Moslims verklaren Europa tot islamitisch land

(Door: Bert Dijkstra)

In een artikel van Sid Lukassen beweert deze dat een hadith van Bukhari moslims zou veroorloven om te leven onder een niet-moslim regering. Hij trekt dan ook de conclusie dat het dus mogelijk is om islam te hervormen op een manier die hem compatibel maakt met de Europese seculiere staat. Dit is een idee dat alleen kan voortkomen uit een westerse zienswijze. Moslims zien dit heel anders. Islamitische schrift-geleerden hebben Europa en Amerika allang tot islamitische landen verklaard. Zonder seculiere staat.

Lukassen doet alsof het criterium ‘geen zonde begaan’ verder geen uitleg nodig heeft, maar er komt meer bij kijken. De islamitische uitleg van zonde gaat heel wat verder dan wat de meeste Europeanen zich kunnen voorstellen. (overigens verwijst hij naar hadith 2796, maar die gaat over de jihad en het verdienen van houri’s in het paradijs). Een moslim begaat een zonde indien hij iets doet wat volgens de islam verboden is (haram) of als hij iets achterwege laat dat juist verplicht is (fard). De belangrijkste verboden zijn het eten van voedsel dat niet halal is. De belangrijkste verplichtingen zijn het dagelijks gebed, het betalen van de zakaat en het vasten (Ramadan).

In de klassieke islamitische teksten over islam wordt er niet over gesproken, omdat moslims bijna altijd hebben geleefd onder bestuur van moslimheersers. De eerste historische situatie waarin  moslims onder christelijk bestuur kwamen, was in Andalusië in de 11^de eeuw. Alles buiten de islamitische wereld heette Dar-al-Harb, het gebied van de strijd. Het traditionele standpunt van drie grote rechtsscholen was dat het verblijf in de Dar-al-Harb verboden is, alleen de shafitische rechtsschool stond het toe op voorwaarde dat de moslim zijn geloof openlijk kon belijden.

De meeste moslimleiders beschouwen al sinds de jaren 1970 de scheiding in Dar-al-islam en Dar-al-Harb als ouderwets en niet meer bruikbaar. De reden voor deze omslag ligt in het feit dat Europa in de loop van de 19^de eeuw veranderde van een christelijk continent in een seculier continent. Moslims kunnen niet alleen in alle openheid hun geloof beleven, ze kunnen een moskee bouwen en proberen hun geloof over te brengen op anderen (dawa). In de meeste Europese landen kunnen moslims voldoen aan de belangrijkste verplichtingen van islam. De moslim schrift-geleerden hebben dit opgemerkt en in hun zienswijze is Europa een continent geworden dat zich niet meer actief verzet tegen islam, maar neutraal gebied is geworden. Om de nieuwe situatie te beschrijven, gebruiken ze Dar-al-Ahd (gebied van het verdrag) of Dar-al-dawa (gebied van bekering).

De Marokkaanse schrift-geleerde al-Siddiq schreef hierover in 1985:

“Europa en Amerika zijn, op grond van dit feit, islamitische landen geworden die voldoen aan alle islamitische kenmerken waardoor een inwoner die daar woont de inwoner van een islamitisch land wordt in overeenstemming met de terminologie van de juridische geleerden van de islam”.

De onderliggende redenatie is dat het volstaat om in alle vrijheid het islamitische geloof te kunnen naleven en dat het dan niet meer nodig is dat de heerser van het land ook een moslim is. Al-Siddiq stelt bovendien dat daarmee de jihad van het zwaard afgelopen is en de jihad van de tong (dawa) beginnen kan. De opvattingen van al-Siddiq worden gedeeld door tijdgenoten, zoals Ali Nadwi in India en Deedat in Zuid-Afrika. Ook een conservatieve geleerde als de Saoedi-Arabische Mohammed Ibn al-Uthaymeen heeft geen bezwaar tegen verblijf van moslims in Europa, mits ze geen betrekkingen aangaan met niet-moslims. Hij voegt eraan toe dat er nog zes redenen zijn voor moslims om in Europa te wonen, namelijk: bekering van niet-moslims door middel van dawa, een vorm van jihad; het bestuderen van de ongelovigen, zodat moslims beter ingelicht kunnen worden over de manieren waarop dezen de moslims van hun geloof willen afbrengen; handel, medische behandeling, studie. Ali Jadd al-Haqq, grootmoefti van Egypte van 1982-1996, verklaarde in een fatwa (1995) dat moslims ook kunnen deelnemen in politieke partijen in Europa, zolang deze geen beginselen hebben die strijdig zijn met islam of acties ondernemen tegen islam.

Hoe is dan te verklaren dat Daesh (Islamitische Staat) zo´n enorme aantrekkingskracht uitoefende op moslims die in Europa leefden? Islam is gebaseerd op twee basisprincipes: men moet als moslim leven en de moslim moet zijn omgeving islamiseren. Het eerste is belangrijker indien het tweede onmogelijk is. Maar als het tweede goed mogelijk is zonder van andere moslims grote offers te vragen, dan wordt het eerste vanzelf beter mogelijk na verloop van tijd. De islamitische schrift-geleerden grijpen in dit verband graag terug op de Hijra van Mohammed van Mekka naar Medina. Die was noodzakelijk, omdat het leven van moslims onder de heidenen van Mekka ondragelijk was. Toen Mekka eenmaal veroverd was en bekeerd, was het probleem opgeheven.

Er zijn nu eenmaal individuele verschillen tussen moslims in de mate waarin ze bezig zijn met hun geloof en de mate waarin ze het kunnen opbrengen om alle plichten ook werkelijk na te leven. Dit verschil verklaart waarom de ene het afreizen naar Daesh afkeurt, terwijl het voor een andere moslim juist beleefd kan worden als een dringende behoefte. In alle gevallen is duidelijk dat de perceptie van Europa bij de meeste moslims drastisch is veranderd. Europa is al enige tijd geleden tot islamitisch gebied verklaard. Dat moslims ook een demografische meerderheid zullen zijn in de toekomst, zoals beschreven in Hoe snel zal Nederland islamiseren?, en dat er moslimpresidenten in Europa gekozen zullen worden, is verder alleen nog maar een kwestie van tijd en geduld. En dawa uiteraard. Het is misschien wel fijn om dit te weten.

Inhoud is grotendeels ontleend aan: Loyalty to a non-Muslim Government: An Analysis of Islamic Normative Discussions and of the Views of some Contemporary Islamicists Wasif Shadid and Sjoerd van Koningsveld (1995).

Door:
Bert Dijkstra
(voor www.ejbron.wordpress.com)