Het terrorisme gaat door, omdat het werkt

(Door: Prof. Alan M. Dershowitz – Vertaling: E.J. Bron)

Iedere keer wanneer een afschuwelijke terreuraanval onschuldige slachtoffers treft, klagen we, en beloven we de veiligheidsmaatregelen te verhogen en andere voorzorgsmaatregelen te nemen. Maar we zien niet welke belangrijke rol vrienden en bondgenoten spelen in het versterken, motiveren en prikkelen van terrorisme.

Als we kans willen maken om het terrorisme in te dammen, moeten we het kwaad bij de wortel aanpakken. Het zijn niet armoede, benadeling, wanhoop of een van de andere misbruikte redenen die terrorisme als wanhoopsdaad uitleggen, of zelfs moeten rechtvaardigen. Integendeel. Veel terroristen, zoals die van 9/11, waren goed opgeleid, welgesteld, mobiel en zelfs succesvol. Ze namen om slechts één enkele reden een rationele kosten-baten beslissing tot de moord op onschuldige burgers: ze geloven dat terrorisme werkt.

Tragisch genoeg hebben ze gelijk. De internationale gemeenschap heeft terrorisme beloond, terwijl zij tegelijkertijd diegenen bestraft die het met verstandige middelen proberen te bestrijden.

Alles begon met een beslissing van Yasser Arafat en andere Palestijnse terreurbewegingen om de tactiek van het terrorisme er als belangrijkste middel voor in te zetten de zaak van de Palestijnen in het middelpunt van de wereldinteresse te plaatsen. Wat betreft verdiensten en fouten bij de zaak van de Palestijnen, is deze status onverdiend.

De behandeling van Tibet door China, van de Koerden door een groot deel van de Arabische wereld en van de mensen in Tsjetsjenië door Rusland was minstens net zo erg. Hun reactie op de wantoestanden werd echter door de internationale gemeenschap en de media grotendeels genegeerd, omdat zij oplossingen zochten binnen de kaders van de wet en niet via terrorisme.

De situatie van de Palestijnen is een andere. Het kapen van vliegtuigen, het vermoorden van Olympische sporters in München, het doden van Israëlische kinderen in Ma´alot en de vele andere terroristische gruweldaden door Palestijnse terroristen heeft hun zaak verheven boven alle andere van de mensenrechtengemeenschap. Hoewel de Palestijnen nog niet over een staat beschikken – omdat ze tweemaal zeer royale aanbiedingen hebben afgeslagen – beheerst hun zaak nog steeds de Verenigde Naties en talrijke mensenrechtengroeperingen.

Andere ontevreden groepen hebben van het succes van het Palestijns terrorisme geleerd en het inzetten van deze barbaarse tactiek overgenomen. Nu nog beloont de Palestijnse Autoriteit – hoewel ze beweert terrorisme af te wijzen – de families van zelfmoorddaders en andere terroristen met enorme vergoedingen, die afhankelijk van het aantal gemaakte slachtoffers steeds groter worden.

Als de veroorzaker van het bloedbad van Manchester een Palestijn geweest zou zijn en als het bloedbad in een Israëlische concertzaal zou hebben plaatsgevonden, dan zou de Palestijnse Autoriteit een klein vermogen aan zijn familie betaald hebben voor de moord op zoveel kinderen. Er is een naam voor mensen en organisaties die anderen betalen voor het vermoorden van onschuldige burgers: dat noemt men medeplichtigheid aan moord. Als de maffia kopgeld zou zetten op het vermoorden van zijn tegenstanders, dan zou niemand sympathiseren met diegenen die zo´n aanbod doen. Een Palestijnse leiding echter, die hetzelfde doet, wordt in de hele wereld ontvangen en geëerd.

Bovendien verheerlijkt de Palestijnse Autoriteit terroristen ook door parken, stadions, straten en andere openbare plaatsen naar de massamoordenaars van kinderen te noemen. Onze “bondgenoot” Qatar financiert Hamas, dat door de VS terecht tot een terreurorganisatie werd verklaard. Onze vijand Iran financiert, bevordert en maakt eveneens terrorisme mogelijk tegen de VS, Israël en andere westerse democratieën, zonder dat dit echte consequenties heeft. De VN verheerlijkt terrorisme door landen die haar ondersteunen aan belangrijke functies te helpen en de bevorderaars van het terrorisme met open armen te ontvangen.

Anderzijds wordt Israël, wiens inspanningen ter bestrijding van het terrorisme met verstandige en legale middelen toonaangevend in de wereld zijn, door de internationale gemeenschap meer dan welk ander land dan ook aangevallen. Bij de VN worden de bevorderaars van het terrorisme beter behandeld dan zijn tegenstanders. De tactiek van Boycot, Desinvesteringen en Sancties (BDS) is alleen maar tegen Israël gericht en niet tegen de vele naties die terrorisme ondersteunen.

Zolang het vruchten draagt, zal het terrorisme blijven bestaan. Voor verschillende plannen zijn er verschillende vruchten. Vaak levert het terrorisme alleen maar aandacht op. Vaak is het een middel ter rekrutering. Vaak, zoals in veel Europese landen is gebeurd, leidt het zelfs tot concessies. Enkele Europese landen, die op dit moment onder terrorisme lijden, hebben zelfs al gearresteerde Palestijnse terroristen vrijgelaten. Het waren o.a. Engeland, Frankrijk, Italië en Duitsland die Palestijnse terroristen hebben vrijgelaten, in de hoop daarna van aanvallen in eigen land verschoond te blijven. De egoïstische en immorele tactiek van deze landen is verkeerd afgelopen: daardoor zijn zij alleen maar nog interessantere doelen voor de moorddadige terroristen geworden.

Maar om het even hoe het terrorisme werkt, het feit dat het werkt maakt het moeilijk, zo niet zelfs onmogelijk, om zijn kwaadaardige uitbreiding over de hele wereld in te dammen. Om zijn effect te verhinderen, moet de hele wereld als één man optreden en mag hij terrorisme nooit belonen, maar moet altijd diegenen bestraffen die het mogelijk maken.

Bron:
https://de.europenews.dk

Bron oorspronkelijk artikel:
www.gatestoneinstitute.org
Auteur: Prof. Alan M. Dershowitz

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)