Al-Quds 2019: Grootste antisemitische demonstratie in Duitsland

(Door: Patrizia von Berlin – Vertaling: E.J. Bron)

Openlijke Israël-haat is het weerzinwekkende ritueel in Duitse straten geworden. Eveneens tot ritueel verworden zijn de spaarzame, meestal door schijnheilige partijpolitiek overschaduwde, antimanifestaties. Een inventarisatie.

Wie in Duitsland met het oog op de exodus van de Europese Joden naar het “waarom” vroeg, vindt het antwoord in de straten van Berlijn. Alleen al uit Frankrijk vluchtten sinds 2015 meer dan 20.000 Joden richting Israël. Tot nu toe bleef Duitsland daar grotendeels van verschoond.

Wie goed naar de Al-Quds-dag [webmaster: “Quds” is Arabisch voor Jeruzalem] kijkt, heeft echter geen reden tot optimisme. Deze, overwegend door sjiitische moslims gedragen, islamitische demonstratie zou eigenlijk alle reden moeten zijn om op massaal verzet van de politiek en de samenleving te stuiten. Zeker in een Duitsland waarin het lijkt te wemelen van tegenstanders van antisemitisme. Tenminste als je de media gelooft.

Al-Quds: Dood de Joden – Vernietig Israël

Oorspronkelijk een door de staat aangestuurde massademonstratie in Iran, vindt ze inmiddels in de hele wereld plaats – in ieder geval daar waar moslims leven. Londen, Parijs, Berlijn, maar ook Toronto en behalve in New York ook in een serie steden in de Verenigde Staten. De slogans onderscheiden zich onderling alleen maar al naar gelang de strafbaarheid. Israël zou bezet zijn door Joden, de Zionisten zouden de zee ingedreven moeten worden en hun land zou aan de Palestijnen moeten worden gegeven. Een weergave in het kort.

Wie dat een keer live op televisie heeft gezien, die vergeet de pure haat van de demonstranten nooit meer. Een vlag van Israël, waarmee gezwaaid wordt door moedige anti-demonstranten, leidt als in een reflex tot een woedende bestorming van de vijand. Ik heb dat niet slechts eenmaal van heel dichtbij moeten zien, en zonder de altijd massaal parate mobiele eenheid zou het met de joodse anti-demonstranten gedaan zijn. Zulke beelden zouden nooit te zien mogen zijn in Duitse straten.

“No Al Quds”: een pijnlijk treurspel

Theoretisch ziet de organisatie van de antimanifestatie, “No Al Quds”, er indrukwekkend uit. Theoretisch. In de praktijk lukte het dit jaar niet eens meer om een demonstratie bij elkaar te krijgen, men beperkte zich – ik vrees met het oog op het bescheiden aantal deelnemers vorig jaar – tot een manifestatie. Het is deprimerend om ieder jaar te moeten berichten dat de deelnemers aan de Al-Quds-dag getalsmatig superieur waren aan de anti-demonstranten. Zo ook in 2019.

Het signaal dat Duitsland daarmee uitzendt aan zijn joodse medeburgers is fataal. We zenden met onze passiviteit het duidelijke signaal uit: het gaat ons niets aan, we zullen ons niet tegen de islam verdedigen. Of de angst een rol speelt om als “racist” bestempeld te worden wanneer men in opstand komt tegen islamitisch antisemitisme? Ik weet het niet.

De organisatoren van “No Al Quds”: knuffelen met links-extremen, buitensluiting van de AfD (en niet alleen van de AfD!)

De organisator van de antidemonstratie kan zichzelf niet vrijpleiten van een medeschuld. Je zou kunnen denken dat men blij zou zijn met de ondersteuning van alle democratische krachten. Plaats zou er immers genoeg zijn. Maar nee, men is kieskeurig.

Terwijl het scala van de anti-demonstranten naar links open is tot aan grondwet-vijandige organisaties toe. Ook de “Stichting van de Schande” werd als ondersteuner zelfs in de oproep genoemd. Daarentegen wordt de enige partij die consequent Israël-vriendelijk in het parlement ageert met een uitermate creatieve verzameling lege woorden op ondemocratische wijze buitengesloten:

Daarom wijzen wij elke ondersteuning door rechts-extreme en populistische organisaties en partijen net zo al als parolen en symbolen die desbetreffende groepen ondersteunen. De organisatoren behouden zich het recht voor om personen die zich op dienovereenkomstige wijze openbaren van de manifestatie uit te sluiten. De beslissing wie tot dit spectrum gerekend moet worden, ligt bij de organisatoren.”

Je zou ironisch kunnen zeggen dat de bedreiging dan waarschijnlijk nog niet zo groot kan zijn. Je zou ook over andere buitensluitingen kunnen berichten, die een schandaal in zich hebben.

Dat doen we niet. Uit verantwoordelijkheidsgevoel. Maar gelukkig hebben zich ook conservatieven en liberalen niet laten afschrikken. Dr. Nikolaus Fest (parlementslid, Europarlementariër, AfD) zou ironisch genoeg wel eens de meest prominente anti-demonstrant geweest kunnen zijn. Ik denk zelf dat het belangrijker is om een signaal tegen Al-Quds-dag af te geven dan het pijnlijke spel van de organisatoren mee te spelen.

Links dilemma: islamitisch antisemitisme en islamverdediging

De antimanifestatie laat één ding zien: het linkse op eieren lopen rondom de islam. Op straat schreeuwen ze hun haat uit tegen de “Jodenstaat”, die “elke dag 2 Palestijnse kinderen” zou vermoorden. Tien meter verder op het plein spreekt de organisator van “islamisme”, dat bestreden moet worden.

De organisator van de Al-Quds-mars heeft dit begrip, dat sowieso niet in de sharia bestaat, verboden en verwacht een excuus aan de “miljoenen moslims van Duitsland”.

Maar exact dat is de kern. Het zijn niet de een of andere bijzonder extreme moslims die hier demonstreren. Het is de mainstream en de van haat vervulde inhouden worden goedgekeurd in de islam. Op theologisch niveau door fatwa´s van de belangrijke instituten, op politiek niveau door de islamitische landen. En, als je de peilingen gelooft, ook bij een wereldwijde meerderheid van de islamitische gelovigen. De uitsluiting van de AfD kun je als symbool van dit linkse taboe zien.

De Al-Quds-mars 2019

De beelden geven de haat slechts onvolledig weer. Ik geeft toe, het is deprimerend om hier ter plaatse te moeten berichten. Je maakt mee hoe de toekomst eruit zou kunnen zien als de ontwikkeling van de bevolking zo doorgaat. Kinderen schreeuwen deze aangeleerde haat tegen Israël al uit, vaak in goed Duits.

Ik kan deze beelden niet los zien van de angst van min vrienden die voor de islam moesten vluchten en die – veel duidelijker dan wij autochtonen – het gevaar voor de toekomst van ons land, van onze democratie zien. Vaak gaat de wanhoop over ons gedogen, ons wegkijken zover, dat ze heftige beschuldigingen tegen ons uiten. Gisteren was weer zo´n dag dat we deze beschuldigingen verdiend hebben.

Bron:
https://philosophia-perennis.com
Door: Patrizia von Berlin

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)