Wilders doet veel te weinig met zijn mediamogelijkheden, vooral waar het de Joden betreft

(Door: Martien Pennings)

Ik was heel enthousiast over de stickeractie van Wilders. Maar ik heb ze nog nergens aangeplakt gezien. Misschien komt dat omdat al die andere mensen die ze besteld hebben na weken óók nog steeds niks in hun brievenbus hebben gevonden, net als ik.

Op de website van de PVV kom ik nooit, want, zoals ik al vaker heb gezegd, ik voel weerzin tegen die duffe sfeer die eruit oprijst: of je een blaadje van het Oudstrijderslegioen uit de jaren 1950 opslaat. Vanmorgen heb ik me vermand en ben toch even gaan kijken. En verdomd: het is inmiddels ietsje levendiger geworden, maar ook niet meer dan een ietsje. Ik lees over de stickeractie:

“Nadat Google het eerdere adres heeft geblokkeerd, is de anti-islamsticker vanaf nu te bestellen via: islamsticker@islamsticker.org We verzoeken iedereen die na 20 december een sticker heeft besteld opnieuw hun adresgegevens te mailen, zodat de sticker zo spoedig mogelijk verstuurd kan worden.”

Ja, dat heb ik gedaan, opnieuw besteld, met de woorden: “stuur mij maar een standaardpakketje”, maar ik begrijp dat ik, als ik onverhoopt nog post krijg van de PVV, het één hele sticker zal betreffen. Nee, daar gaan we de buurt niet mee op stelten zetten.

En niet alleen mijn buurt, maar heel Nederland, heel Europa, heel de wereld moet nodig op stelten gezet worden. Want de verzwijgmacht van de monopolie-media is enorm. De liegmacht, de hersenspoelmacht in samenwerking  met de linkse powers-that-be is bijna absoluut. Als het niet in de mainstream-media vermeld wordt, bestaat het niet. En als het wel in de mainstream-media is terwijl het eigenlijk niet bestaat, dan bestaat het tóch.

Pamela Geller heeft zeer recent een speech gehouden waarin ze hartstochtelijk en wanhopig pleit voor het nemen van individuele verantwoordelijkheid in de strijd tegen de monopoliemedia, de verstikking van de waarheid en de verspreiding van de leugens over met name Israël. Jullie als individuen, zegt Geller tegen de mensen in de zaal, hebben allemaal een “sfeer van invloed” in je directe omgeving. Gebruik die dan! Zo roept ze. Geert Wilders kent Pamela Geller persoonlijk en hij staat met haar op foto’s, maar Wilders, of all people, zou die oproep van Geller ter harte moeten nemen. Want als er iemand een enorme “sfeer van invloed” zou kunnen hebben, is hij het wel.

 Pamela Geller en Geert Wilders

Joan Peters

Er bestaan twee schitterende interviews met Joan Peters. Ze staan op de website van Ezra Levitt en ook op YouTube. Ik zou, als PVV, mankracht hebben vrijgemaakt om die twee interviews Nederlands ondertiteld on line te zetten op de eigen PVV-website. Die interviews met Peters  zijn fundamenteel voor de waarheid rond Israël en als het NON-journaal weer eens zwaar in gebreke blijft om de waarheid te zeggen, kan je daar als PVV op inspringen onder verwijzing naar die interviews. Ze gaan, die interviews, onder de titel “Turnspeak” – (omkeerspraak, perverteringstaal: een variant op Orwells “Newspeak”) – en ze vinden plaats naar aanleiding van het boek dat Joan Peters heeft geschreven over de geschiedenis van het conflict in Palestina: “From Time Immemorial” uit 1984.(*) En die geschiedenis behandelt vooral  het ontstaan van dat enorme web van Palmaffia-leugens dat het zicht beneemt op de structurele islamitische poging tot genocide op Israël die zich dagelijks voor onze ogen voltrekt en waarover alle Westerse media consequent liegen. Ja, dat klinkt alsof ik getikt ben, zwaar paranoia en in een schemerwereld van kosmische samenzweringen verkeer, maar ik weet zeker dat ik degene ben die het goed ziet en dat alle mainstream-media het verkeerd zien. Oh, is dat nu juist een kenmerk van paranoia? Interessant. Ga eens kijken welke stemmen uit het midden van de jaren 1930 gelijk hebben gekregen, de mainstream-appeasers of de marginale alarmisten.

Ik had bijvoorbeeld verder graag gezien dat de PVV nu al een stuk online zou hebben staan over een item in het NON-8-uur-journaal van gisteren, van woensdag 8 januari 2014. Begin te kijkluisteren op 40 seconden. Stijf wijfje Steenhuizen legt het uit. Pensioenbeheerder PGGM stopt met investeringen in Israël. Ze gaan de dwaallichten Vitens (waterbeheer) en Royal Haskoning (ingenieursbureau) achterna. Nee, Steenhuizen heeft het niet over dwaallichten. Uiteraard niet. Die debiteert gewoon, samen met Vitens en Royal Haskoning,  wéér die kosmische mega-leugen: “bezette gebieden!” Ja, ik zou graag nu in dit stukje het volgende hebben gezegd:

“Ga naar de PVV-site waar Joan Peters aan het woord is! En waar een scherpe reactie van Wilders zelf staat op dit NON-journaal-item. Dan leer je dat die term ‘bezette gebieden’ een megaleugen is!”

Maar voorlopig kan ik alleen maar verwijzen naar een opstel van mij en Roelf-Jan Wentholt over die bezette-gebieden-leugen. En nog los daarvan, zoals Eugene Kontorovich uitlegt: EU: Voor de Joodse staat geldt een ander internationaal recht dan voor islamitische staten. Want we horen nooit over een boycot tegen Turkije vanwege Cyprus of tegen Marokko vanwege de Westelijke Sahara.

VPRO

Intussen heeft de puur antisemitische VPRO voor vanavond alweer een docu aangekondigd die “Israël Ltd” heet: “Israël NV” dus, met een knipoog naar der ewige Finanzjude en das Jüdische Börsenschwein. Zoals Joost Niemöller zegt over de recente aanval van Ingrid van Engelshoven (D66) op de PVV: “Het is de oudste truc uit het antisemitische boekje. Begin over schimmige Joodse geldstromen. Werkt altijd.” Nog een keer Niemöller in 2011: VPRO blaast mythe Joods complot nieuw leven in. Ikke zelf in 2011: De Juichende Jodenhaat-jongeren van de VPRO. Wie “kolonisten” intikt op de zoekfunctie van VPRO-“Tegenlicht”  krijgt deze pagina bevattende de ultieme focus van de VPRO inzake Israël, namelijk het demoniseren van de Joodse bewoners van de nederzettingen in Samaria en Judea. Ik citeer de website van Tegenlicht waar een bijzonder smerige documentaire – (Hoofdprijs op het IDFA van 2012!) – over “kolonisten” in Hebron aldus wordt aangekondigd:

“De jonge Israëlisch – Nederlandse filmmaakster Esther Hertog huurde er een caravan en verbleef drie jaar met regelmaat in dit Joodse settlement. Zij observeerde er het dagelijks leven; een confronterende mix van religie, soldaten, religieus (gedreven) kolonisten en hun spelende kinderen. Welkom in een absurdistische werkelijkheid.”

Het gaat vooral over die spelende kinderen. Die zijn de rode draad. Het zijn twee strontvervelende Joodse jongetjes met keppeltjes, die de sfeer van angst waarin ze moeten leven uiten in stoer en uitdagend gedrag. Maar die twee jongetjes, die zelfs een keertje een paar kleine steentjes gooien in de richting van een “Palestijns” huis, betekenen natuurlijk niets in vergelijking met het dodelijke stenen gooien in de intifada’s en de opvoeding tot dodelijke haat tegen Israël en Joden in de hele Arabische wereld en in het bijzonder onder de “Palestijnen”.

Esther Hertog is een bijzonder mens, met een bijzondere insteek, zoals alle linkse aanstellers en bestijgers van het morele krukje: ze belastert dat hele kleine Joodse eilandje in die Arabische haat-oceaan, dat nog niet genoeg gedemoniseerd wordt door de Arabieren. Ze concentreert zich daartoe op dat minimale stukje grond – drie procent van “de Westbank”! – waarop Israëli’s wonen. De voorgeschiedenis, de oorlogen en de terreur vanaf 1920 door de Arabieren vernoemt ze niet. En dan zijn twee door angst gedreven stoerdoenerige Joodse jongetjes met keppeltjes de verpersoonlijking van het Kwaad.

Nee, dit is géén satanische rotkop, want “Dieudonné” betekent: van God gegeven

Het voormalige verzetsblad Trouw

Gisteren in Trouw een redactioneel (!) stuk: Hoe Dieudonné de Franse elite op de kast krijgt. Grappig. “Op de kast”. Antisemitisme als kwajongensstreek. Anti-autoritaire tijden herleven. Maar dan nét iets anders. Holocaust ha-ha-ha! Neem even een geinig kijkje: “Einsatzgruppen – German Death Squads: Mass Graves (1941-1942)”. Hier is deel een en hier is deel twee. Holocaust Holadiéé! Heffen wij een lied aan:

“Quenelle, quenelle! Het is toch maar een spel! En van je hela-hola, hóúd er de moed maar in, hóúd er de moed maar in . . . .”

                                 Een van de meest smaakvolle quenelle-boodschappen

                                                          Of is deze nóg smaakvoller?

Één reageerder in Trouw heeft de boodschap van de hoofdredactie helemaal begrepen: een nieuwe tijd is aangebroken, waarin wij onze bevangenheid rond Auschwitz eindelijk mogen afschudden en de Jood weer gewoon verantwoordelijk gaan houden voor zijn daden: “Zandloper” zegt:

“Wat Dieudonné zegt is helemaal niet nieuw. Sterker nog: kritische joodse schrijvers hebben stelling genomen tegen de Holocaust-exploitatie. Hoor Een Ander Joods Geluid, zie het boek De Holocaust-industrie van Norman Finkelstein, kind van Auschwitz-overlevenden(!) waarin hij fel stelling neemt tegen de joodse lobby in Amerika die de nazi-Holocaust gebruikt om macht en geldelijk gewin te vergaren. Ik ben het hartgrondig eens met Dieudonné. Weg met de hypocrisie en de schuldcomplexen!”

Ik citeer Jesaja 5:20 nog maar eens:

“Wee hen die het kwade goed noemen en het goede kwaad.”

              Het duurt niet lang meer tot ze in de meerderheid en aan de macht zijn  . . . . .

UPDATE:
Ephimenco schrijft vandaan in Trouw ook over Dieudonné. Na eerst een stompzinnige vergelijking getrokken te hebben tussen Theo van Gogh en deze Dieudonné, geeft hij deze treffende observaties:

“Maar wat ik echt schokkend vond is zijn publiek. Je hoort die mannen en vrouwen vreselijk hard lachen, met vette en uitdruipende kelen. Je hoort de mix van drassig gif en klevend fijn stof uit hun longen sissen. Ze lachen niet omdat Dieudonné grappig is maar omdat Dieudonné weer over joden begint. Maakt niet uit wat of hoe, als het maar over die ‘smouzen’ gaat. Meer dan de komiek zelf is het gros van zijn publiek diep antisemitisch. Om bang van te worden. Dieudonné heeft het voor elkaar gekregen om drie stromingen tot zijn publiek samen te smelten: de pro-Palestijnse linkse radicalen, de rechts-extremisten en de (jonge) moslims uit de banlieues. Dit heterogene publiek komt massaal naar zijn spektakel, soms meer dan 5000 man in een zaal. Kale koppen, baardmannen en hoofddoekjes netjes naast elkaar.”

_____________________________

(*) Er is een opgeblazen controverse over een paar statistische fouten die Joan Peters gemaakt zou hebben in haar boek “From Time Immemorial” De waarde van het boek ligt bovendien vooral in het blootleggen van het ontstaan van de “Palestijnse” mythologie. Voorts wordt de statistische “stootrichting” van haar boek – cijfers over bevolking, herkomst van immigranten en ontwikkeling van het land – uitbundig ondersteund door Arieh L. Avneri ,“The Claim of Dispossession: Jewish Land-Settlement and the Arabs, 1878-1948”, zesde druk 2007, (Oorspronkelijk gepubliceerd in het Hebreeuws in 1980). Ga over de voortreffelijkheid van dit boek maar eens de Most Helpful Customer Reviews op Amazon raadplegen.

Door:
Martien Pennings
(voor www.ejbron.wordpress.com)