Malmö verdringt zijn nieuwe antisemitismeprobleem

Het antisemitisme in de op twee na grootste stad in Zweden neemt toe, vooral door islamitische migranten. Maar wie dit probleem aansnijdt, wordt vergeleken met de massamoordenaar Breivik.

Toen de 15-jarige Samir Ardiwan vorige maand in het Zuid-Zweedse Malmö werd begraven, volgden honderden mensen de kist in een optocht door de binnenstad, in een openbare manifestatie van rouw en tegen geweld.

Ardiwan werd doodgeschoten in het stadsdeel Rosengård, een gebied, slechts enkele minuten verwijderd van de binnenstad, dat bekend staat als het ergste getto van Scandinavië. De dader en het motief zijn nog niet bekend bij de politie, maar de moord is een van de twee binnen korte tijd in de stad, die in Zweden geleid hebben tot een intensief debat over geweld en criminaliteit.

Malmö is de op twee na grootste stad in Zweden, vol creativiteit en energie, met een intensief nachtleven. Maar de stad is ook gevaarlijker geworden voor zijn inwoners. De zware criminaliteit is in Malmö gedeeltelijk groter dan in Stockholm, vooral wat betreft roofovervallen.

Mensen uit Malmö maken zich ook meer zorgen over de criminaliteit dan de mensen uit Stockholm, en niet alleen vanwege hun eigen veiligheid. Al in het jaar 2009 had 30% van de inwoners van Stockholm verklaard, dat ze bang zouden zijn dat hun familieleden het slachtoffer  worden van criminaliteit – in Malmö was dit 45%.

Misdaden uit haat tegen Joden nemen toe

Enkele dagen na de begrafenis van Ardiwan trok er een andere, veel kleinere optocht door de straten van Malmö: de zogenaamde keppelwandeling, georganiseerd door de joodse gemeente. Na de Sabbatgodsdienst op zaterdagmorgen komen gemeenteleden bij elkaar en lopen door de stad – met een keppeltje op het hoofd en een zichtbare Davidsster op de jas. De joden van Malmö willen daarmee laten zien, dat zij zich niet laten intimideren, ondanks de toename van misdaden, die de afgelopen jaren gepleegd werden uit haat tegen Joden.

Het Amerikaanse Simon Wiesenthal Center had vorig jaar een delegatie naar Malmö gestuurd, nadat men erop was geattendeerd, dat enkele joodse familie de stad vanwege het toenemende antisemitisme verlaten hadden. Het door de nazi-jager Simon Wiesenthal opgerichte centrum heeft een reiswaarschuwing uitgegeven, waarin men Joden, die Zuid-Zweden bezoeken, aanmaant tot “extreme waakzaamheid”.

Antisemitisme gaat uit van islamitische immigranten

Vertegenwoordigers van de joodse gemeente in Malmö verklaarden, dat de haat in eerste instantie niet zou komen van rechtsextremen en neonazi´s, maar van immigranten uit islamitische landen. Het is een soort antisemitisme, dat met hen meegekomen is naar Malmö – en daarom is het blijkbaar voor Zweedse politici en journalisten heel moeilijk om positie te kiezen.

In dit opzicht onderscheidt het debat in Zweden zich van dat in de buurlanden zoals Noorwegen of Denemarken: in Zweden laat men lastige vragen over integratie liever onbeantwoord, men blijft verondersteld politiek correct. Zo was het voor de massamoord op 22 juli en zo is het daarna ook gebleven.

De “discussie” neemt deels grillige vormen aan. Zo heeft de grootste krant in Zweden, “Aftonbladet”, onlangs critici van de politieke correctheid in het integratiedebat quasi gelijkgesteld met de massamoordenaar van Oslo: per slot van rekening zou het anders Breivik geweest zijn, die zich het idee van een samenzwering van de politiek correcten eigen gemaakt zou hebben. Dit artikel was echter zelfs in het Zweedse debat een dieptepunt.

Integratiepolitiek van de stad is mislukt

Individueel beschouwd, hebben de jongste moorden in Malmö en de aanvallen op de Joden in de stad niets met elkaar te maken. Beide tonen echter duidelijk aan, dat de staat in de op twee na grootste stad in Zweden een stap terug heeft gezet. Ze zijn er ook een signaal voor, dat de integratiepolitiek van de stad mislukt is.

Maar terwijl de inwoners van Malmö zich daar grote zorgen over maken, ontbreekt het bij politici en journalisten vaak aan woorden. Van dit stilzwijgen hebben populisten geprofiteerd. De Zwedendemocraten (SD), een partij met wortels in de Zweedse neonazibeweging, is met 10,4% van de stemmen de op twee na grootste partij in Malmö.

In gebieden zoals Rosengård, waar de 15-jarige Ardiwan werd doodgeschoten, is de situatie alarmerend. Het district, waarvan de naam “Rozentuin” betekent en wiens door parken en voetbalvelden omgeven huurwoningen ooit golden als een monument van de Zweedse welvaartsstaat, is een symbool van gettovorming geworden.

Een tijdlang reden de brandweer en ambulances niet zonder politie-escorte naar Rosengård, nadat de medewerkers regelmatig het slachtoffer van geweld en stenengooiers waren geworden. Onlangs, toen ik deelnam aan een joodse begrafenis in de buurt, werd de mannen bij het verlaten van het kerkhof geadviseerd hun keppeltjes af te doen. “Vergeet u niet dat we in Rosengård zijn”, was de simpele motivering.

Catastrofale werkloosheid onder migranten

In het stadsdeel Seved is sprake van dezelfde structuur. Het grootste deel van de bevolking is immigrant en minder dan de helft van de volwassenen heeft een baan. Jeugdbendes controleren delen van de omgeving, er wordt openlijk in drugs gehandeld. Sinds enkele weken weigeren de werknemers van de Zweedse post om nog brieven te bezorgen in Seved – de bedreigingen en het geweld zou men de postbezorgers niet meer kunnen aandoen.

Het officiële Zweden reageert op een manier, die typisch is voor kwesties betreffende de mislukte integratie: districtsburgemeester Anders Malmquist zei, dat hij tevreden zou zijn met de situatie – deze zou een mogelijkheid bieden om werkloze jongeren uit de omgeving aan te stellen om de brieven te bezorgen. Jonge volwassenen zouden op deze manier kunnen kennismaken met het werk van de post.

De werkloosheid in Seved en Rosengård heeft inderdaad een catastrofale omvang aangenomen. De meeste immigranten, die uit humanitaire redenen in Zweden onderdak hebben gevonden, moeten zeven jaar op een baan wachten. Bij enkele groepen zijn de cijfers nog erger: slechts 35% van de Somaliërs heeft na tien jaar in Zweden een baan gevonden.

Dankzij de belastingverlagingen en liberaliseringen van de burgerlijke Zweedse regering werden er 200.000 nieuwe banen gecreëerd. Er ontbreken echter nog altijd 450.000 volledige banen en ieder jaar krijgen 100.000 immigranten een verblijfsvergunning in Zweden.

Plaatselijke media verzwijgen het antisemitismeprobleem

In het sterk gesegregeerde Stockholm zijn de problemen van de integratie voor mensen uit de middenklasse en de hogere klasse niet zo zichtbaar als in Malmö. Wie een omgeving wil bezoeken, die gekenmerkt wordt door werkloosheid en criminaliteit moet de ondergrondse naar de buitenwijken nemen. In politieke kringen van de hoofdstad spreekt men op dit moment met bijzondere verachting over de provinciale Zuid-Zweden, die constant zouden praten over problemen van de mislukte integratie.

Frederick Sieradzki is een Jood uit Malmö en een van de initiatiefnemers van de keppelwandeling. Na de kleine protestmars door de stad sprak hij over het beeld dat de plaatselijke media van het geweld en de bedreigingen tegen Joden in Malmö schetsen. “Men schrijft niet dat het moslims zijn, die erachter zitten. Ik denk gewoon, dat het ermee te maken heeft dat de joodse groep zoveel kleiner is dan de islamitische”, zegt Sieradzki.

“Het is slechts een minderheid van de moslims, die ons bedreigt, maar hierover moet je toch kunnen praten”. Voor zijn keppelwandeling kwamen er deze keer ongeveer 20 mensen bij elkaar. Onder hen bevond zich één niet-Jood, een Zweedse journalist, die zijn solidariteit wilde laten zien.

Bron:

http://www.welt.de/politik/article13853559/Malmoe-verdraengt-sein-neues-Antisemitismus-Problem.html

Auteur: Paulina Neuding

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)