Hoofdelijke belasting voor christenen

Gevluchte christenen in de St. -Josephkerk in de stad Arbil, die in de Koerdische regio van Irak ligt

(Door: Hamed Abdel-Samad – Vertaling: E.J. Bron)

De vervolging van “ongelovigen” kent een lange traditie in de islam. Vroeger al moesten ze betalen om te overleven.

Ze is alles kwijtgeraakt, maar ze kan van geluk spreken dat ze nog leeft. Een jonge christin vluchtte vanuit Mosul naar de Koerdische stad Arbil. In een tv-interview met de Irakese zender Ischtar vertelt ze hoe de strijders van de “Islamitische Staat” (IS) haar huis overvielen en haar familie voor de keuze plaatste: sterven, overgaan tot de islam, een hoofdelijke belasting (= djizja) betalen of vertrekken. Ze is zonder have en goed gevlucht, ze mocht niet eens haar identiteitsbewijs meenemen. Haar huis is nu van de “Islamitische Staat”. In het interview beschuldigde ze de Allah-strijders: “Zegt de koran niet dat jullie geen huis mogen betreden voordat je om toestemming hebt gevraagd?” De christenhaat zou tegenstrijdig zijn aan de geboden van de profeet Mohammed. Een andere christelijke vluchteling schimpte in de camera: “Dat is niet de ware islam!”

Echt niet? Maar wat is dan de ware islam? IS bestaat uit hoogstens 20.000 strijders, die verdeeld zijn over Syrië en Irak. Alleen al in Mosul wonen twee miljoen moslims, velen van hen zijn bewapend. Waarom zijn er onder hen geen “ware” moslims te vinden die hun christelijke medeburgers te hulp snellen? Of duikt de “ware” islam altijd alleen maar op om de islam te verdedigen?

De vervolging van de christenen door IS heeft helaas veel met de islam zelf te maken. De teksten van de koran, de overleveringen van de profeet en de geschiedenis van de islamitische veroveringen leveren IS argumenten. Zo leze we in soera 59:2 dat Mohammed de Joden, die “ongelovig” zouden zijn, uit hun woonplaatsen zou hebben verdreven. Voor zijn dood beloofde hij: Ik zal de Joden en christenen van het Arabisch Schiereiland verdrijven en niemand behalve moslims daar laten leven. Ook de hoofdelijke belasting, die IS van de christenen in Mosul wilde incasseren, is gebaseerd op de koran. In soera 9:29 staat: “Bestrijdt diegenen onder de mensen van het Boek, die in Allah noch in de laatste Dag geloven, noch voor onwettig houden wat Allah en Zijn boodschapper voor onwettig hebben verklaard, noch de ware godsdienst belijden totdat zij de belasting met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig zijn.”

Twee woorden uit dit vers zijn kenmerkend: onderdanig en belasting. Alleen wie onderdanig betaalt, zal als christen de status van een protegé, van een dhimmi, verkrijgen. Korte tijd na de dood van Mohammed veroverden diens opvolgers de gebieden van het huidige Irak, Syrië en Egypte, waar de meerderheid van de bevolking christenen waren. Maar in plaats van de miljoenen “ongelovigen” te verdrijven, maakten de veroveraars van een hoofdelijke belasting hun belangrijkste bron van inkomsten. De belasting werd niet alleen bij Joden en christenen geheven, maar ook bij aanhangers van het zoroastrisme, die daarvoor speciaal tot monotheïsten werden verklaard. Om de belasting en andere represailles te ontlopen, wilden aan het einde van de 7^e eeuw veel christenen in Irak moslim worden, maar de toenmalige islamitische stadhouder dwong ze om dhimmi te blijven.

De basis van de dhimmi-wet was o.a. een document dat wordt toegeschreven aan de tweede kalief van de islam, Omar ibn al-Chattab. Nadat hij in het jaar 638 Jeruzalem veroverd had, zou hij een pact met de christenen van de stad gesloten hebben, volgens welke de christenen hun geloof en hun kerken mochten behouden en onder bescherming van de moslims mochten leven. Dat verplichtte de christenen tot enorme tegenprestaties: het betalen van de djizja, dus van een hoofdelijke belasting, ze mochten geen nieuwe kerken bouwen en oude restaureren, ze mochten geen kruisen dragen, ze mochten niet paardrijden, geen wapens dragen en geen huizen bouwen die hoger waren dan de huizen van de moslims. Christenen moesten bovendien aan hun kleding en haardracht te herkennen zijn: het hoofd was van voren kaal geschoren en zonder scheiding.

Dat IS nu de huizen van christenen van een teken voorziet, is dus geen uitvinding van deze tijd. Tussen de 9^e en de 11^e eeuw werden de dhimmi-wetten weliswaar versoepeld, omdat de sharia in totaal nauwelijks een rol speelde. Maar met de kruistochten in de 12^e en de 13^e eeuw werden de antichristelijke wetten in de huidige gebieden Egypte en Syrië verscherpt. Oriëntaalse christenen moesten betalen voor de misdaden die de christelijke veroveraars uit het Westen begingen. Pas in het midden van de 19^e eeuw werd de apartheidjustitie in het Ottomaanse rijk buiten werking gesteld. In Saoedi-Arabië hoefden deze wetten nooit toegepast te worden, omdat de opvolgers van Mohammed zijn wens hadden uitgevoerd en de streek voor eeuwig gezuiverd hadden van Joden en christenen.

IS eist nu dus van de christenen in Mosul niets anders dan datgene wat de eerste islamitische veroveraars eisten: belasting en onderdanigheid. In een interview met de Arabischtalige zender Russia Today klaagde Nikodemos Dawuud Matta, bisschop van de Syrisch-orthodoxen in Mosul, over de wreedheid van IS in de omgang met christenen en sprak van een morele genocide en van etnische zuivering. Veel gematigde moslims daar hadden de overvallen van IS als veroordeeld en verklaard dat de bescherming van de dhimmi´s een islamitische plicht zou zijn. Maar bij het begrip begint het probleem al. Toen de Arabische presentator van Russia Today het woord “dhimmi” gebruikte, schoot de bisschop uit zijn slof en antwoordde: “Wij wijzen dat woord af. Want wij zijn geen slaven.” Dat de bisschop eerst aan de zogenaamde liberale moslims moest uitleggen dat een christen geen “ongelovige” en geen “dhimmi” is, toont aan: IS is niet het enige acute probleem van de islam.

Bron:
www.zeit.de
Auteur: Hamed Abdel-Samad

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)