Steeds meer kerkschendingen: een nieuwe “kruistocht” in het centrum van Europa

(Door: Matthias Hellner – Vertaling: E.J. Bron)

Alleen maar vandalisme of christenhaat?

Kerkgebouwen bepalen al eeuwenlang het landschap en de steden van Europa. Voor de enen zijn ze een spirituele wijkplaats en een plek voor gebed en zelfbezinning, voor anderen zijn ze kunsthistorische en architectonische juwelen. De aanvallen op kerken in Midden-Europa zijn in de afgelopen jaren echter sterk toegenomen. Ze reiken van beschadiging via diefstal van kunstvoorwerpen tot regelrechte kerkschendingen, waarbij in tabernakels ingebroken en hostiën ontwijd worden.

 

De beelden schokten de wereld, toen het op de avond van de 15^e april 2019 in de kathedraal “Notre Dame de Paris” in de Franse hoofdstad tot een brand kwam, die grote schade aan de kerk veroorzaakte.

Tot nu toe heeft het onderzoek nog geen brandoorzaak opgeleverd. Iets minder aandacht in de publieke opinie vond de brand in de kathedraal “Saint-Pierre-et-Saint-Paul” in Nantes – waarschijnlijk verschuldigd aan het feit dat de onderzoekers al snel uitgingen van brandstichting en uiteindelijk op het spoor kwamen van Emmanuel A., een “vluchteling” uit Rwanda, die ook toegaf de branden gesticht te hebben.

Terwijl deze beide gevallen nog de wereld rondgingen in de media en ook veel mensen meededen aan een inzamelingsactie voor de wederopbouw, krijgen veel gevallen helemaal geen aandacht. Weliswaar zijn het niet altijd spectaculaire grote branden, maar in de afgelopen jaren is het aantal aanvallen op kerken krachtig toegenomen.

Het aantal gevallen verviervoudigd

 Vaak gaat het daarbij om vandalisme en diefstallen in kerken en op kerkhoven. Van 2008 – sindsdien registreert het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken dergelijke gevallen – tot 2019 is het aantal aanvallen op kerken verviervoudigd. Uiteindelijk waren het meer dan 1000 kerken jaarlijks – gemiddeld bijna drie per dag.

Daarover wordt echter niet veel ophef gemaakt, omdat dit politiek niet gewenst is. Want bij de daders gaat het vaak om islamitische jongeren, die onder invloed van alcohol hun vijandbeelden aanvallen of ook wel om linkse kringen, die hun boodschappen op de muren van de kerken achterlaten.

Bijvoorbeeld in het geval van de kerk “Saint-Pierre-du-Martroi”in het centrum van Orléans. Daar brak brand uit, en volgens informatie van de verantwoordelijke brandweer ging het om brandstichting. Op de kerkmuren had/hadden de dader/daders godslasterlijke leuzen en de niet mis te verstane boodschap “Allahu akbar” gespoten met verf.

In Nîmes werd in de “Église Notre-Dame-des-Enfants”in 2019 de tabernakel open gebroken en warden hostiën in de poep gedrukt die op de muur was gesmeerd.

Al in 2017 publiceerde de Franse krant “Le Figaro” bedenkelijke cijfers: het zijn vooral katholieke en christelijke kerken, die het doelwit worden van vandalisme. In 2017 waren in totaal 978 incidenten op cultusplaatsen 878 op christelijke kerken.

Daarbij komt eveneens dat veel priesters inmiddels bang zouden zijn sinds Abbé Jacques Hamel in 2016 in Saint-Étienne-du-Rouvray op het altaar door islamitische terroristen de keel werd doorgesneden. Bij de moordenaars ging het om aanhangers van de zogenaamde “Islamitische Staat” (ISIS).

Bovendien waarschuwde de krant “Le Figaro” de politiek al langer dat het bij de serieaanvallen “niet om het werk van kleine criminelen” zou gaan, maar veelmeer om systematische overvallen tegen christenen.

Systematische overvallen

Want al in februari 2019, twee maanden voor de brand van de Notre Dame, werden er binnen een week vijf belangrijke kerken van het land beschadigd.

Al in 2017 werd het “Observatoire de la Christianophobie” opgericht (Observatorium voor christofobie), dat in Frankrijk elke maand antichristelijke incidenten op interactieve kaarten registreert.

Vorig jaar ontstond als reactie op de toenemende kerkschendingen de organisatie “Protège ton église”, waarvan de leden vreedzame protestwaken voor kerken houden om potentiële aanvallers af te schrikken.

Zoals “Protège ton église” ook vaststelde, daalde het aantal aanvallen op kerken tijdens de corona uitgaansverboden. Maar al deze gebeurtenissen zijn geen Frans probleem.

In januari van dit jaar nam ook de kunstexpert van de Duitse Bisschoppenconferentie, Jakob Johannes Koch, het woord en verklaarde: “Vandalisme op religieuze plaatsen is in Duitsland sterk toegenomen – niet alleen qua omvang, maar ook qua kwaliteit.” Bovendien benadrukte hij dat vele beschadigingen geen “woeste”, maar “ideologisch doelgerichte motivaties weerspiegelen.”

Daartoe zouden niet alleen gestolen of beschadigde beelden en ingegooide kerkramen behoren, maar ook beschadigde kruisen op bergtoppen, graven en wegkruisingen. Volgens informatie van het katholieke persagentschap KNA vinden er jaarlijks meer dan 2000 diefstallen en inbraken in kerken plaats.

Er zou echter in 90 tot 95% van alle gevallen alleen maar een onderzoek ingesteld worden wegens zaakbeschadiging, zegt Koch verder. Aanwijzingen op ideologische achtergronden zouden bij onderzoeken vaak over het hoofd worden gezien.

Incidenten overal in Europa

De onthoofding van een christus- of heiligenbeeld of het achterlaten van fecaliën op liturgische plaatsen zou echter veelmeer een religiedelict in de zin van het Wetboek van Strafrecht zijn.

Ook Oostenrijk blijft niet gespaard voor deze ontwikkeling. Op 23 juli probeerden onbekenden brand te stichten in de kerk van Waidring (district Kitzbühel) in Tirol. Het komt eveneens regelmatig tot diefstal.

Zo werden bijvoorbeeld op 5 juli een monstrans en liturgisch gereedschap uit de kerk van Maria Lanzendorf in Neder-Oostenrijk gestolen. Inmiddels kunnen op een – vanuit Wenen geëxploiteerde – internetsite dergelijke gevallen gemeld worden.

Bron:
www.wochenblick.at
Door: Matthias Hellner

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)