De belediging “pariastaat” als middel van agressie tegen Israël

(Door: Dr. Manfred Gerstenfeld – Vertaling: E.J. Bron)

In de verbale strijd tegen Israël wordt een grote bandbreedte aan semantiek ingezet. Samen creëren ze een indrukwekkend front voor aanvallen met spraakgebruik. Deze zegswijzen moeten de een na de ander onderzocht worden. Dat is de enige mogelijkheid om te begrijpen hoe ze gebruikt worden en daarna hoe Israël zich er tegen teweer zou moeten stellen.

Je kunt met een niet vaak gebruikte extreme uitdrukking beginnen. Een concreet voorstel daarvoor werd bij de Verenigde Naties (VN) gepresenteerd. Het meest perverse voorbeeld creëerde iemand, die het woord “pariastaat” niet eens gebruikte. De dader was Michael Lynk, een speciaal onderzoeker van de VN-mensenrechtenraad. Hij gaf in 2017 bij de VN een persconferentie, waarin hij zei dat de organisatie “Israël´s status als wetgetrouw lid van de Verenigde Naties zou moeten controleren” door zijn bezetting illegaal te verklaren. Lynk zei dat zo´n stap Israël internationaal zou isoleren doordat het gedwongen wordt zijn bezetting van de Palestijnse gebieden te beëindigen. Hij zei ook dat een er een kentering in Israël´s houding tegenover de Palestijnen daardoor bereikt zou kunnen worden dat de vele vormen van militaire, economische, academische en andere samenwerking met Israël beëindigd worden.

Lynk stelde een resolutie van de voltallige vergadering voor, die het Internationaal Gerechtshof in Den Haag ertoe oproept om een deskundig standpunt over de status van Israël af te geven. In 1971 nam het Internationaal Gerechtshof ook een deskundig standpunt in dat Zuid-Afrika´s bestuur van Namibië illegaal zou zijn. Lynk zei dat het eenvoudiger zou zijn om te handelen bij Israël dan bij Noord-Korea, omdat Israël afhankelijk is van de internationale handel met de VS en Europa.

Juridisch uitgedrukt bestaat er geen Israëlische bezetting van de “Westelijke Jordaanoever”. Daar was nooit een Palestijnen-staat. Israël veroverde het gebied op Jordanië, waarvan de soevereiniteit alleen door Groot-Brittannië en Palestina werd erkend. Juridisch is de “Westelijke Jordaanoever” “omstreden territorium”.

Lynk´s meningen zijn ook antisemitisch. Je kunt ze naast de definitie van antisemitisme van de IHRA zetten. Deze geeft aan als een voorbeeld van haat: Met twee maten meten, in die zin dat van de Staat Israël een bepaald gedrag wordt geëist dat niet van andere democratische naties wordt verwacht of verlangd. En om het geheel nog te bekronen, verklaarde Lynk dat zijn houding niet anti-Israëlisch zou zijn.

Hillel Neuer, de directeur van de mensenrechtenorganisatie UN Watch met zetel in Genève, reageerde met de woorden: “Volgens elke definitie van mensenrechten, moraal en logica moet de heer Lynk, wanneer hij mensenrechtenwaarnemer van de VN voor de Palestijnse gebieden is, de folteringen en willekeurige arrestaties door de Palestijnse Autoriteit en Hamas, die zij tegen het eigen volk begaan, evenals de Palestijnse aanslagen met messen, auto´s en vuurwapens tegen Israëli´s aanspreken.”

Een andere belangrijke verbale agressor tegen Israël is Omar Barghouti, medeoprichter en belangrijk werver voor de campagne Boycot, De-investeringen en Sancties (BDS) tegen Israël. In een interview zei Barghouti in 2016 dat Israël langzaam een “pariastaat” zou worden. Hij verklaarde een aanhanger te zijn van een seculiere unieke staat ten westen van de Jordaan te zijn. In deze context zei hij dat de Palestijnen schadevergoedingen zouden moeten krijgen. Bovendien zou het de vluchtelingen van de Naqba en van 1967 toegestaan moeten worden om naar hun huizen terug te keren. Barghouti maakt er bovendien aanspraak op dat het Arabieren toegestaan zou moeten worden om te leven zonder de dreiging met geweld.  

Ariel Gold, die joods is, behoort tot diegenen die deze uitdrukking gebruikt hebben. Ze is de codirectrice van Code Pink, een door vrouwen geleide basisorganisatie die er aan werkt om een einde te maken aan Amerikaanse oorlogen en Amerikaans militarisme en vredes- en mensenrechteninitiatieven ondersteunt. Gold zei dat Israël een “pariastaat” zou worden, omdat het haar en haar medeactivisten de binnenkomst weigert. Dit heeft echter wel degelijk zin, omdat de beweging Code Pink BDS ondersteunt.

De bekende Amerikaanse journalist Jeffrey Goldberg heeft Obama´s ideeën geïnterpreteerd, waarin de mogelijkheid dat Israël een “pariastaat” wordt een rol speelt. Hij schreef over Israël: “En wanneer Israël, een kleine staat in een ongastvrije regio, nog meer een paria wordt – eentje, die zelfs de sympathie van de VS verspeeld, zijn laatste standvastige vriend – dan zal het niet overleven. Op de korte termijn vormt Iran een bedreiging voor het overleven van Israël; Israël´s eigen gedrag vormt er eentje op de lange termijn.

Goldberg heeft Obama uitvoerig geïnterviewd. De manier waarop hij Obama´s ideeën uitlegt, is een aanwijzing naar de enorm verdraaide denkwijze van deze voormalige president over het Midden-Oosten. De verkiezing van Donald Trump tot opvolger van Obama en diens handelingen daarna met betrekking tot Israël hebben laten zien dat Israël alles andere is dan een pariastaat.

Het meest treurige is wanneer deze extreem ophitsende uitdrukking door officiële Israëlische instanties gebruikt wordt. In 2016 zei de directeur-generaal van het Israëlische ministerie voor Strategische Aangelegenheden dat Israël door de internationale gemeenschap als “pariastaat” beschouwd zou worden. Je kunt er alleen maar verbaasd over zijn hoeveel begrip er voor dit idee van de kant van het ministerie bestaat. Zelfs als het waar zou zijn, zou een officiële vertegenwoordiger van Israël zoiets nooit moeten zeggen.

Als het ministerie even kijkt naar de talrijke en diverse internationale contacten die Israël heeft, met daarbij de samenwerking op deze terreinen met wereldleiders in het onderzoek en op vele andere terreinen, dan zou de directeur-generaal begrepen hebben dat diegenen die Israël als “pariastaat” waarnemen een door oogkleppen zeer beperkt zicht hebben.

Het is onbetwistbaar dat Israël vele vijanden heeft en dat de verbale strijd tegen Israël veelzijdig en heftig gevoerd wordt. Bij deze Israël-haters sluiten zich “fellow travellers” aan, die aan deze aanvallen mee kunnen doen. Dat is grotendeels mogelijk vanwege het feit dat de Israëlische regering bij de bestrijding van propaganda tegen de staat zulke slechte prestaties levert.

Hoofdzakelijk dankzij de politiek van president Trump is Israël´s situatie de afgelopen tijd verbeterd. Jeruzalem wordt nu door de VS als hoofdstad van Israël erkend. De Democratische presidentskandidaat Joe Biden heeft al gezegd de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem te laten. Israël heeft nu – eveneens dankzij Trump – diplomatieke betrekkingen met twee – wellicht weldra drie – andere Arabische landen. De betrekkingen zouden wel degelijk warmer kunnen worden dan die met hun voorgangers Egypte en Jordanië.

Het begrip “pariastaat”is een uitdrukking tegen Israël, die niet in sterke mate gebruikt is. Maar deze analyse kan als model voor gedetailleerd onderzoek naar andere hatelijke uitdrukkingen tegen Israël gebruikt worden.

Bron:
heplev.wordpress.com
Door: Dr. Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)