U, jij, of ook ju?

(Door: Rients Hofstra)

Ik mag wel zeggen dat ik enkele jaren geleden net op tijd de juiste voetenspecialist heb gevonden. Mijn voormalige orthopedische schoenenmaker verdient een onbrevet van vermogen. Een vermogen zal hij zeker hebben, een brevet omtrent de juiste behandeling absoluut niet. Op het moment dat de folders van de scootmobiel al in huis waren, kwam ik bij een echte voetdeskundige in Zwolle terecht, inmiddels kan ik weer kilometers lopen.

De orthopedisch specialist in kwestie is minstens 20 jaar jonger dan ik, maar vanwege zijn toegevoegde waarde betreffende mijn welzijnsgevoel, heb ik de neiging u tegen hem te zeggen. Maar waarom eigenlijk? Hij heeft kwaliteiten, maar heeft niet iedereen er één of meer? Is de leeftijd dan een reden om verschil te maken tussen wel of niet tutoyeren? Dan behoort hij mij met u aan te spreken, terwijl hij het als jongere met jij en je zal moeten doen. Dat zelfde geldt dan uiteraard ook als het Willem Alexander betreft. Hij kan er niets aan doen dat hij in een verkeerd nest is geboren. Ook hij is beduidend jonger en heeft zijn eigen kwaliteiten. Vraag hem naar ons waterpeil en hij zal antwoorden: “Pilsje?”

Lees verder>>>