Gedaan met de idylle: migrantengeweld treft nu ook de Noren met volle kracht

(Door: Marilla Slominski – Vertaling: E.J. Bron)

“Je kunt het best in Noorwegen leven”, jubelde enkele dagen geleden de “Tagesschau”. Maar de medaille heeft altijd twee kanten: dankzij migratie uit het Midden-Oosten en Afrika zien nu ook de Noren zich blootgesteld aan toenemende criminaliteit en geweld – een toestand, die onder het alles bedekkende tapijt van de politieke correctheid wordt geveegd.

Het land zou opnieuw op de eerste plaats van de “Index van de menselijke ontwikkeling” van het VN-ontwikkelingsprogramma UNDP – goed nieuws verbreid door de propaganda-Tagesschau.

Noorwegen is, net zoals zijn Scandinavische buurlanden, een van die voorbeeldige landen die met betrekking tot economische of sociale prestaties altijd bovenaan de internationale ranglijst staan. Zelfs de grote migratiestromen, die in de afgelopen jaren over Europa veegden, schijnen de rust van deze vriendelijke bewoners niet wezenlijk gestoord te hebben. Dat leek tot nu toe tenminste zo.

Want het harmonische leven in het o zo tolerante Scandinavische koninkrijk krijgt volgens “Quillette” in toenemende mate nauwelijks te verbergen scheuren. In de afgelopen tijd werd de idylle door een serie brute lichamelijke aanvallen geteisterd.

Vorige maand teisterde een golf van geweld de binnenstad van Oslo. De “toevallige” slachtoffers: in de regel autochtone Noren, die door jeugdbendes, bestaande uit vijf tot tien immigranten, doelgericht werden aangevallen. De aanvallen vonden overwegend in de weekenden plaats. Alleen al op 19 oktober, een zaterdagavond, werden er tot 20 van dergelijke aanvallen geregistreerd, waarbij de slachtoffers zwaar verwond zouden zijn, bericht de van geboorte Noorse schrijfster Jebsen Moore in “Quilette”.

 Betrokken bij een van de “voorvallen”: een groep jonge mannen uit het Midden-Oosten, die gearresteerd werden, omdat ze een ongeveer 20-jarige man in de welgestelde West End wijk van Oslo hadden aangevallen. Volgens informatie van de politie werd het slachtoffer meermaals tegen zijn hoofd getrapt toen het op de grond lag. Het leek om een toevallige, niet geprovoceerde aanval te gaan. Dat weekend was ook de oom van de minister van Justitie van de Vooruitgangspartij, Jøran Kallmyr (41) de klos, die bij een aanval bij het metrostation Romsås meerdere ribben brak.

Het weekend daarna raakten Koerden en Turken in Oslo buiten zinnen vanwege de jongste ontwikkelingen in Turkije, plunderden een filiaal van de carrosseriebouwer bij de Karl-Johan-poort en vernielden meerdere auto´s.

In totaal zouden de criminaliteitscijfers in vergelijking met andere steden altijd nog laag zijn, maar de nieuwst stijging van de jeugdcriminaliteit zou aantonen dat dit zou kunnen veranderen. “We zien meer blind geweld, waarbij de mensen, aangevallen, overvallen en in elkaar geslagen worden”, verklaarde de politicus van de Arbeidspartij, Jan Bøhler, in oktober tegenover de media. “Dat terroriseert onze gemeenschap.” Hoewel zulke waarnemingen wijdverbreid zijn, is Bøhler een van de weinige linkse politici die spreekt over de toenemende criminaliteit onder jonge immigranten.

Ook Noorwegen wordt nu veroverd

Vooral Oslo wordt getroffen, een van de snelst groeiende hoofdsteden van Europa. Hier woont een derde deel van alle migranten, die inmiddels 14% van de Noorse bevolking uitmaken. Behalve de klassieke Europese immigranten uit Polen, Litouwen en Zweden komen er nu ook steeds meer mensen uit het Midden-Oosten en Somalië. Pakistan, Irak en Syrië vormen het grootste aandeel.

De grootste groep met 22.000 personen is volgens een officiële statistiek afkomstig uit het jaar 2015 (uit Pakistan). Nog eens 13 tot 14.000 immigranten komen uit Polen, Zweden en Somalië.

In enkele districten van de stad zoals Stovner, Alna en Søndre Nordstrand bedraagt het aandeel buitenlanders meer dan 50%.

Volgens een schatting uit 2012 zal 70% van de immigranten van de eerste en tweede generatie in Oslo tot 2040 buitenlandse wortels hebben en de helft van het aantal inwoners vormen.

Tot nu toe leek Noorwegen goed klaar te komen met de toestroom van immigranten uit door oorlogen geteisterde islamitische landen, ook omdat het aantal opnames over het algemeen op een lager niveau gehouden werden, dat het mogelijk maakte voor nieuwkomers om zich te integreren zonder de lokale bronnen te overbelasten.

In de Noorse politiek heerst er een brede consensus over om de immigratiecijfers onder die van vergelijkbaar elanden zoals Zweden en Duitsland te houden. Desondanks nemen de laatste tijd de problemen toe. DE libertaire Vooruitgangspartij (Fremskrittspartiet) heeft het Bureau van de Statistiek van het land herhaaldelijk verzocht om verslag te doen over de samenhangen tussen criminaliteit en land van herkomst. Maar tot nu toe wees het verantwoordelijke Bureau voor de Statistiek dit af met de motivering dat zo´n taak “haar capaciteiten te boven zou gaan”.

Bijzonder gewelddadig: de tweede generatie immigranten

Dit jaar werd voor het eerst zo´n bericht gepubliceerd. En de cijfers zijn – zoals overal in Europa – duidelijk: immigranten met bepaalde achtergronden – vooral Palestijnen, Irakezen en Afghanen – begingen vaker geweldmisdaden dan andere Noren (inclusief andere groepen immigranten). In 65 van de 80 misdaadcategorieën waren niet-Noren oververtegenwoordigd. De grootste discrepantie bestond met betrekking tot huiselijk geweld: immigranten uit niet-westerse landen werden met een acht keer hogere waarschijnlijkheid voor zulke delicten aangeklaagd. Ook verkrachting en moord zijn hier oververtegenwoordigd. Zorgwekkend: immigranten van de tweede generatie zijn met grote waarschijnlijkheid crimineler dan hun ouders.

De uitdrukking “svenske tilstander” – “Zweedse toestanden” – wordt al lange tijd voor grote Zweedse steden zoals Malmö, Göteborg en Stockholm gebruikt, waar bomaanvallen, gewelddadige overvallen, roofovervallen en verkrachtingen voorkomen. In het verleden gebruikten de Noren de uitdrukking nogal minachtend en hielden vol dat zulke problemen nooit in Noorwegen zouden optreden. Langzaam leken de “Zweedse toestanden” dichterbij te komen.

Heidi Vibeke Pedersen, een politica van de Arbeidspartij die de immigratie-intensieve regio Holmlia vertegenwoordigt, schreef onlangs op Facebook over haar eigen ervaringen, die aansluitend in “VG”, het grootste boulevardblad van Noorwegen, onder de kop “We hebben een probleem in Oslo” werd gepubliceerd.

“Gisteren reed mijn 15-jarige dochter met de bus langs Bøler, een half uur later werd daar een 15-jarige beroofd en geslagen. Nu moet ik een risico-inventarisatie doen: is het voor haar te gevaarlijk om alleen naar de jeugdclub te gaan? Jonge mensen groeien nu op in een omgeving, waarin bedreigingen en geweld wijdverbreid zijn, waarin volwassenen bang zijn zich ermee te bemoeien, en waarin hen verteld wordt dat de politie racistisch is… Ons deel van de stad wordt steeds meer opgedeeld. We hebben gebieden die hoofdzakelijk ´Noors´ zijn, en andere die een grote immigratiebevolking bezitten. Dit is geen verscheidenheid.”

Het artikel van Pedersen speelt in op het feit dat enkele moslims in Noorwegen er de voorkeur aan geven zich af te zonderen, in plaats van zich te integreren, om hun eigen cultuur te behouden. De krant “Aftenposten” onthulde onlangs het bestaan van islamscholen, die zichzelf presenteren als culturele centra. Ook dat behoort in andere Europese landen al lang tot het dagelijkse veroveringsleven.

De bijdrage van Pedersen werd vaak gedeeld. Maar aan het begrip “Noors” (of “Norsk-norske”) storen zich uiteraard opnieuw de gebruikelijke linkse verdachten. Het past niet in het nieuwe wereldbeeld van de “progressieven” en roept op hun website de gebruikelijke holle frasen verontwaardig op. Het door Pedersen gebruikte begrip “norsk-norske” zou hetzelfde betekenen als “met blanke huidskleur”.

Enkele invloedrijke Noren zouden er blijkbaar de voorkeur aan geven wanneer Statistics Norway zijn bericht over criminaliteit en immigratie “überhaupt niet gepubliceerd zou hebben. Daartoe behoort ook de viceburgemeester van Oslo, Kamzy Gunaratnam, die in “Dagbladet” zijn woede kenbaar maakt: “Verdomme, ik baal er van! Ik interesseer me niet voor deze cijfers… We moeten elkaar niet wederzijds bestrijden. Dat zijn onze kinderen, onze mensen”, windt hij zich op.

Maar om de waarheid te verbergen zou nooit een goede strategie op de lange termijn zijn, vindt de schrijfster Kathrine Jebsen Moore. Problemen zouden openlijk aangesproken moeten worden zolang ze nog beheersbaar zijn. In tegenstelling tot vele andere Europese landen zou Noorwegen nog geen invloedrijke rechtse partij hebben. Dat zou echter kunnen veranderen wanneer de kiezers van mening zijn dat de mainstream politici te hoffelijk zijn om een probleem aan te spreken waarover iedereen in Oslo praat, aldus Moore.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Marilla Slominski

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)