Het grote dilemma…

(Gastbijdrage van Linsky)

Vooral voor veel ‘vredelievende’ mensen is het nu juist met Kerst extra moeilijk om bezig te zijn met de strijd tegen hen die ons mens-zijn trachten te doden. Toch zal niemand er aan ontkomen om er over na te denken en uiteindelijk een opstelling te kiezen, die het voortbestaan van dat wat ons heilig is waarborgt.

De islam en de sharia zijn de ergste vijand die ooit op deze aardbol rondwaarden. Het is de plicht van ieder normaal mens om dat gevaar te onderkennen en deze krankzinnige ideologie, doctrine en dit uit de Hel geboren duivelsgebroed tot staan te brengen en eventueel zelfs totaal te isoleren op een plaats war zij nooit meer vandaan zullen komen.

Voor een vredelievend mens blijkt het echter vaak een groot dilemma. Hoe kan vrede nu samengaan met oorlog?

Wel, er is een manier. Daarvoor is enige mate van zelfreflectie vereist, inzicht in onze eigen ‘blauwdruk’ en een beetje ruggengraat.

Een van de grootste fouten die we maken is het niet onderkennen van onze echte wezenlijke en spirituele grootheid! Niet op arrogante en egoïstische wijze, zoals bij moslims en de sharia doctrine, maar als mens die zich bewust is van zijn innerlijke zielskracht, geschonken door zijn of haar eigen Schepper.

Om te helpen dat mooie goed te vinden, kunnen wat relativistische beschouwingen daarbij helpen.

 Natuurwetten

De hele schepping van atoom tot ster, van microkosmos tot macrokosmos is een zelfregulerend systeem. Een keten van eten en gegeten worden. Sterren sterven en uit hun ‘dode’ stof worden weer nieuwe sterren geboren. De bossen op aarde houden zichzelf in stand door hun bladeren te laten vallen. Het ene dier ruimt het andere op. De mens ruimt de mens.

Wat bij de hele discussie omtrent vrede en oorlog vaak wordt vergeten, is de natuurlijke orde der dingen en dat alles tegelijk ook bestaat uit haar eigen tegendelen.

De schepping kwam voort uit dualiteit!

In de hele natuur is geen fout of toeval te ontdekken. De enige fouten en restricties ontstaan in ons eigen denken en beperkte perceptie. Ongetwijfeld barsten we allemaal van de goede bedoelingen. Het vervelende is dat iedereen wel wat weet en dat ieder vanuit zijn of haar eigen optiek, geweten, intentie en of ervaringen oordeelt. Echt consequent leven houdt ook nogal wat in, meer dan we feitelijk willen of aankunnen!

Les uit de Bhagavad Gītāis

De Bhagavad Gītāis bestaat uit een dialoog tussen God in de gedaante van Krishna  en Prins Arjuna vlak voor een grote slag bij Kurukshetra in India, vijfduizend jaar geleden.

Het gaat er hier om de eeuwige kern/ziel te vinden door  het juiste handelen.

Arjuna komt op het slagveld van Kurukshetra tegenover zijn familie en vrienden te staan. Hij moet met de ene helft tegen de andere helft van hen ten strijde trekken om de heerschappij over zijn land terug te krijgen. Hij verloor die macht toen hij met zijn broers bedrogen werd in een dobbelspel. Als hij ziet dat hij hiervoor tegen zijn dierbaren moet strijden, legt hij zijn wapens af en roept hij in wanhoop tot zijn goede vriend en wagenmenner Krishna dat hij deze strijd hoe dan ook niet van zins is te voeren.

Hij wil en kan niet winnen. Als hij wint verliest hij zijn dierbaren en kleeft er “bloed” aan het veroverde koninkrijk, en als zijn dierbaren het overleven verliest hij de strijd. Arjuna zegt tegen  Krishna dat hij liever naar het woud gaat en alle problemen en dilemma’s  achter zich laat.

Maar Krishna, door Arjuna beschouwd  als de allerhoogste leraar op het gebied van kennis, weet hem te overtuigen om af te zien van zijn tegen het dharma indruisende idee om zo onder de strijd, zijn plicht als krijger, uit te komen.

Dharma  is het begrip, dat de wezenlijke natuur van iets of de natuurlijke wetmatigheid die eraan ten grondslag ligt betekent.

De dualiteit is in alles, ook in onszelf. Zelfs een vredelievend mens zal ooit moeten vechten!

Kies.

Waar het hier feitelijk dus om gaat, is dat God zelf zegt dat er een tijd van vrede is, maar ook van oorlog! Iedereen zal op zeker moment moeten kiezen. Kleur bekennen als dat door de omstandigheden vereist wordt.

In onze tijd dus de keuze tussen het behoud van dat wat we goed vinden en waar we van houden, of het klakkeloos laten vernietigen ervan door het zieke moslimgebroed.

De gedachte dat we ‘vredelievend’ zijn, is geen redelijk argument om de strijd die gevoerd moet worden te ontwijken. Het is pure lafheid en tegen de aard van ons werkelijke wezen.

Het gaat hier om meer dan een verworven status, economie of  zelfs het verlies van leven.

Nu, in deze terminale ‘Westerse beschaving’ draait alles om de WIL en de LEF te behouden waar we werkelijk in geloven. Hierbij maakt het niet uit of men gelooft in een God, de Natuur, of er eigen ideeën op nahoudt, het gaat om het innerlijke wezen van dat wat we zijn en graag tot uitdrukking willen brengen.

Veel mensen zijn door hun materiële welvaart te bang geworden ook maar iets te verliezen. Liever buigen ze voor vreemde religies, mogendheden ten einde door huichelen en lafheid te behouden wat ze denken te hebben. Mooi voorbeeld zijn natuurlijk onze politici, ze willen niet van hun pluche af!

Maar zij hebben feitelijk nog nooit wat te zeggen gehad. Het zijn allen marionetten, aan de touwtjes van de echte heersers op de wereld.

De keuze ligt daarom bij het volk zelf en nergens anders. Het volk heeft de numerieke meerderheid en derhalve de macht.

Dat wat nu gaande is, kunnen we niet vergelijken met welke oorlog of revolutie dan ook.

Het gaat momenteel om niets minder dan het overleven van de ZIEL en onze  MENSELIJKHEID!

De islam en de sharia zijn elementen die ten doel hebben om alles wat goed is, wat waardevol is en wat ons mens tot Mens maakt, te vernietigen!

Onze evolutie zal de geschiedenis (van andere rassen) ingaan als een ultieme poging van zwarte krachten om de Liefde te vernietigen!

Wie niet bereid is nu te vechten, zal meer verliezen dan zijn have en goed, maar ook de Ziel.

Natuurlijk is het een enorme opgave om van vredelievend mens ineens een ander, strijdbaar  aspect van ons wezen tot leven te moeten wekken.  Daar zijn we niet op voorbereid (met opzet) en niemand heeft ons ooit geleerd hoe dat te doen.

Daarom dit artikeltje.

Door alle informatie, discussie en acties raken steeds meer mensen totaal verward. Wat is nu goed en wat niet? In ieder geval, balans!

Balans in voelen en denken. In fantaseren en denken, in handelen en doen. In leven en laten leven.

In het accepteren van de wetten der natuur die buiten ons gelden, maar vooral ook die binnen in onszelf.

Intentie!

“Wat de mond ingaat is niet wat de mens verontreinigd, maar wat er uit komt!” * Mat 15,11

Deze woorden sprak Jezus, toen hem werd gevraagd of het verkeerd was vlees te eten.

Ook het verhaal over de man die te gast was en toen gewetensproblemen kreeg, omdat er van hem verlangd werd om vlees te eten, mag bekend zijn bij iedereen die de Bijbel heeft gelezen.

Het is een schoolvoorbeeld van essentie en intentie. Wat weegt het zwaarst? De angst iets verkeerd te doen met het risico dat de gastvrouw of gastheer beledigd is met alle mogelijke gevolgen van dien, of een sociaal samenzijn waarbij in saamhorigheid en met naastenliefde de maaltijd wordt genuttigd en waarbij iedereen vertrouwt op zijn eigen geweten en juiste intentie ten aanzien van het hele gebeuren.

In beginsel zijn we sociale wezens en de bedoeling is niet om altijd en eeuwig overal een strijdvraag van te maken en steeds maar een ander onze mening op te dringen, maar juist door allerlei zienswijzen en inzichten nader tot elkaar te komen waardoor er werkelijk eenheid en derhalve ‘n sociale samenleving ontstaat.

De radicale moslim echter is op geen enkele wijze in staat om überhaupt te denken, de eeuwen lange hersenspoeling heeft haar werk gedaan en kan derhalve ook geen keuzes maken.

Omdat zij dus voor geen enkele rede vatbaar zijn, dienen wij dat zelf voor hen te doen. Maar daarvoor is wel daadkracht, inzicht en ruggengraat nodig.

Misschien dat het volgende tot hulp kan zijn bij het tot stand komen van een evenwichtig besluit. Misschien wel het aller belangrijkste, de meest ultieme keus die we ooit hebben moeten maken.

Het brood der Goden.

Feitelijk is het leven op aarde een spel der Goden. Ook de mens is onderdeel van de keten van eten en gegeten worden. Ja, ook de mens wordt gegeten! Het leuke is echter dat we zelf bepalen hoe en door wie. In oude culturen, vooral bij Oosterse en Afrikaanse stammen is al eeuwen lang bekend dat de aarde schreeuwt om ons bloed. Het gelijke trekt het gelijke aan. Materie keert terug in de materie. Stof zijt ge en tot stof zult ge wederkeren! Daarin ligt dan ook de oorzaak waarom het zo moeilijk is om oorlogen uit te bannen. Voor de aarde is feitelijk niet veel meer nodig dan dat we gewoonweg sterven. Zij heeft dan haar bloed en voedsel in perfecte gerechtigheid.  De eeuwige perfecte balans van leven en dood!

Wat ons lichaam betreft hoeven we ons dus maar weinig illusies te maken. Zolang we niet het niveau van Jezus of dat van een werkelijke Avatar hebben bereikt, zal dat zeer zeker gevreten worden door de aarde en de wormen. Wat onze ziel en zaligheid betreft ligt dat gelukkig wat anders. Het ligt binnen het bereik van onze aangeboren mogelijkheden om niet na het vergaan van het lichaam in onbewuste toestand te vegeteren, tot zich de volgende mogelijkheid aandient om wel te kunnen stijgen in bewustheid. Voor de ziel is het mogelijk een hogere orde te bereiken, waarbij zij in de voedselketen van de Goden kan worden opgenomen. Zij dient dan te zijn als een smakelijk brood, wat ook waard is door de Goden te worden gegeten!

Het gaat uiteindelijk om de juiste verhoudingen.

Balans is de sleutel.

Om een goed en eetbaar Godenbrood te bakken valt nog niet mee. In ons recept kunnen we gedachten gevoeglijk beschouwen als het meel. Daarvan is het meest nodig en daar hebben we er in het algemeen ook wel het meeste van. Een zeer belangrijk ingrediënt, de gist, wordt gevormd door de emoties. Ook daar hebben we er nogal wat van. Het water, nodig om een fijn deegje te kneden van het meel en de gist, bestaat uit onze impressies. De indrukken, die dikwijls zo bepalend zijn voor ons handelen en gedrag.

We hebben nu alle broodnodige ingrediënten.

Gedachten = Meel  

Emoties = Gist

Impressies =Water

Nu begint het eigenlijke werk.

Tijdens ons leven dienen we deze zaken te mengen. Niet zomaar naar willekeur, maar bewust en vooral in de juiste verhoudingen!

Te veel aan water bezorgt ons een erg slap deeg. Met te weinig water wordt het te stug.

Bij te veel of te weinig aan gist, word het oneetbaar en onverteerbaar. Als er te veel meel in zit, wordt het zo droog als gort en gaat het klonteren.

Daardoor mag het nu duidelijk zijn van welk enorm belang de juiste verhoudingen zijn bij het samenstellen en kneden van ons deeg. Om die reden is ons ook een lange tijd gegund om dit belangrijke werk goed onder de knie te krijgen.

Nu komt het echter het aller belangrijkste!

Vuur!

Om een brood te bakken is vuur nodig.

Niemand eet een ongebakken deeg. In ieder geval niet de Goden. Zij zijn veeleisend en nemen enkel genoegen met een perfect uitgebalanceerd gebakken brood.

Waaruit bestaat dat vuur?

Intentie!

Intentie is waarheid, liefde en enthousiasme.

Vuur heeft ook zuurstof nodig om te branden.

Enthousiasme is de zuurstof.

Respect en liefde voor de waarheid zijn de intentie die het vuur laten branden. Wezenlijke diepe,  zuivere intentie is het vuur dat ons brood bakt en het zuivert van alle ongerechtigheden.

Heiligheid van de Aarde.

Zoals wij door middel van een wezenlijk zelfbewust en spiritueel leven het trillingsniveau van de geest en het lichaam verhogen, geldt dat principe ook voor aarde en mensdom in het algemeen.

De aarde kent zichzelf door het bewustzijn van de mensheid!

Zij is het levende lichaam en wij als mens dienen haar bewuste Geest te vormen. Opdat door een verhoogd bewustzijnsniveau van de totale mensheid ook de aarde zich verheft en toe kan treden tot de hiërarchie der heilige planeten.

Door alle gediscussieer en lege woorden is het bestaan verworden tot een  eindeloos intellectueel zielloos egospelletje. De werkelijke behoeften van de mens, liefde, sympathie, empathie, zorgzaamheid, gevoelens, aandacht en seks zijn ondergeschikt gemaakt aan de macht van de zogenaamde rede en door de consequente ontkenning van deze waarden door lieden die er baat bij hebben de mens van zijn eigen innerlijk weg te houden.

In feite had ons verstand, ratio, nooit meer mogen zijn dan een instrument, dat ons ten dienste had moeten staan om op evenwichtige wijze uitdrukking te geven aan onze creatieve vermogens en het goede te verwezenlijken dat in onze geest leeft. Zonder vuur is alles leeg, dor en droog, zonder leven!

In het vuur van het spel zijn we de oorspronkelijke bedoeling vergeten en zijn we enkel nog bezig te kijven over hoe de regeltjes en wetten moeten worden geïnterpreteerd. Het spel is ontaard in een krankzinnige wedloop tussen intentie, emotie, hebzucht egoïsme en intellect. Ongebreidelde emoties zonder verstand en een gevoelloos intellect echter regeren ons mensdom, wat dan meteen ook de belangrijkste reden is dat ons lichaam Aarde met haar aura de atmosfeer, zo heftig reageert.

Terwijl de wetten, regels, geboden en het geweten in beginsel juist bedoeld waren als hulpmiddel om het ons makkelijker te maken om met inzicht en plezier het Grote Spel van het Leven te spelen.

Om te genieten van een schitterende mogelijkheid te leven in een materieel frequentieveld.

Om unieke ervaringen op te doen in minerale, vegetatieve en dierlijke vormen.

Om dan uiteindelijk door middel van de menselijke vorm op de juiste wijze uitdrukking te geven aan wat en wie we werkelijk zijn!

Opdat de mensheid eens zover is dat ze als waardige gast kan aanzitten aan de Tafel der Goden.

Uiteindelijk is dit artikel natuurlijk niet bedoeld om een oordeel te vellen over wat of wie dan ook. Het hele probleem, dat we zelf in het leven hebben geroepen, kan ook bedoeld zijn om onszelf de mogelijkheid te verschaffen om weer een stukje bewust te worden van onze eigen schepping en de verantwoordelijkheid die wij daar in hebben, …bewust of onbewust!

Waar het echt om gaat is, waarom we voor iets kiezen en wat we verwerpen en vooral waarom! Wat zijn de motieven? Met welke mate van bewustheid? Met welke intentie! Omdat anderen dat willen of omdat we geen nee durven zeggen? Laat geen enkel argument sterker zijn dan het innerlijke vuur van de intentie dat we van nature allemaal hebben meegekregen. Het heilige vuur van de waarheid in ons zelf.

 En dat is dus de reden waarom we soms de oorlog moeten aangaan!

“Enkel het goede brood zal gegeten worden, waarbij de slappe, de droge en lauwe worden uitgekotst!”

“Maar nu u lauw bent in plaats van warm of koud, zal ik u uitspuwen.”

(Jezus Christus) Op 3,16

Heiligheid, mag hier ook gelezen worden in de oorspronkelijke definitie, Heelheid!

——————————————————————-

Door:

Linsky