informatie over de aantallen vluchtelingen over de wereld, waarbij Duitsland wereldwijd op de zesde plaats staat. Andere landen doen veel meer, dat is de boodschap voor het publiek. Maar is dat wel waar? Nee dus.

Volgens een kwaliteitskrant maakt de EU in 2016 en 2017 rond € 3 miljard over naar Turkije ten behoeve van ruim een miljoen Syrische vluchtelingen. Dat komt neer op ruim € 1500,- per vluchteling per jaar. Een gemiddeld Syrisch gezin heeft 3 kinderen, dat dus kan oplopen tot € 7500,- per gezin. Een Turks gezin in de armere streken moet rondkomen van € 5000,- per jaar. De conclusie dat de Syrische vluchtelingen geheel door Europa worden betaald, dringt zich op. Turkije verstrekt alleen de locatie en het lokale management, die waarschijnlijk ook betaald worden door de EU.

Deze regeling staat niet op zichzelf. De EU heeft al jaren een speciaal fonds ingesteld, het European Civil Protection and Humanitarian Aid (ECHO). Dit organiseert projecten in maar liefst 90 landen waar 120 miljoen mensen van profiteren. ECHO geeft ongeveer € 1 miljard euro per jaar uit over de periode 2014-2020. De € 3 miljard specifiek voor Turkije komen daar bovenop, want het budget van ECHO was al vastgesteld en u weet het, de EU komt nooit ergens op terug.

Van dit miljard gaat ongeveer de helft naar Afrika en dan voornamelijk in samenwerking met de VN. Uiteraard wordt dit allemaal keurig verantwoord in een lijst van uitgaven, gespecificeerd per land en per project. De verdeling gaat per hulpverlenende instantie. Zo gaat er 1 miljoen via de UNCHR-Duitsland naar het kamp Dadaab, waar Kenia 400.000 vluchtelingen uit Somalië opvangt. Ook UNCHR-Zwitserland besteedt 900.000 aan diensten in dit kamp. Maar via UNHCR-GB gaat er ook nog een 1 miljoen euro naar de veiligheid in de regio, deze keer via INSO. Maar dit zijn alleen maar specifieke projecten. De algemene opvang van de Somalische vluchtelingen heeft de VN alleen al in 2017 $487 miljoen gekost (ongeveer € 450 miljoen), waarvan $ 173 miljoen voor Kenya.

De UNHCR (United Nations High Commissoner for the Refugees) is namelijk wereldwijd de autoriteit die opvang van 64 miljoen vluchtelingen regelt. Het budget daarvoor is $ 7,3 miljard in 2017 (bron: Global Appeal Update). Ongeveer de helft van deze uitgaven is bestemd voor basisbehoeften als eten en onderdak (p. 23).

Het zal niemand verwonderen dat de UNHCR altijd geld tekort komt. Het aantal vluchtelingen is in tien jaar ongeveer verdubbeld. De UNHCR produceert een mooie lijst voor 2018 met alle donoren. Bovenaan de VS met 1291 miljoen en de EU met 444 miljoen. Totaal werd er 3.128 miljoen gegeven, waarvan 2518 miljoen door de 11 grootste donoren, allemaal Europese landen (waaronder Nederland) plus de VS.

Dat betekent dat alle vluchtelingen ter wereld voor 80,7 % zijn geholpen met Europees en Amerikaans geld. Naast de 3 miljard voor Turkije. Private donoren in Turkije verstrekten 23.000 USD en de paus ook nog 20.000 USD. De organisatie van de UNHCR wordt door de VN betaald. En de VN wordt voor meer dan 80 % betaald door…inderdaad, diezelfde rijke landen in Europa en Amerika.

Maar het houdt niet op bij vluchtelingen, die na verloop van tijd vaak migranten worden omdat ze niet meer terug willen of terug kunnen. Ook een organisatie als de African Union wordt voor ongeveer driekwart gefinancierd door ‘partners’ die maar liefst 360 miljoen doneerden in 2017. Het financieel jaarrapport van de Afrikaanse Unie (p. 9) laat onvermeld wie deze partners zijn, maar het zullen ongetwijfeld weer diezelfde landen in Europa en Amerika zijn. En naast dit alles gaat er jaarlijks ook zo´n $ 50 miljard ontwikkelingshulp naar Afrika. Dan heb ik nog niet genoemd een organisatie als Artsen zonder Grenzen Internationaal, die € 1,614 miljard uitgaf in 2017, waarvan ongeveer de helft in Afrika en het Midden-Oosten.

Hoe zou Afrika overleven zonder Europa en de andere donoren in de rijke wereld? Hoe zouden ze zich in leven houden zonder die afschuwelijke kapitalistische uitbuiters daar in Europa en Amerika?

Conclusie: inderdaad, migratie en vluchtelingen zijn een bron van welvaart:

– Voor de VN-ambtenaren.
– Voor de directeuren en de staf van de NGO’s die allerlei projecten mogen uitvoeren.
– Voor de lokale leveranciers van koelkasten, bedden en levensmiddelen.
– Voor de supermarkten, telecomproviders, tolken, leveranciers van sanitair rond de vluchtelingenkampen in Turkije.
– Voor de schrijvers van rapporten over de projecten en de humanitaire waarde ervan.
– Voor de banken, die een graantje meepikken van de geldstromen.
– Voor de autofabrikanten die al die 4×4 wagens en crossovers mogen leveren.

Maar de burger in Europa en Amerika betaalt alleen maar.

Door:
Bert Dijkstra
(voor www.ejbron.wordpress.com)