De mythe van de luie Nederlander

(Door: H. Numan)

Als een leugen vaak genoeg wordt verteld, gaat iedereen hem geloven. Mooi voorbeeld zijn fijn-stof en tweedehands rook. Complete nonsens, die net zo lang verteld wordt dat iedereen het zo onderhand gelooft. Maar daar wil ik het een andere keer over hebben. Vandaag wil ik even met u kijken naar de mythe van de luie Nederlanders, die gastarbeiders het vuile werk lieten opknappen. Daar zetten we de wekker niet voor, wat? Nou nee. Het is van A tot Z gelogen. Aan beide kanten van de Kamer: zowel links als rechts hebben er veel baat bij om u te laten geloven dat Nederlanders te lui zijn om te werken.

Laten we eenvoudig beginnen met de wet van vraag en aanbod. In de meeste gevallen is dit het mechanisme dat we moeten gebruiken om prijzen vast te stellen. Vrijwel altijd als er ingegrepen wordt, gaat het mis. Zeker, minimum- en maximumprijzen hebben hun nut, maar enkel op korte termijn. Op lange termijn werkt dat nooit. In de korte tijd dat prijscontrole werkt, kun je de oorzaak proberen op te lossen. Of iets anders gaan doen. Je kunt niet eeuwig brood voor maximaal een dubbeltje of melk voor minimaal twee euro verkopen. Als melk niet voor minder of brood voor meer verkocht kan worden, is er iets mis. Dan moet je wat anders drinken of bakken dat voor iedereen beter werkt.

Dat mechanisme is net zo goed van toepassing op de arbeidsmarkt. Is er veel werk en weinig aanbod? Dan gaan de lonen omhoog. Is er weinig werk en veel aanbod? Dan gaan de lonen omlaag. Dat laatste vinden de overheid en werkgevers fantastisch, van het eerste krijgen ze spontaan de hik.

Voor de oorlog was er een enorme economische crisis met massale werkeloosheid. Mijn moeder zei daarover: je kon toen voor een kwartje de wereld rond, maar wij hadden niet genoeg om een buskaartje naar het eind van de stad te kopen. Kortom: weinig werk + groot aanbod = lage lonen.

Na de oorlog veranderde dat in één klap. Bijna letterlijk. Op 5 mei werden we bevrijd en moest het land opgebouwd worden. Maar de oorlog tegen Japan ging door. En na de nederlaag van Japan waren onze jongens nodig om Ons Indië te behouden. Dus: veel werk + gering aanbod = hoge lonen.

Dit is wat je leert, of zou moeten leren, in het eerste cursusboekje ‘economie voor beginners’. Werkgevers en de regering slaan dat stukje liever over. Uit ‘landsbelang’ en zo. De droom van elke werkgever is een academisch geschoolde magazijnknecht met 30 jaar ervaring die hooguit 17 jaar is. Dan kun je hem afschepen met het minimum jeugdloon. Bij voorkeur als freelancer op stukloon.

Omdat er heel veel werk was, was er ook heel veel keuze. Dus stel even voor dat u een jonge gezonde man bent, die toen een baan zocht. Maakt niet uit wat. Wat voor werk gaat u dan doen? U kunt kiezen tussen mijnwerker worden of ergens op de fabriek. In het eerste geval verdient u het dubbele van de fabrieksarbeider. Maar dan moet u in vol-continue dienst werken, het is fysiek erg zwaar en u wordt vrijwel gegarandeerd niet ouder dan 45 jaar. Silicose (stoflongen) is een beroepsziekte voor mijnwerkers. Je had echt geluk als je 50 jaar wist te halen. De meeste mensen zijn niet dom en kozen voor de baan op de fabriek. “Landsbelang” of niet. Je verdiende minder dan in de mijnen, maar de kans op voortijdig het loodje legde was ook kleiner. En je werkte van 9 tot 5 met de weekeinden vrij, dat was ook mooi meegenomen.

Op basis van vraag en aanbod zou de mijnwerker waarschijnlijk 4x het salaris van de fabrieksarbeider moeten verdienen om het acceptabel te maken. Maar dan maakt de mijn geen winst, en we hebben die kolen/export heel hard nodig. Dus ging de overheid met de directie wat aan het rommelen hoe ze dat konden oplossen. Ze gingen beunhazen inhuren. Want dat is een gastarbeider: die beunt. Hij doet hetzelfde werk voor minder dan de norm is.

Al eersten waren Walen de pineut. De situatie was nog beroerder daar dan in Nederland, en een aantal Walen was best bereid om dat relatief magere salaris tijdelijk te accepteren. Tot ze wat beters gevonden hadden. Dat gebeurde redelijk snel, dus ging de overheid verder zoeken. In Baskenland vonden ze willige slachtoffers die voor een fooi hun gezondheid wilden opgeven. En in Italië, en in Griekenland. Maar altijd tijdelijk. Tamelijk logisch. Niemand wil langer in de mijnen voor een rot loon werken dan nodig is. Dus die Basken, Italianen en Grieken deden dat rot werk net als Nederlanders zo kort mogelijk, tot ze wat beters gevonden hadden. Zodra dat gebeurde, verdwenen ze. Meestal was dat naar hun eigen land.

Elke keer als een contingent langzaam maar zeker verdween, moesten de bedrijven steeds verder naar het zuiden afzakken. Tot op een gegeven moment heel Europa ‘te lui’ was geworden, en enkel Marokkanen, Algerijnen en Turken bereid waren om voor een fooi te werken. Maar die knapen hadden en een heel andere arbeidsmentaliteit en heel andere plannen. Het eerste is heel erg eenvoudig: liegen mag, zolang je niet betrapt wordt, en dhimmies behoren djizja te betalen. Het tweede was de geit zo permanent mogelijk daar te kunnen parkeren.

Het is heel gewoon dat mensen liegen. Kijk voor de grap eens naar “Wegmisbruikers”, en verbaas u over de excuses die mensen verzinnen om onder een 100% terechte bekeuring uit te komen. Niks bijzonders. Iedereen doet dat, ik net zo hard. Ik ben er zeker van dat de ambtenaren van de sociale dienst heel wat erger zijn gewend. Maar daar houdt het verder wel bij op. Onze samenleving is gebaseerd op vertrouwen. U vertrouwt erop dat de overheid nette ambtenaren inhuurt die normaal hun werk doen. Niet een overheid die ambtenaren voor een fooi inhuurt, die dan hun hongerloontje noodgedwongen moeten aanvullen met afpersing. Of dat uw zoontje best goede cijfers van de meester (tegenwoordig enkel de juf) kan krijgen, maar dan moet daar wel wat tegenover staan. In euro’s. Als een loketambtenaar u overduidelijk laat blijken dat hij de baas is, en u van geluk mag spreken dat hij uw nietswaardige persoontje zelf maar te woord wilt staan, daar hebben we een ombudsman voor.

Zo werkt het niet in het Midden-Oosten. West mediterraans of Oost-mediterraans maakt niets uit. De leugen regeert daar absoluut. Iedereen liegt tegen iedereen, onder zo ongeveer alle omstandigheden. De machtigste heeft altijd gelijk. Er heerst een corruptieniveau dat  zelfs het begripsvermogen van Jos van Rey ver overstijgt. Dat is cultureel. En religieus, want in tegenstelling tot de Bijbel mag liegen best van de koran. Dat wisten we niet in de jaren ‘60 toen de gastarbeiders kwamen. En diezelfde gastarbeiders konden bijna niet geloven dat mensen zo ontzettend naïef kunnen zijn. Maar slapende dhimmies worden blaffende honden als je ze wakker maakt. Dat moet je gewoon niet doen. Lekker laten slapen. Is iedereen blij.

Dan die djizja. Wat is djizja? Belasting die heidenen moeten betalen aan hun mohammedaanse overheersers om in leven te mogen blijven. De Neurenberger wetten zijn er rechtstreeks op gebaseerd. Oh, die wetten vindt u te grijs voor woorden? Afgrijselijk, en een schande dat een Europeaan ze bedacht? Nou, realiseert u zich dan dat die Oostenrijkse korporaal zo ver ging als hij destijds durfde. De djizja wetgeving gaat veel verder. De belasting en wetgeving was zo vernederend als men kon maken (mohammedanen kunnen zeer creatief zijn) en werd bijvoorbeeld in Marokko pas rond 1910 afgeschaft. In het Ottomaanse rijk rond 1860. Dat is dus niet zo gek lang geleden.

De Jodenster was op die wetgeving gebaseerd. Het origineel ging veel verder. Christenen en Joden moesten speciale herkenbare kleding dragen, hun haar op een bepaalde (altijd erg lelijke) wijze knippen, en als een mohammedaan ze tegemoet kwam, moesten zij in de goot gaan staan en eerbiedig buigen. Herkent u dit een beetje? Dacht u echt dat bontkraagjes dat zelf bedacht hadden?

Vanaf het moment dat Turkse en Marokkaanse gastarbeiders ermee weg konden komen, kregen ze allemaal paajn in roeg. Kan nie werk. Iek ziek, iekke viel zeer. Natuurlijk zijn er ook een of twee eerlijke Marokkanen die last van hun geweten hadden. Geen probleem, die waren gewoon hun djizja aan het innen. Ze lichten hun baas of de sociale dienst op? Nee, ze innen hun heidenen belasting. Zo simpel als het maar kan zijn.

Dat is het eerste verschil. Het tweede waren die andere plannen. Wees eerlijk. U komt uit een krot uit het Atlasgebergte of Anatolië. Water komt uit een nabije bron, 10 kilometer sjokken met de ezel. Een onbewoonbaar verklaarde Nederlandse woning is voor u een paleisje. Gaat u ooit terug? Natuurlijk niet. U woont veel liever in de meest armzalige huurwoning in Amsterdam of in drie hoog achter in de Schilderswijk in Den Haag.

Dus toen die domme dhimmies royaal aanboden dat je niet terug hoefde, en dat vrouw en kinderen over konden komen, gelijk met beide handen aangrijpen. Gaan die gastarbeiders van toen ooit terug? Heel weinig. Meestal in een kist. Want het leven daar is een stuk zwaarder dan bij ons. Al was het alleen maar omdat die domme dhimmies altijd zo kinderlijk naïef eerlijk zijn. Zelfs na 40 jaar. Mogelijk denkt opa Achesoes dat hij ooit terug zal gaan naar Turkije, maar het blijft bij denken. Het leven in Luilekkerland is hem veel te goed.

Destijds waarschuwde Hans Janmaat dat het laten blijven van gastarbeiders een gigantische tijdbom was. De oplossing waar hij toen voor stond was simpel en heel goed haalbaar: gastarbeiders krijgen een vergunning om te werken en gaan daarna weer terug. Gezinshereniging? Natuurlijk! In hun eigen land. Niemand die ze tegenhoudt. Maar dat ging toen iedereen veel te ver. De PvdA was net bezig stemmen te rekruteren onder de ‘nieuwe Nederlanders’. Het CDA gooide het op nooddruft en mededogen. De VVD? Die was veel te druk met geld tellen.

Helaas is er heel wat water door de Rijn gevloeid sinds Janmaat politiek belachelijk werd gemaakt. Daarna, de situatie was flink verergerd, kwam Pim Fortuyn. Die werd vermoord. Nu is Wilders er. En elke keer proberen zowel links (GL, SP, PvdA, D66) als rechts (VVD, CDA) om net te doen alsof het probleem niet bestaat of zo is opgelost, al 45 jaar lang. Als we maar even wachten. De problemen zijn alleen maar erger geworden.

Kort samengevat: het werken als kippenslachter, in de mijnen of bij de hoogovens betaalde best goed, maar relatief erg weinig. Een dubbel salaris vangen lijkt veel geld, tot je ziet wat je er voor moet doen. Gastarbeiders waren wel bereid om dat voor hun relatief hoge salaris – vergeleken met de armoe waar zij vandaan kwamen – tijdelijk te accepteren. Alle welvaart is relatief. U, als Nederlander, bent relatief rijk als je jezelf vergelijkt met iemand uit een Derde Wereldland. En straatarm als je jezelf vergelijkt met  iemand die het dubbele of meer verdient dan jij.

Waarom doen al onze regeringen sinds 1970 alsof er niks aan de hand is? Omdat ze te allen tijde regeren via de achteruitkijkspiegel. Links of rechts maakt niets uit. Het waren destijds de CDA-top (KVP, CHU, ARP) samen met de VVD-top die daar verdomd vet aan verdienden. Nu zeggen dat dit beleid een misdadige fout was, slaat terug op de huidige CDA-VVD top.

Nadat gastarbeid gestopt is, nam links het stokje over. Dus die gaan ook niet zeggen dat hun beleid gigantisch egoïstisch en politieke zelfmoord was. Linkse politici bij de vleet, maar linkse stemmers toch een stuk minder. Dat geeft toch een beetje hoop.

Door:
H. Numan
(voor www.ejbron.wordpress.com)