Ramadan Ding-Dong

(Door: Mark Tapson)

Zoals gebruikelijk brachten president Obama en zijn vrouw Michelle afgelopen vrijdag hun jaarlijkse Ramadan groeten naar buiten.  Zoals ook gebruikelijk voor Obama,  zaten deze vol algemeenheden over de zogenaamde onschatbare bijdrage van de islam aan de Amerikaanse cultuur en waren ze verstoken van elke onderkenning van de donkere realiteit van de Arabische lente die hij hielp te vergemakkelijken.  De verklaring begon met: “Michelle en ik brengen onze hartelijke wensen over aan de islamitische Amerikanen en moslims over de hele wereld aan het begin van de ramadan. Voor moslims is de ramadan een tijd van vasten, gebed en bezinning, een tijd van vreugde en feest. Het is een tijd om familie, vrienden en buren te koesteren en mensen in nood te helpen.” 

In een ironische reactie plaatste CNN deze kop twee dagen later: ” Iraakse Bommen doden 25 mensen als moslims de ramadan vieren.” Vergelijkbare krantenkoppen volgden:” Ramadan faalt in het aan banden leggen van Syrische geweld. “Moslims Begin ramadan; Bombs Hit Thai South”. 7 doodgeschoten in Karachi op de eerste dag van de ramadan.” Tot zover de reflectie, de vreugde en het feest.

Zelfs wanneer veel moslims over de hele wereld geen respect hebben voor de ramadan, de Amerikaanse functionarissen in Guantánamo hadden dat in ieder geval wel. Uit respect voor de moslims die er op vakantie zijn – sorry, ik bedoel opgesloten– werden alle zittingen van de rechtbank ruimhartig uitgesteld om de moorddadige 9/11 samenzweerders hun tijd te gunnen voor bezinning en vreugde.

Ramadan is ook een herinnering, zo ging Obama’s verklaring verder, “aan mensen van alle geloven en onze gemeenschappelijke menselijkheid en aan de inzet voor rechtvaardigheid, gelijkheid en mededogen die worden gedeeld door alle grote religies.”

Niet echter volgens een groep met de naam “Qaedat al-Jihad”, een tak van Al Qaida, die wordt omschreven als een van de “filialen van de globale Jihadbeweging.” (Dit is hun kijk op de ramadan). In een verklaring beweert de beweging verantwoordelijkheid te zijn voor de terreuraanslag op Israëlische toeristen in Bulgarije, die zeven doden en tientallen gewonden  tot gevolg had: “De maand ramadan is een maand van heilige oorlog en de dood voor Allah. Het is een maand voor het bevechten van de vijanden van Allah en de boodschapper van Allah, de Joden en hun Amerikaanse middelaars … De heilige oorlog is niet beperkt tot een bepaald gebied en wij zullen tegen de Joden en de Amerikanen strijden tot ze het land van de islam verlaten.”

Tot zover “onze gemeenschappelijke menselijkheid, gedeeld door alle grote religies.” Heilige oorlog? Dat is raar – westerse academici en frontgroepen van de Moslimbroederschap hier in Amerika blijven nadrukkelijk beweren dat de Jihad gaat over “innerlijke streven” en niets te maken heeft met de heilige oorlog. Studeren voor een college-examen is Jihad. Het goed opvoeden van uw kinderen is Jihad. Stoppen met roken is Jihad. Qaedat al-Jihad had kennelijk die boodschap niet begrepen. In ieder geval, zo ging Obama verder met zijn ramadan verklaring:

“Dit jaar heeft de ramadan een speciale betekenis voor de burgers in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, die moedig de democratie en zelfbeschikking hebben bereikt en voor degenen die nog steeds moeite doen om hun universele rechten zeker te stellen.” Hij verwijst natuurlijk naar de “Arabische Lente”, die glorieuze bloei van democratische vrijheid die heeft geleid tot het omverwerpen door islamitische fundamentalisten van regimes in Libië, Egypte en elders en van hen nieuwe Irans van te maken. Blijkbaar heeft dit verontrustende nieuws George Clooney’s huis of golfbanen nog niet bereikt, waar Obama het grootste deel van zijn tijd doorbrengt, omdat zijn rooskleurige kijk op de “Arabische Lente” zich niet op een lijn lijkt te brengen met de lelijke werkelijkheid.

Obama opnieuw: “De Verenigde Staten blijven aan de kant staan ​​van diegenen die proberen over hun eigen lot te beslissen, op een leven zonder angst en geweld en om hun geloof vrij te beoefenen.”

Echt waar? Deze holle bewering zal komen als iets van een bittere verrassing voor de Iraanse Groene Revolutionairen, die hij drie zomers geleden negeerde, en voor slinkende christelijke gemeenschappen overal in het Midden-Oosten en die nu het doel zijn van de genocidale nasleep van de islamistische Winter die hij zo uitbundig prijst.

In zijn ramadangroet merkte Obama op dat:

“Hier in de Verenigde Staten de ramadan ons eraan herinnert dat de islam deel uitmaakt van het weefsel van onze natie en dat – van de openbare dienstverlening tot aan bedrijven, van gezondheidszorg en wetenschap tot aan de schone kunsten – de Amerikaanse moslims helpen ons land te versterken en ons leven te verrijken.”

Er kunnen inderdaad individuele moslim-Amerikanen zijn die dit land op al die gebieden dienen, maar hoe precies is de islam “een deel van het weefsel van ons land”? Een Washington Times  editorial sloopte twee jaar geleden deze multiculturele bende onzin, nadat Obama een vergelijkbaar gevoel tot uiting bracht in zijn ramadan toespraak in 2010: Het meest raadselachtig is de bewering van de president dat “de islam altijd al een deel was van Amerika.” Islam had geen invloed op de oorsprong ​​en de ontwikkeling van de Verenigde Staten. Hij heeft niets bijgedragen aan vroege Amerikaanse politieke cultuur, kunst, literatuur, muziek of enig ander aspect van het ontstaan van de natie.

Ook heeft hij dat sindsdien niet. FrontPage’s eigen kenner van de islam, Robert Spencer, brak diezelfde toespraak van 2010 af met de vraag aan de regering van Obama om “een lijst te overleggen van de islamitische Founding Fathers, de islamitische helden van de Amerikaanse Revolutie, de namen van de moslims die gedood werden in gevechten in de Burgeroorlog (voor het Noorden, geen twijfel over mogelijk ​​- “rassengelijkheid” weet je wel!), de moslim-senatoren en Congresleden die het land voortreffelijk dienden in de negentiende en twintigste eeuw – ik weet zeker dat de regering-Obama geen moeite zal hebben dat alles te presenteren, of misschien toch wel? En ik vertrouw er ook op dat het een lijst met “buitengewone bijdragen” van moslims voor ons land zal bevatten. Afgezien van de impuls voor een aantal bijzondere innovaties in de beveiliging van luchthavens, kan ik er niet één bedenken.”

Ondanks alle bewijzen van het tegendeel is Obama vastbesloten om de notie te bevorderen dat de islam een kritische, belangrijke, centrale rol heeft gespeeld in het Amerikaanse leven en dat nog steeds doet. Hoe lang zal het nog duren, voordat hij openlijk begint te verwijzen naar ons gezamenlijk “joods-christelijk-islamitisch erfgoed?” Net als andere lachwekkende uitspraken van onze president; “met de privésector gaat het goed“, dat “kleine landen“als Iran en Venezuela geen bedreiging vormen en dat zijn regering “meer heeft gedaan op het gebied van de veiligheid van de staat Israël dan een eerdere regering”, maar Obama’s laatste ramadan verklaring is volkomen losgezongen van de werkelijkheid.

Bron:

http://frontpagemag.com/2012/mark-tapson/ramadan-ding-dong/

Auteur: Mark Tapson.

Vertaald uit het Engels door:

vederso

(voor https://ejbron.wordpress.com/)