Parijs en de komende catastrofe

(Door: “Young German” – Vertaling: Theresa Geissler)

Een paar seconden duurde de melding over de aanhoudende gewelddadige massale ongeregeldheden in Parijs, waar duizenden personen, hoofdzakelijk mannen, zich verzamelen, auto’s in brand steken, winkels aan puin slaan en de Franse rechtsstaat op pijnlijke manier voor schut zetten. De bruutheid van deze jonge mannen, naar de video’s te oordelen zo op het oog geen autochtone Fransen, is verbijsterend duidelijk. Nu willen de massamedia en de staatsmedia ons een beeld voorspiegelen van diep gekrenkte en lijdende jonge mensen, die slechts vanwege het zogenaamde politie-optreden de straat zijn opgegaan.

Meerdere agenten zouden een getinte jongere seksueel hebben misbruikt met een gummiknuppel. Dat zou gebeurd zijn bij de arrestatie. Hier spreken getuigenissen elkaar tegen en het proces komt nog maar net op gang. Blijkbaar is de beschuldiging echter al voldoende om een gewelddadige ‘mob’ van jongeren te produceren. Ik zeg bewust steeds opnieuw “jongeren”, omdat de traditionele media de mensenmassa niet nader wensen te definiëren en liever genoegen nemen met dit zeer ontoereikende verzamelwoord. Op geen enkele manier wil men ook maar een verband zien tussen herkomst, opvoeding, bestempeling, religie of identiteit. Het blijft bij de onbestemde massa jonge mannen.

“Jongeren” betekent in dit geval echter niet: Mathis, Noah en Louis, ook al treft men deze namen over het algemeen voor de vorm wel hier en daar aan in Franse linkse bewegingen. In de banlieues is hoe dan ook één bevolkingsgroep zeer dominant vertegenwoordigd. In deze wijken, de probleemwijken, komt het steeds weer tot confrontaties tussen de bewoners en de Franse openbaarheid. Geweld, criminaliteit en de totale minachting van de ordedienst. Nog maar kort geleden demonstreerde zelfs de Franse politie tegen de extreem gevaarlijke werkomstandigheden binnen de Franse getto’s en het geweld, dat ze dagelijks ondervindt.

Wie herinnert zich nog de massale protesten zo rond het jaar 2005? De politie dwong toen in het kader van het versluieringsverbod een vrouw om haar volledige versluiering af te leggen. Dat was voor duizenden “jongeren” voldoende aanleiding om alles kort en klein te slaan. Auto’s, containers, winkels en voortuinen. Alles werd aangestoken en kapot geslagen. En dan doet daar ook nog een video de ronde waarop een jonge man in de wiebelige camera roept: “Die zwijnen van smerissen hebben de moskee beschadigd!” (bleek later niet waar te zijn).

Men probeert, naar het mij toeschijnt, zeer sterk een verband te construeren tussen deze ongeregeldheden en hun frequentie in de Franse probleemwijken. En over het algemeen ben ik van mening dat er met zekerheid een verband bestaat, maar dat het niet de enige sturende factor blijft. Iedere poging om de openbare discussie uit te breiden tot de dimensie van religieuze binding, opvoeding en de daarmee verbonden culturele herkomst wordt echter door de opiniemakers in dit land wel zeer bewust verhinderd. Het zou om een op zichzelf staand geval van massaal protest gaan, dat terug te voeren zou zijn op één bepaalde aanleiding! Volgens het motto “Niets heeft met niets te maken.”

Onze West-Europese samenlevingen maken evenwel op het ogenblik een fundamenteel desintegratieproces door. Ze gaan in rook op en wij kijken toe, terwijl ons naar buiten toe een beeld wordt geschetst van relatief welbevinden. Het zou goed gaan met Europa! Het feit dat zich voor onze ogen een demografische tijdbom heeft ontwikkeld, die uit miljoenen elementen uit vreemde culturen bestaat, mag de pret niet drukken. Onze massamedia lijden in zoverre aan een vlucht uit de realiteit dat ze de factoren, die mogelijk toch iets met het probleem te maken zouden kunnen hebben, bewust wegmoffelen. Vergelijkbare virulente protesten, die vaak uitgaan van dezelfde groep binnen de bevolking, waren er al meerdere keren in Parijs. De aanleiding daarbij is steeds die, welke op dat moment de meest gunstige is. Iedere aanleiding is daarvoor geschikt en is voor de jonge mannen uit Noord-Afrika en het Nabije Oosten voldoende om hele grote aantallen politiemensen te bevechten in veldslagen op straat. De stad der liefde, Parijs, is de stad van de oorlog geworden.

Ik steek er mijn hand voor in het vuur dat iedere leidinggevende bij de Franse politie kan bevestigen dat het geromantiseerde beeld van het idyllische Frankrijk, de speelse, liefdevolle Parijse zomernachten, niet langer geldt. Wat komt er dus op ons af? Maar, zoals een Duitse politicus het ooit uitdrukte: “Een fractie van mijn antwoord zou U verontrusten.” Nochtans ben ik bereid U te verontrusten en zeg daarom dat Frankrijk kenmerken vertoont van een staat in verval, waar de openbare ruimte een rechtsvrije ruimte geworden is, waarin de politie grotendeels machteloos optreedt. Hier worden ontwikkelingen in gang gezet die zich onttrekken aan het wensdenken van de multiculturalisten en de vergoelijkers van de diversiteit. Zo zal er voor hen geen andere optie overblijven dan deze ziekelijke woekeringen van hun sociale experiment te negeren, teneinde nog een paar jaar de illusie overeind te houden. Zalig zijn de onwetenden!

Deze explosieve ongeregeldheden bevinden zich niet aan de buitenkant van onze samenleving. Integendeel! Het zijn de goed overtrokken, sociaal geïsoleerde en tevreden Europeanen die vanaf de rand van hun eigen samenleving uitkijken op een jong, groeiend en woedend nieuw middelpunt.

“De dingen kunnen snel weer teruggedraaid worden als het naderende onheil reeds vroeg voorzien wordt. Maar als het niet wordt voorzien ,en het wordt toegestaan te groeien zodat een ieder het kan zien, dan bestaat er geen middel meer tegen.” Machiavelli.

Bron:
http://younggerman.de
Door: “Young German”

Vertaald uit het Duits door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)