Leven op de Balkan

(Door: “Henk der Niederländer”)

De meeste lezers hier hebben ondertussen wel begrepen dat ik het een goede beslissing vond om naar Bulgarije te verhuizen. Ik zal een paar voorbeelden geven van het leven op de Balkan voor de West-Europeaan. Gisteren kwam mijn huisbazin langs en ze had een klein armbandje bij zich dat ze om mijn pols deed, maar waarvan ik de betekenis niet begreep. De zus van de huisbazin woont en werkt in Rotterdam en die stuurde me een link die uitleg geeft over het armbandje (foto). Bulgaarse folklore. 

Veel mensen in het westen hebben een nogal afstandelijke houding tegenover het oude Oost-Europa, waarschijnlijk omdat ze een en ander niet goed begrijpen. Maar ik kan je garanderen dat de mensen hier op de Balkan heel open en vriendelijk zijn en goudeerlijk (uiteraard uitzonderingen daargelaten) 

Maar wat ikzelf aan den lijve ondervond verleden jaar. Ik kom altijd bij dezelfde slager hier, waar man en vrouw samen de winkel runnen. Nou koop ik altijd mijn vlees per kilo en de man slaat het bedrag aan op de kassa, wat zijn vrouw niet gezien had, en even later vraag ik aan de vrouw wat ik moet betalen. Zij slaat het bedrag opnieuw aan, zodat ik het dubbele betaalde van de werkelijke kosten.  Omdat de prijzen zo laag zijn, dacht ik er verder niet aan en ging naar huis. Een paar dagen later kom ik weer bij de slager en het eerste wat hij doet is een greep in de kassa en betaalt mij 30 Leva. Dus ik vraag hem waarom. Toen legde hij mij uit dat ik wegens een foutje de laatste keer dubbel betaald had en ze daar achter kwamen nadat ik de winkel verlaten had. Kleinigheidje, zou je kunnen denken, maar wel tekenend voor de mentaliteit van de mensen hier, over het algemeen eenvoudig en eerlijk. 

Ook op de markt hier heb ik een kennis die een fruitkraam heeft en redelijk goed Nederlands spreekt, omdat deze vrouw enige jaren in Nederland heeft gewerkt, waar ik dan een praatje mee maak. Zij zoekt dan voor mij het fruit uit (omdat mijn ogen best wel slecht zijn), zodat ik het meest verse fruit krijg wat iets langer houdbaar is. Ook een kleinigheidje zou je kunnen denken, maar de helft weggooien na een paar dagen zou ook jammer zijn. 

Het is wel waar dat ik graag de charmeur uithang tegenover de vrouwen hier en ze dus altijd weet te vertellen dat ze er geweldig uitzien zonder opdringerig te willen zijn, wat altijd met een gulle lach ontvangen wordt en me tegelijkertijd een betere bediening geeft. 

In een winkel is een dame die aan folkloristische dansen doet en me altijd de data en tijden geeft als er weer ergens een dansoptreden is, omdat ze weet dat ik een liefhebber ben van deze evenementen en waar ik dus altijd te vinden ben. Overigens spelen folklore en geschiedenis een vrij grote rol in het dagelijkse leven hier, wat het leven op de Balkan nog interessanter maakt. Een tijdje geleden schreef ik ook in een reactie over het simpele leven hier, wat zeer goed herkend werd door “bobzelf” en hem een reactie ontlokte die door veel mensen niet begrepen zal zijn, maar wel een duidelijke weergave was van het gevoel wat ook “bobzelf” heeft bij het leven en de mentaliteit van de mensen hier in het oosten. 

Dat is ook de reden dat ik met de mensen die hier op de site aangeven weg te willen uit Nederland mijn ervaringen en kennis van de Balkan wil delen en ze waar mogelijk behulpzaam wil zijn. Feit is dat in de landen hier de levensstandaard wat lager is dan in het Westen, maar daar staat tegenover dat mensen niet langs elkaar heen leven, maar behulpzamer zijn dan in het Westen en ik denk dat mensen die hier naartoe gaan ook niet snel spijt zullen krijgen van hun beslissing (uitzonderingen daargelaten natuurlijk, wegens heimwee of iets dergelijks) 

Dan de kosten van het levensonderhoud. Ik kwam hier naartoe en kon een appartementje huren voor de prijs van 350 Leva, maar tijdens de corona-shit werd alles hier uiteraard ook duurder en na een kort overleg met de huisbazin kwamen we overeen om er 400 Leva van te maken ter compensatie, wat erop neerkomt dat het in eerste instantie omgerekend ongeveer € 175,- was en we het bedrag verhoogden naar € 200,- , waar je dus geen breuk van hoeft te krijgen. 

Ik stook hier in de winter via mijn airconditioner, wat maandelijkse kosten meebrengt van ongeveer 100 Leva, wat neer komt op ongeveer € 50,- In de zomer kost dit maar de helft. Daar komen dan nog de kosten bovenop van water, rond de 20 Leva, zeg € 10,- en kun je dus nagaan dat wat de kosten betreft het leven hier zeer betaalbaar is. Voor de rest zijn bijvoorbeeld de boodschappen spotgoedkoop en niet vergelijkbaar met Nederland wat het leven natuurlijk ook alleen maar plezieriger maakt. 

Hulpvaardigheid. Ik kreeg van Svetanka (de dame die op het fotootje staat bij mijn naam) een leren jas waar ik zeer aan gehecht ben, omdat die het enig tastbare is wat is overgebleven na haar overlijden, maar waarvan de voering overal los begon te laten. Ik leg dat uit aan mijn huisbazin en haar zus in Rotterdam en direct word voorgesteld om hun moeder dat op te laten knappen die aan handwerk doet, omdat goed begrepen was dat die jas meer voor me betekent dan alleen iets om je te kleden. Het zal voor moeder toch een opgave zijn om dat te repareren, omdat ze namelijk geen naaimachine heeft die leer kan stikken en het dus deels met de hand zal moeten gebeuren, de dames hier die op regelmatige tijd kleding repareren, zullen weten wat ik bedoel. Mij lijkt het in ieder geval geen sinecure. 

En dan had ik afgelopen week heel erg veel last van vocht in mijn linker knie, zodat het erg moeilijk lopen was. Hier een paar honderd meter vandaan is een kleine buurtsuper en de eigenaar daarvan zag wel dat ik moeite had met lopen, waarop hij voorstelde dat ik dan beter telefonisch mijn boodschappen door zou geven en dan zou hij de zaken zelf af komen leveren bij mij aan huis. Kom daar in Nederland maar eens om. 

Wat ik eigenlijk met dit hele stukje wil aangeven, is het volgende: een reden om niet te vertrekken naar een ander land is er eigenlijk niet als je niet meer gelukkig bent in je eigen land. Kijk naar “delamontagne”, “Waalkade”, “bobzelf” en nog meerderen hier op de site die de Nederlandse deur achter zich dicht getrokken hebben inclusief ik zelf. Dat ik hier zo tevreden ben, is eigenlijk vrij makkelijk uit te leggen. Ik was vanaf het begin dat ik hier naartoe ging de mening toegedaan dat ik me aan het land aan te passen heb en het land zich niet aan mij aan hoeft aan te passen, wat op zich al de grootste idioterie zou kunnen worden genoemd. Daar zit trouwens de clou die ik in mijn tijden in het buitenland dikwijls gezien heb, namelijk Nederlanders in het buitenland die wel eens even de Nederlandse mores aan de bevolking op zullen komen leggen en die dus sterk afgewezen werden door de mensen aldaar. 

Tot zo ver over het (mijn) leven in Bulgarije.

Video over de Baba Marta traditie in Bulgarije:

Door:
“Henk der Niederländer”
(voor www.ejbron.wordpress.com)