Europa 2018: Probleemgevallen voor Israël en de Joden

(Door: Dr. Manfred Gerstenfeld – Vertaling: E.J. Bron)

Om in 2018 de ontwikkelingen te volgen, is het behulpzaam een gedeeltelijke inventaris over een serie belangrijke problemen voor Israël en de Joden in West-Europese landen en de Europese Unie uit te voeren.

Een beslissend probleem blijft de wijdverbreide demonisering van Israël. Peilingen in negen landen vertellen ons iets over het hoge percentage van hun bevolking, dat met uitspraken zoals “Wat de staat Israël tegenwoordig de Palestijnen aandoet, is in principe niets anders als hetgeen de nazi´s in het Derde Rijk met de Joden deden” en “Israël voert een vernietigingsoorlog tegen de Palestijnen”. Statistieken tonen aan dat in deze landen minstens 38% van de bevolking het met zulke uitspraken eens is. In Polen is dit percentage met 63% het hoogst.

Deze “gevoelens” van Europese burgers zeggen ons niets over Israël en zijn handelen. Ze wijzen echter op extreem anti-Israëlische eenzijdigheid in een serie landen. Wat betreft Duitsland bestaan er zeven peilingen over deze opvattingen, die werden gehouden van 2004 tot 2015. De laatste, uit 2015, stelde vast dat 41% van de Duitsers van Israël vindt dat het zich gedraagt zoals de nazi´s.

Op een continent, waarop nazi-Duitsland zoveel collaborateurs in de door hem bezette landen had, heeft de Israëlische regering het volste recht om de regeringen ter verantwoording te roepen, omdat het land gedemoniseerd wordt.

Het antisemitisme schijnt zich in meerdere EU-landen uit te breiden. Velen in het Europees establishment hebben pogingen ondernomen om informatie te onderdrukken of om te vermijden de belangrijke rol van de moslims bij agressie en het aanwakkeren van haat tegen Joden en Israël te noemen. Dat heeft voor een vertraging gezorgd dat dit belangrijke aspect van het antisemitisme energiek openbaar werd gemaakt.

Inmiddels bestaan er vele gedetailleerde onderzoeken, die aantonen dat antisemitisme bij islamitische immigranten en hun nakomelingen veel vaker voorkomt dan bij de oorspronkelijke bevolking. Alle in West-Europa in deze eeuw gedode Joden werden door moslims vermoord.

Een in september 2017 in Groot-Brittannië gepubliceerd onderzoek stelde vast dat 12,6% van de moslims er sterke antisemitische opvattingen op nahouden. Daarentegen vertegenwoordigt slechts 3,65 van de algemene bevolking zulke opvattingen. Hetzelfde onderzoek kwam erachter dat 34,7% van de moslims in Groot-Brittannië sterke anti-Israëlische overtuigingen heeft; in de algemene bevolking is dit 9%.

Onderzoek onder de nieuwste vluchtelingen uit Syrië en Irak in Duitsland duidt op veel sterkere antisemitische en anti-Israëlische gevoelens dan in de lokale bevolking. De extra, ongefilterde toestroom van moslims naar Europa betekent dat er nog meer antisemieten geïmporteerd worden.

De Europese Unie heeft enkele anti-Israëlische maatregelen genomen, die volgens de definitie van de International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) antisemitisch zijn. Bovendien drukken uitlatingen van de EU over gebeurtenissen in het Palestijns-Israëlische conflict vaak anti-Israëlische eenzijdigheid uit. Je zou tot de conclusie kunnen komen dat hoe zwakker de EU is, des te beter is dat voor Israël.

De algemene maatschappelijke situatie in Duitsland is in de loop van twee jaar als gevolg van de onverantwoordelijke welkomstpolitiek voor vluchtelingen van bondskanselier Angela Merkel veel slechter geworden. Bij de verkiezingen in september 2017 behaalden de beide grote partijen – de christendemocraten (CDU) en de sociaaldemocraten (SPD) – hun slechtste verkiezingsresultaten sinds 1949.

Bij deze verkiezingen is de rechtsgerichte anti-islampartij AfD de op twee na grootste partij in Duitsland geworden. Ze heeft geen constructief programma en haar leiding beweegt zich in toenemende mate richting rechts-extremisme. [vertaler: mening van de schrijver, niet van de vertaler!]. Zowel voor Israël als de joden zijn er in Duitsland veel dingen waarover ze zich wat betreft Duitsland 2018 zorgen moeten maken dan dat in 2015 het geval was.

In de Britse Labour Party heeft een explosie aan antisemitische uitlatingen plaatsgevonden. Het kan niet uitgesloten worden dat de conservatieve regering van het land in 2018 op grond van problemen met de Brexit-onderhandelingen ten val zal komen. Labour-leider Jeremy Corbyn, die antisemitische gemakkelijker maakt en Hezbollah en Hamas zijn vrienden noemde, zou de volgende verkiezingen wel degelijk kunnen winnen.

De situatie van de Joden in Frankrijk zou je “negatief stabiel” kunnen noemen. Twee kandidaten van de presidentsverkiezingen van 2017, de rechts-extreme Marine Le Pen en de linkse extremist Jean-Luc Melenchon, kregen samen 40% van de stemmen. Beide betwisten dat Frankrijk de verantwoording draagt voor de extreem antisemitische misdaden die de Vichy-regering in haar tijd beging. Dat is een grote stap terug, omdat de huidige Franse president Emmanuel Macron en zijn drie voorgangers deze verantwoording hebben toegegeven.

Rechts-extreme partijen zijn in de nieuwe eeuw in een hele serie Europese landen belangrijker geworden. Islamitisch terrorisme maakt hen groter. Diegenen in deze partijen die aan regeringen willen deelnemen, zijn normaal gesproken iets gematigder dan de daadwerkelijke opvattingen van de partij. Zo´n instelling heeft eind 2017 de toetreding van de rechtse FPÖ tot de Oostenrijkse regering mogelijk gemaakt.

Zweden blijft een probleemland, zowel voor zijn Joden als voor Israël. Een van de belangrijkste antisemitische voorvallen in Europa in het jaar 2017 vond plaats in Göteborg, de op één na grootste stad van het land. Er vond een bomaanslag plaats op zijn synagoge, terwijl hierin een jeugdbijeenkomst plaatsvond. Andere bomaanslagen vonden plaats in Malmö, de op twee na grootste stad van het land. Deze wordt vaak de hoofdstad van het Europees antisemitisme genoemd. De meeste daders zijn moslims. Na de aanslag in Göteborg zag de Zweedse minister-president Stefan Löfven zich genoodzaakt, gedwongen door de omstandigheden, om antisemitisme te veroordelen. Hij duidde zelfs aan dat immigranten daarbij een rol spelen.

De situatie in Nederland is, wat betreft Israël en antisemitisme, in de regel minder erg dan in de meeste hierboven genoemde landen. Maar in 2017 is nog duidelijker geworden dan in het verleden dat de politie en Justitie in de omgang met antisemitische voorvallen functie-gestoord zijn.

In Zwitserland staan de joodse gemeenschappen tegenover een bijzonder probleem. De autoriteiten hebben vastgesteld dat joodse instellingen het doelwit van terreur zijn. Desondanks wijzen ze het af om voor de veiligheid van synagogen en joodse instellingen te betalen. Omdat de autoriteiten zo´n veiligheid wel beschikbaar stellen voor niet-joodse doelwitten, weerspiegelt dit een discriminerende politiek.

Bron:
https://heplev.wordpress.com
Auteur: Dr. Manfred Gerstenfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)