Hoe vluchtelingensupporters denken

(Door: Petra Raab – Vertaling: Theresa Geissler)

Daarginds zijn heel arme mensen, met wie het vreselijk slecht gaat. Zij hebben oorlog, hoe dan ook uitslúitend door toedoen van het Westen, die daar de oorlog begonnen is en gecontinueerd heeft. Zodoende zijn de vluchtelingen die nu naar ons toe komen ónze schuld. Die hebben daar eerder vreedzaam geleefd, totdat wij daar hun vrede vernietigd hebben. Bovendien hebben wij ze ook nog uitgebuit en zo kunnen wij de arme mensen in de ontwikkelingslanden, die uitsluitend vanwege óns zo lijden, eindelijk eens wat teruggeven.

Wij hebben voortdurend op hun kosten geleefd en thans is het niet meer dan fair en eerlijk wanneer wij onze rijkdom, die wij over hún ruggen hebben opgebouwd, met ze delen. Het is altijd mooi wanneer men datgene wat men heeft met armere mensen deelt. Die zijn dan zéér dankbaar, kunnen weer opbloeien en kunnen zó weer werkelijk tot mèns worden. Als zij nu nog iets gewelddadiger zijn dan wij ligt dat alleen daaraan dat wij daar medeschuldig aan zijn, want hoe dan ook leefden zij door óns in hun land onder zulke slechte omstandigheden.

Daarom moeten wij dan ook een oogje toeknijpen wanneer zij hier wat emotioneler optreden. Maar dat trekt spoedig genoeg bij: uiteindelijk zijn het ook mensen zoals wij. Wanneer men een mens fatsoenlijk behandelt, is hij iemand ook dankbaar. Als men hem van alles cadeau doet, kan hij zich ontwikkelen tot een goed mens. Hier hebben wij de mogelijkheid om hem te scholen, hem een beroep te laten leren en hem van alles wat hij nodig heeft te voorzien. Dus waarom zouden wij dat niet doen wanneer een arm mens onze hulp nodig heeft?

Per slot van rekening is helpen de eerste plicht van de mens wanneer mensen in nood zijn geraakt. Niemand geeft zomaar zijn vaderland op, behalve als hij werkelijk in gevaar is. Als ik me zo voorstel dat ik met mijn kinderen zou moeten vluchten, omdat mijn land in oorlog is, dan zou ik ook blij zijn wanneer iemand mij zou helpen. Slechts weinig vluchtelingen zijn gewelddadig aangelegd en als ze dat al zijn, dan luwt het geweld al snel als ze zien dat hier geen gevaar meer voor ze dreigt. Dat wij allemaal heel lief voor ze zijn en ze àlles cadeau doen. Dat maakt van een mens een goed mens.

Na de Tweede Wereldoorlog zijn er ook veel vluchtelingen naar Duitsland gekomen die zich hier heel snel hebben aangepast. Iedereen die naar Duitsland komt, is een verrijking, omdat de Duitsers hoe dan ook uitsterven, die krijgen te weinig kinderen. Wij hebben in Duitsland meer mensen nodig, die onze economie nieuw leven inblazen, anders sterft Duitsland. Iedere vorm van multicultuur is een verrijking voor ieder land, omdat het daarmee aantoont dat het kosmopolitisch in plaats van nationalistisch is ingesteld. ‘Refugees’ zijn fantastische, vreedzame, lieve, arme mensen, die onze hulp nodig hebben.

Ieder van ons zou een vluchteling kunnen zijn. Wij moeten in Duitsland helpen waar het maar  even kan, sparen, waar het maar even kan, zodat wij zoveel mogelijk mensen kunnen helpen. Wij hebben het de laatste 60 jaar in Duitsland hoe dan ook te goed gehad, ten koste van andere naties; nu kunnen wij daar wat van afstaan. Wij waren verrijkers van andere naties, thans worden WIJ verrijkt. Iedereen die tegen Refugees is, zit vol jaloezie, haat, vreemdelingen-vijandigheid en onmenselijkheid. Pure mensen-verachting drijft deze mensen ertoe tegen vluchtelingen te zijn. Geen reëel mens zou ooit tegen vluchtelingen zijn. Vluchtelingen moet men altijd helpen. Vluchtelingen zijn vrij van alle schuld. Vluchteling wordt men slechts als men een vluchteling is.

Ons met onze grenzeloze liefde lukt het van deze wereld een betere wereld te maken door ons grote voorbeeld in Duitsland. De andere landen zien hoe liefdevol hier met mensen wordt omgegaan en doen het ons na. Iemand moet daar immers mee beginnen. Wij zijn een gróót voorbeeld voor alle anderen. De vrede gaat uit van de Duitsers. Wie veel liefde geeft, krijgt veel liefde. Wie veel geeft, krijgt veel. Alle mensen zijn broeders. Alle mensen zijn gelijk. Wij zijn een mènsheid. Geen mens is beter of slechter. Geen natie is beter of slechter. Met hun voorbeeld kunnen de Duitsers laten zien dat de mensheid geen grenzen meer nodig heeft, dat men daarom de oorlogen tussen naties kan stoppen. Waar geen grenzen meer zijn, is ook geen verovering meer. Waar geen aparte naties meer bestaan, zijn er alleen nog maar broederschap, vrijheid en mensenrechten. Niemand veroordeelt meer een ander, omdat hij uit een ander land komt. Niemand veroordeelt meer andere religies, omdat alle religies over de hele wereld in ieder land even sterk met elkaar versmolten zijn en iedereen erkent dat men ook met verschillende religieuze groepen vreedzaam kan samenleven.

De moslims erkennen dat de christenen lieve, vreedzame mensen zijn, de christenen erkennen dat de moslims lieve, vreedzame moslims zijn. De Joden erkennen, dat beide vreedzame religieuze gemeenschappen zijn en iedereen op deze planeet zal gelukkig worden. Je moet de mensen simpelweg slechts tot elkaar brengen, de grenzen weghalen, en dan zien allen dat iedereen  eigenlijk hetzelfde is wat betreft zijn levensinstelling, zijn wereldbeschouwing, zijn ontwikkeling, zijn waardesysteem, zijn mensenrechten, zijn kijk op vrouwen en als er dan nog verschillen zijn, leren de minder ontwikkelden vreedzaam en met grote overgave van de meer ontwikkelden. Zo bewerkstelligt men vrede op deze wereld.

(Vertaler: Sarcasme modus uit.)

Bron:
http://petraraab.blogspot.nl
Door: Petra Raab

Vertaald uit het Duits door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)