De haat van de “democraten” tegen directe democratie

(Door: Marco Maier – Vertaling: E.J. Bron)

Voor de “democraten” in Europa is directe democratie slechts zolang in orde als er een geschikt resultaat uitkomt. Anders, alsjeblieft, moet het stemvee gewoon zijn bek houden en zijn stem gewoon één keer in de vier jaar in de stembus gooien om te kunnen beslissen.

Wanneer partijen meerderheden behalen om een regering te vormen, hoewel ze niet eens de helft van de stemgerechtigden aan hun kant kunnen krijgen, is dat in orde. De huidige Duitse zwart-rode coalitie (CDU/CSU-SPD) heeft (ook dankzij de 5% drempel) met 48% van de stemgerechtigden nog altijd 80% van de zetels in het Duitse parlement gekregen. In 2009 konden zwart-geel (CDU/CSU-FDP) samen ondanks slechts 48,4% van de stemmen en 34,3% van de stemgerechtigden wel 53,4% van de parlementariërs leveren. Ook in Oostenrijk kon de rood-zwarte coalitie (SPÖ/ÖVP) in 2013 nog maar net 51% van de kiezers voor zich winnen – echter slechts 38% van de stemgerechtigden. De coalitie regeert met 54% van de parlementariërs.

Maar als het dan om referenda gaat, kennen de gevestigde politiek en de mainstream media geen genade. Dan wordt alleen datgene geaccepteerd wat op dat moment iemand uitkomt. Ook in het buitenland. Als de Zwitsers met een meerderheid stemmen voor een wijziging die de gevestigde politici niet bevalt, wordt de directe democratie gedemoniseerd. Als ze stemmen voor een wijziging die de politiek en de media uitkomt, prijst men de “democratische rijpheid”. Daartoe behoort ook het referendum over de “vluchtelingen”politiek in Hongarije: omdat de noodzakelijke drempel van 50% niet werd gehaald, declareerde men het geheel tot falen van Orbán. Maar het referendum over de EU-toetreding van Hongarije in 2003, toen slechts 45,6% van de bevolking zijn stem uitbracht, waarvan 83,8% voor toetreding stemde, was natuurlijk een groot succes . . . Zelfs bij het referendum over de NAVO-toetreding van Hongarije in 2003, toen ook slechts 49,2% van de bevolking zijn stem uitbracht, waarvan 85,3% voor stemde, waren er nooit twijfels over de legitimiteit.

Hoe men het ook wendt of keert: waar je ook kijkt, bestaat er van de kant van gevestigde politiek en mainstream media hoofdzakelijk alleen maar een dubbele moraal. Dat is net zo als met het volkerenrecht, waar het principe van het “zelfbeschikkingsrecht van de volkeren” botst met dat van de “onschendbaarheid van de grenzen”. Als bijvoorbeeld Kosovo zich onafhankelijk verklaart, wordt dat in het Westen bejubeld – per slot van rekening kan men zodoende het “boze Servië” (en dus ook de Russen) een voet dwars zetten. Dan geldt het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren. Maar als de bevolking op de Krim zich onafhankelijk verklaart van de Oekraïne en terugkeert naar Rusland, dan is plotseling de “onschendbaarheid van de grenzen” (en wel die van de Oekraïne, waarvan de putsch-regering door het Westen gesteund wordt) meer waard.

De belangrijkste reden echter waarom de zogenaamde “democraten” de directe democratie eigenlijk haten, is: de angst voor machtsverlies. Hoe meer macht men aan de burgers geeft, des te minder hebben de “democraten” deze. Geïnformeerde burgers, die bij belangrijke beslissingen worden ingebonden door hen uitvoerig over de voor- en nadelen te informeren die hun stemgedrag met zich mee kan brengen, zouden mogelijk nog voor plannen kunnen beslissen die tegen de belangen van het establishment zijn. Juist daarom zou men zich ook altijd voor directe democratie moeten inzetten, opdat men niet meer alleen zijn stem in de stembus gooit om daarna door het politieke establishment te worden vergeten.

Bron:
www.contra-magazin.com
Door: Marco Maier

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)