Dries van Agt werkt aan de volgende genocide op de Joden

Dit schijnt een traditionele “Palestijnse” shawl te zijn, vol symboliek. De dragers op deze foto leveren er ook een symbolisch gebaar bij. Dries van Agt droeg precies zo´n shawl bij zijn antisemitische speech van 19 mei 2012 in de Amsterdamse “Balie” bij de herdenking van de zogenaamde “Nakba“

(Door: Martien Pennings & Roelf-Jan Wentholt)

1. We bekijken ter inleiding een filmpje

Een paar elementen die in dit filmpje aan de orde zijn, komen terug in onderstaande tekst: Hamas, Jeruzalem, Israël en islam. We vragen: als een belangrijke Joodse leider een tiende van de ophitsing ten beste zou geven, die dit Egyptische kopstuk bralt, hoe lang en hoe heftig zou dan de hele Westerse mediawereld op zijn kop staan? En nu passeert het geruisloos, zoals honderden vergelijkbare filmpjes die MEMRI online heeft staan. Overigens, geen enkele Joodse leider zou ooit op het idee komen een tiende te roepen van wat deze Allah-schreeuwer brult.

2. Wat is toch die waanzin van de Israël-haat?

Gelovigen hebben géén behoefte aan weten en waarheid, want die willen alleen maar geloven. Dat geldt ook voor de oeroude haatcultus die antisemitisme heet. Wat is een antisemiet? Dat is iemand die Joden op irrationele gronden beschuldigt, die consequent feiten en argumenten naast zich neerlegt die de Joden-demonisering ontkrachten en weerspreken. De antisemiet wil de waarheid niet weten, die wil Joden haten, dat is zijn “religie”.

Na Auschwitz is Jodenhaat alleen in de islamitische wereld niet alleen heel gewoon gebleven, maar geïntensiveerd door de stichting en het succes van Israël. In de Westerse wereld moest de Jodenhaat na Auschwitz een masker gaan dragen en dat masker is gevonden in de Israëlhaat, het “anti-Zionisme” en in gespeelde verontwaardiging  over “de onderdrukte Palestijnen”. De moderne Jodenhater verraadt zich alleen nog door de eenzijdigheid van zijn obsessie. Geen drama ter wereld vermag ook maar een fractie van de hartstocht te wekken die hij reserveert voor de daden van zelfverdediging van Israël.  Je hoort hem niet over de 1400 jaar oude totalitaire terreurmachine die islam heet, die hele beschavingen in zeeën van bloed heeft verdronken en die  actueel niet alleen Israël, maar de hele wereld steeds meer bedreigt. Correctie: je hoort hem wél, namelijk om de islam mooi te praten en degenen te demoniseren die deze ideologie uit de hel aanklagen.

In de speech van Van Agt die we hier analyseren, zegt hij ergens dat hij zo blij is met de Joden die het met hem eens zijn. Hen, deze “nobele mensen in Israël zelf” noemt hij bondgenoten in zijn strijd voor “de Palestijnen”. Maar dan haat hij toch niet alle Joden? Dat maakt hem dan toch tot minder dan een eenvoudige Jodenhater? In zijn visie zijn er immers ook goede Joden! Ach, Jodenhaat is complex, net als alles wat met de mens te maken heeft. Veel  nazi’s hadden bijvoorbeeld tijdens WOII  óók  last van het goede-Joden-complex. Luister maar eens naar Heinrich Himmler in zijn “Posener Rede” voor een gezelschap van elite-nazi’s:

„Es gehört zu den Dingen, die man leicht ausspricht. – “Das jüdische Volk wird ausgerottet”, sagt ein jeder Parteigenosse, “ganz klar, steht in unserem Programm, Ausschaltung der Juden, Ausrottung, machen wir.” Und dann kommen sie alle an, die braven 80 Millionen Deutschen, und jeder hat seinen anständigen Juden. Es ist ja klar, die anderen sind Schweine, aber dieser eine ist ein prima Jude.“

Van Agt heeft ook zo zijn “prima Joden”, dat zijn de Joden die met de nieuwe nazi’s, die van Hamas en Fatah, samenwerken. Dat zijn dan de Joden die net zo gek zijn als hijzelf en die vanuit deze waanzin verraad plegen aan de enige humane democratie in het Midden-Oosten ten gunste van die al genoemde 1400 jaar oude totalitaire terreurmachine. Het verschil is natuurlijk dat Van Agt de opheffing van Israël niet hoeft te vrezen, de Joodse verraders wel. Zij zullen, als de islam eenmaal aan de macht is in Palestina, onder dank voor de bewezen linkse diensten vermoord worden of in het beste geval tot dhimmi-status teruggebracht worden.

Ja, de Joodse zelfhaat is een bekend historisch en actueel verschijnsel. Wie zo consequent door de eeuwen heen overal gedemoniseerd en vervolgd wordt, gaat allicht geloven dat er toch wel wat mis is met hem zelf. Gelukkig zijn er ook anderen, zoals Stanley Goldfoot, de oprichter van “The Times of Israël”, die in 1969 in een open brief de wereld vertelde dat ze naar de hel konden lopen met hun Jodenhaat. En als we Caroline Glick mogen geloven begint Goldfoot (NOOT: voor Goldfoot zie onder het gelinkte artikel van Caroline Glick  het tweede comment van Martien Pennings) opnieuw school te maken. Want volgens haar is de zelfhaat, de haat tegen de Westerse Beschaving, de haat tegen al wat relatief humaan en fatsoenlijk is, ook in Israël op zijn retour.

De typische die-hard  Joodse-zelfhaters  in een modern jasje, Israëlhaters dus,  blijven er natuurlijk. Zoals die ongeneeslijke gek uit Amerika  Norman Finkelstein of de Nederlandse krankzinnige Hajo Meijer, de Auswchitz-overlever die gesubsidieerd dagelijks naar alle uithoeken van het land reist om op scholen Israël te gaan belasteren. Als we afzien van de typisch Joodse component in die waanzin (het vervolgd-zijn) geeft de cultuur waarin die zelfhaat ontstaat misschien een aanwijzing voor de kiem van deze geestelijke ontsporing. We spreken van een Joods-Christelijke cultuur. Van de Joden hebben de christenen het gebruik van de menselijk Rede overgenomen en daarmee het vermogen tot gewetensvorming en . . . . . schuldgevoel.

En dat schuldgevoel is wat pastoor Dries van Agt uitgebreid etaleert. Kijk eens hoeveel gekweldheid, smeekgebaren en handenwringen hij altijd in zijn Israël-demonisering legt.  Ook in deze speech. Maar er wringt iets meer dan alleen maar Van Agts handen. En wel bij de toeschouwer. De bedoeling is dat wij geloven dat hier een man staat met een getormenteerd  geweten. Maar is hij misschien een poseur? Zien we hier hoe een  quasi-schuldbewustzijn  breeduit wordt  geëtaleerd uit pure ijdelheid? Is het niks dan zelfmanifestatie?  Kijk eens hoe hij ook tijdens deze speech als een cabaretier, een volksmenner, een hogepriester staat te genieten van zijn eigen optreden.  En is die boosheid, die verontwaardiging over het zogenaamde gruwelijke lot van “de Palestijnen” wel echt?

Het grote raadsel van de Jodenhaat, ook in zijn moderne jasje, de Israëlhaat,  is de feitenresistentie. We zeiden het al: gelovigen willen niet weten, die willen geloven. We zullen hieronder laten zien dat de speech van Van Agt helemaal op leugens is gebouwd, het is een luchtkasteel van haat, met geen enkele verbinding met een waarneembare werkelijkheid. De Jodenhaat is natuurlijk erg oud, stamt uit het voorchristelijk Egypte. In laatste instantie is dit hardnekkige irrationalisme onverklaarbaar en je kunt je afvragen of intelligentie er wel iets mee te maken heeft.  Maar je moet de vraag toch stellen: is Van Agt – net als al die andere Israëlhaters – gewoon te dom om kennis te nemen van de feiten?

Een van de ondertekenaars van deze tekst heeft een opstel geschreven, waarin een hele reeks kenners van het internationaal recht, politici en bekende Nederlanders wordt verteld dat ze antisemieten zijn, omdat ze zich allemaal verbonden hebben met “The Rights Forum”, een website opgezet door Dries van Agt om te dienen als vehikel voor zijn Israëlhaat. Maar je kan toch niet aannemen dat al die hoogvliegers simpelweg een te laag IQ hebben om de waarheid tot zich te laten doordringen? Daar moet toch een mengsel van “geloof” en andere “psychische factoren” een rol spelen? Wat, in godsnaam, is toch die gekte? Is het gewoon een vorm van godsdienstwaanzin? Bij Van Agt lijkt het erop. En misschien moet je helemaal aan het slot wel zeggen: voor het Kwaad kan je  geen verklaring vinden, dat bestáát gewoon. Van Agt bouwt aan een nieuw Auschwitz, omdat hij gewoon een godsdienstwaanzinnige is, een gelovige antisemiet.

3. De mateloosheid van het liegen

Het raadsel blijft onoplosbaar, het raadsel van de millennia oude Jodenhaat. Rest ons nog te bewijzen dat die hele Israël-haat-speech van Dries van Agt inderdaad op leugens is gebaseerd. En dan stuiten we, ook bij Dries van Agt, weer op de mateloosheid van het liegen. En we voelen ons gedrongen hier nog maar weer eens te herhalen wat een van de auteurs van dit stuk al vaker schreef, want ook Van Agt heeft dat vermogen “( . . .)  om zoveel leugens in één relatief korte column te stoppen dat zo’n tekst het soortgelijk gewicht krijgt van een Black Hole. U weet wel, die geheimzinnige antimaterie in de kosmos waarin hele zonnestelsels kunnen verdwijnen. Dit compacte liegen en misleiden (. . .) is noodzakelijk, omdat de Israël-bashers geen enkel werkelijk argument hebben, geen historisch argument en geen actueel argument. Het zijn alléén maar leugens, mythes en halve waarheden. En wat de “anti-Zionisten” vooral doen is: waarheden verzwijgen. Één enkele zin bevat soms twee of drie Leugens, Verzwijgingen of Lasterlijkheden en daarvan maakt zo’n antisemiet alinea’s, waarin hij een stuk of vijf van die zinnen tot een fabelachtige Gordiaanse Knoop van Puur Bedrog aan elkaar breit. Kijk, dan ben je even bezig met alleen al één zo’n alinea te ontwarren en dan moet je nog beginnen aan je tegenbetoog. Vandaar dat soms gesproken wordt van The Palestinian Wall of Lies.” Gelukkig staat er ook een Wall of Truth tegenover, maar die muur is helaas minder bekend en bemind.

Ergens in zijn betoog roept Van Agt beschuldigend richting Israël: “voortgaande kolonisatie!” Ja, dat leugenwoord “kolonisatie” is bijna net zo populair als het leugenwoord “bezetting”. Een antisemitische volksmenner als Van Agt, een willekeurige presentator van een tv-journaal, een willekeurige journalist in een krant, hoeft in Oost of West alleen maar zo’n codewoord te laten vallen en miljarden mensen Pavloven braaf knikkend:

“Jaja! Wat die Joden daar doen met die Palestijnen is echt niet in de haak! Als je zelf zo vervolgd bent als volk moet je niet hetzelfde gaan doe bij anderen.”

“Hetzelfde”: ja, dat zeggen ze echt.

De totaal-hetze van vier decennia is geslaagd. Bijna de hele wereldbevolking is sinds 1967, toen Israël d overwinning in de junioorlog behaalde, gehersenspoeld geraakt. Israël, de enige humane rechtsstaat in een woestenij van wrede en achterlijke dictaturen – (ja, óók na de Arabische Lente is dat blijven gelden) – is net zo impopulair als Noord-Korea, aldus bleek, na een wereldwijde opinie-peiling door de BBC in 22 landen. Alleen Iran en Pakistan zijn nog ietsje meer gehaat. Het antisemitisme is wereldwijd nooit eerder zó in de mode geweest, vermoedelijk zelfs niet in het Europa van het Interbellum. De aanhangers van dit modieuze antisemitisme menen dat zij een revolutionaire en weinig populaire visie aanhangen. Ze vinden zichzelf moedig, bijzonder en non-conformistisch. In werkelijkheid zijn zij hersenloze meelopers in een gigantische meerderheidsstroom van haat en gekte. De Linkse Kerk kan trots zijn op het bereikte resultaat.  En met Grote Helper Islam, de vriend van al wat waarachtig links is, kan het karwei afgemaakt worden.

4. Het leugenluchtkasteel zelf

Een rijtje verzwijgingen

Aan het begin van de speech van Van Agt is een gedeelte weggevallen op de YouTube-film die ons ter beschikking stond.  Als de film begint vat Van Agt samen wat hij blijkbaar in de minuten daaraan voorafgaand heeft gezegd.  Hij zegt dan dat de kans op een “levensvatbare, aaneengesloten Palestijnse staat” is verkeken. En hij impliceert dat zulks alleen maar de schuld van één partij is, Israël. Geen woord over het feit dat Gaza sinds 2005, toen de Israëli’s heel Gaza ontruimden, het gebied tot een lanceerplatform voor Kassam-raketten hebben omgebouwd. Geen woord over het feit dat Israël herhaaldelijk heeft voorgesteld een corridor van “de Westbank” te maken naar Gaza als onderdeel van een pakket landruil: namelijk stukken land die tegen de grenzen van 1967 aan liggen en die voor de verdediging van Israël cruciaal zijn ruilen tegen het land voor zo’n corridor.

Evenmin een woord over die genocidaal bedoelde juni-oorlog van 1967 tegen Israël, die volgde op die eerdere genocidaal bedoelde oorlog tegen Israël van 1948.  Niets over het “drie keer nee van Khartoem”, toen de overwinnaar Israël  al in de zomer van 1967 een uiterst edelmoedige vrede voorstelde aan de verliezers en deze verliezers, alle Arabische staten, al in de herfst van 1967 nee zeiden tegen vrede, erkenning en zelfs maar onderhandelingen. Ook niets over de Akkoorden   van Oslo van 1993, die door de “Palestijnse” maffia’s bewust gesaboteerd zijn.

Niets over de genereuze vredesvoorstellen van Barak en Olmert na 2000. Olmert bood tenslotte Arafat zo’n beetje 98%  van wat hij vroeg. Het antwoord was nee. En natuurlijk zegt Van Agt al helemaal niets over de beweegreden achter dat “nee”, namelijk dat de “Palestijnse” maffia’s nooit vrede hebben gewild, maar bewijsbaar altijd uit zijn geweest op de vernietiging van Israël. Tot op de dag van vandaag. Deze vernietiging was altijd het expliciete doel van Fatah al vóór 1967, toen er nog geen “bezette gebieden” waren.

Het Arabische “vredesplan”

Waaraan Van Agt wél lovende woorden wijdt: het “vredesvoorstel” van de Arabieren dat in 2002 voor het eerste werd gepubliceerd en dat herhaaldelijk tot 2007 werd gerecycled  als het weer eens propagandistisch uitkwam om de Israëli’s van weigering tot onderhandelen te betichten. Dat Arabische plan is, meent Van Agt, een mooie samenvatting van alle VN-resoluties.

Maar de geslepen schurk vermeldt natuurlijk niet dat het allemaal resoluties zijn die zijn aangenomen door de Algemene Vergadering van de VN en daarin zijn, naar veel te weinig bekend is, de misdadigerstaten in de meerderheid. Met name de OIC, de Organisation of the Islamic Cooperation, bestaande uit 57 islamitische landen, vormt een blok dat zo’n beetje alleen maar bezig is met resoluties tegen Israël verzinnen. Van Agt doet net of die resoluties enige morele of juridische kracht hebben. Dat is niet zo. Morele kracht hebben zij niet, omdat de misdadigersstaten in de VN in de meerderheid zijn en juridische kracht hebben zij evenmin, omdat resoluties van de Algemene Vergadering gewoonweg nooit bindend zijn. Alleen resoluties die  door de Veiligheidsraad zijn aangenomen, en dan ook nog eens onder “hoofdstuk 39”, zijn bindend. En er is geen enkele resolutie inzake Israël door de Veiligheidsraad aangenomen onder hoofdstuk 39.

Dat Arabische “vredesplan” is mooi gekarakteriseerd door Mitchell Bard. Kijk, zegt Bard, dat was geen vredesplan, maar gewoon het doorgaan van de bedreigingen met andere middelen. Israël diende in te stemmen met de terugkeer van alle “vluchtelingen”, inmiddels zo’n vijf miljoen, en alle gebied dat in 1967 was veroverd moest teruggegeven worden. De eerste eis betekent dat Israël ophoudt als Joods staat te bestaan door de massale immigratie van Arabieren, die in de afgelopen decennia zijn opgezweept tot intense Jodenhaat. De tweede eis betekent het opgeven door  Israël van zelfs de minimale veilige-grenzen-waarborgen die resolutie 242 van de VN aan Israël gunt. Dit Arabische “vredesplan”, zegt Bard,  gaat in zijn formuleringen gepaard met de nauwelijks verhulde dreiging dat, als Israël niet instemt, er wéér zo’n genocidaal bedoelde oorlog komt. Verder, stipuleert Bard, gaat niet alleen het hersenspoelen met Jodenhaat in “de Westbank” en “Gaza” door, via de media en in de scholen, maar ook de terreur.

Dus leugens van Van Agt over het gebrek aan die “aaneengesloten Palestijnse staat” en leugens over dat Arabische “vredesplan”. Van Agt vervolgt met te zeggen dat er waarschijnlijk ook geen “één-staat-oplossing” zal komen. Nee, want dat betekent de opheffing van Israël als Joodse staat en “terugkeer” van die vijf miljoen “vluchtelingen” en dan duurt het waarschijnlijk géén twee maanden voor de pogroms en de moordpartijen beginnen.

Net als de Indianen?

Vervolgens schildert Van Agt het in zijn ogen meest waarschijnlijke scenario. Maar hij kan het niet laten om eerst nog even te insinueren dat de Joden het liefst die “Palestijnen” uit “de Westbank” zouden verwijderen. “Deportatie heet dat”, zegt de gladde schurk en hij vertelt dat de toekomstige werkelijkheid wel zal zijn “een veelheid van kleine, niet levensvatbare Palestijnse enclaves”. En dan zal het net zo gaan met de “Palestijnen” als met de Indianen in de VS.

Nou menen wij te weten dat de Indiaanse bevolking in Amerika alsmaar kromp. Maar de Arabische bevolking in Samaria-Judea (“de Westbank”) is sinds 1967 geëxplodeerd en ook hun welvaart is explosief toegenomen. Vooral in héél Jeruzalem, oost en west, heeft sinds 1967 een Arabische bouwboom gewoed. Deportatie? Dat allemaal in tegenstelling tot de periode 1948 – 1967, toen Jordanië Samaria-Judea illegaal, want na een aanvalsoorlog, bezet hield en daar terreur en armoede heerste. Ja, toen werden de Joden wél gedeporteerd en werden hun synagogen en begraafplaatsen vernield en mocht geen Jood Oost-Jeruzalem in.

Blij met de ministers van BZ van de EU

De Europese Unie heeft steeds een krachtige pro-“Palestijnse” politiek gevoerd, consistent met  haar islamofilie en dat weer consistent met haar pro-Arabische oliebelangenpolitiek. Maar Van Agt vindt dat allemaal nog veel te Israël-vriendelijk. Maar nu, zo zegt hij, hebben de ministers van Buitenlandse zaken van de EU, in vergadering bijeen, eens flink confronterend tegen Israël uitgehaald. Nóg confronterender?

Wij hebben de conclusies van de betreffende vergadering van 14 mei er eens bij gepakt en inderdaad: de EU blijft de grootse financiële donor van de maffia die de “Palestijnse Autoriteit” heet.  De Unie blijft voorts redelijkheid projecteren in die maffia, blijft dus volstrekt onrealistische eisen stellen aan Israël, maar heeft ook oog voor de eis van veiligheid van Israël en punten van kritiek op de PA. Het immorele is dan wel weer dat de EU net doet alsof ze echt verwachten dat de PA positief op die kritiek zal reageren. Immoreel: als de EU nu nóg niet weet dat de PA, en Hamas en Fatah maar één ding willen, Israël vernietigen, dan is dat moreel verwijtbare blindheid.

Van Agt vat in elk geval de conclusies van deze ministersvergadering samen op een wijze die in zijn straatje past. “Voortgaande kolonisatie!” roept hij. We hebben het hierboven al vermeld. Het leugenwoord “kolonisatie” is bijna net zo populair als het leugenwoord “bezetting”.

Steeds opnieuw de leugens door waarheid vervangen

En het enige wat wij,  ondergetekenden, kunnen doen, is opnieuw en opnieuw en opnieuw en  opnieuw en  opnieuw de waarheid vertellen, zonder dat we de illusie hebben de Waanzin en het Kwaad te kunnen keren.

Om te beginnen heet het gebied dat we door de links-islamofiele propaganda van de laatste 40 jaar “Westbank” hebben leren noemen al duizenden jaren Samaria-Judea en dat komt omdat er al net zo vele millennia Joden wonen. Dus hoezo “kolonisatie” en “bezetting”? Toen de Joden daar al duizenden jaren woonden hebben pas in 638 ná Christus de islamitische Arabieren heel Palestina onder het kromzwaard gebracht. En vervolgens hebben ze de Joden en christenen aldaar 1300 jaar lang geterroriseerd en uitgezogen. Dát was kolonisatie en bezetting.  De enigen die aanspraak kunnen maken op de kwalificatie wrede kolonisatoren zijn de Arabieren, en in al die 1300 jaar is er geen moment een “ethische fase” aangebroken, voorafgaand aan een dékolonisatie-uit-eigen-beweging-met-christelijk-schuldbesef, zoals in het Westerse kolonialisme. En toen de islam in Palestina gedaan had wat het na enige eeuwen altijd doet  –  namelijk de culturen van de oorspronkelijke bewoners  vernietigen en een woestenij scheppen – begonnen Europese  Joden vanaf 1880 naar Palestina te trekken. Die Joden begonnen in Palestina een wereld te scheppen van dynamiek, welvaart, welzijn en humaniteit. Dat was dus een daad van DÉ-kolonisatie en van ontwikkelingshulp tegelijk.

San Remo: “bezetting” en “kolonisatie”

En vervolgens werd in 1922 bij het verdrag van San Remo door de Volkenbond – en dat was géén misdadigersbende, zoals de huidige Verenigde Naties – bekrachtigd dat óók de Joden in Palestina mochten wonen, samen met de Arabieren. En dat Palestina was een Palestina vanaf de zee  tot aan de rivier de Jordaan, dus inclusief Samaria-Judea (de “Westbank”). In de herfst van 1922 gaven de Engelsen weliswaar, met toestemming van de Volkenbond, al meteen 70% van het  Mandaatgebied weg aan de Arabische Hoesseini’s. Maar dat was het gebied ten oosten van de rivier de Jordaan, het latere Jordanië. Het gebied ten westen van de Jordaan (“de Westbank”) is sinds 1922 nooit opgehouden om in rechte vestigingsgebied voor de Joden te zijn. Dus: hoezo “kolonisatie” en “bezetting” van”de Westbank”?

Dat verdrag van 1922 van San Remo is tot op de dag van vandaag rechtsgeldig (1) hoe vaak en hoe hard Van Agt en de EU ook blèren dat de “kolonisatie” van de “Westbank” tégen dat Internationaal Recht zou zijn.

Dat verdrag van San Remo is zelfs alsmaar geldiger geworden in de periode 1922 tot 1948 en vervolgens is het nóg weer geldiger geworden in de periode 1948 tot 1967 en opnieuw nóg weer geldiger van 1973 tot heden.

Kort gezegd:  San Remo is sinds 1922 niet opgehouden alsmaar geldiger te worden.

Dat geldiger worden van het recht van de Joden op Samaria-Judea werd met name vanaf 1922 alsmaar groter via het oorlogsrecht. Want in datzelfde jaar 1922 blies de Moefti van Jeruzalem de in de 19^e eeuw enigszins afgezwakte islamterreur (2) tegen de Joden weer nieuw leven in. Met de Koran en de Soenna in de hand begon hij zeer bewust de haat en de terreur tegen de Joden te organiseren. Gaandeweg  breidden de moordpartijen zich uit, op zowel Joden alsook op Arabieren die wél met de Joden wilden samenwerken. Tenslotte mondde de terreur uit in de zogenaamde “Arabische Opstand”  van 1936 – 1939. Dat klinkt heel nobel en revolutionair, maar het was alleen maar een naam voor de intensivering van het Arabische geweld.  Alle vredes- en verdelingsvoorstellen van de Engelsen en de internationale gemeenschap werden door de Arabische extremisten verworpen en door de Joden aanvaard. Let wel: de voorstellen waren zeer nadelig voor de Joden! Deze traditie van verwerpen hebben de Arabieren (“Palestijnen”) tot nu toe volgehouden. De Joden stond voor ogen een land te bouwen waar ruimte was voor alle partijen. De Arabische maffiastructuur kon zich daar onmogelijk mee verzoenen, want het zou het einde van de maffia betekenen. In een functionerende rechtsstaat heeft de maffiabaas het niet goed. Dat is de kern van het conflict: primitieve en gewelddadige maffiosi tegen de beschaving van de rechtsstaat.

De Moefti van Jeruzalem heeft van 1942 tot 1945 in Berlijn gewoond, heeft Hitler ontmoet, heeft waarschijnlijk invloed gehad op Hitlers beslissing tot de “Endlösung”, heeft een eigen moslim-SS op de Balkan georganiseerd, heeft gezorgd dat duizenden Joden, waaronder vele kinderen, die hadden kunnen ontsnappen aan de dood, alsnog werden vergast, zorgde dat in Griekenland de mobiele vergassingsinstallaties al klaar stonden om de Joden in Palestina te vergassen als Rommel zou doorstoten, organiseerde  en coördineerde na 1945 vanuit Egypte opnieuw de terreur tegen de Joden  in Palestina en speelde een cruciale rol in de oorlog van 1948.

Ondanks al die decennia van terreur, vanaf 1922 tot 1948, heeft de leiding van de Joodse staat steeds vastgehouden aan de poging op voet van gelijkheid met de Arabieren samen te leven zelfs op dat kleine stukje grond dat Israël ging heten en slechts een klein deel omvatte van het oorspronkelijke vestigingsgebied. Tot op de dag van de uitroeping van de Joodse staat drong de officiële Joodse radio er bij de Arabieren op aan om te blijven.

De allergrootste en meest kwaadaardige mythe, namelijk dat de Joden de Arabieren in 1948 verjaagd hebben en zo het “Palestijnse vluchtelingenprobleem” hebben geschapen, is een leugen. Efraim  Karsh heeft in zijn “Palestine Betrayed” (2010) aangetoond dat de Palestijnse Arabieren verraden zijn door hun eigen elites. Deze Arabische elites, die precies functioneren volgens de structuur van een maffiose organisatie, de Moefti van Jeruzalem voorop, hebben in hun massamoorddadige overmoed de illusie gehad dat zij de Joden in zee konden drijven en dat het handig zou zijn als er dan een vrij schootsveld zou zijn zonder hinderlijk in de weg staande Arabische burgers. De Arabische elites hebben het vluchtelingenprobleem geschapen en tot op de dag van vandaag in stand gehouden alleen om Israël te kunnen besmeuren.

Ongeveer 700.000 Arabieren zijn  op de vlucht geslagen. Anderzijds zijn er  vlak na 1948 rond 800.000 Joden uit de Arabische landen verdreven. Door Arabieren. Het opmerkelijke feit doet zich dus voor dat zowel de Arabische als de Joodse vluchtelingen-stroom door Arabieren geschapen zijn. De Joodse vluchtelingen zijn naadloos opgenomen in Israël, de pas geboren natie, zonder olie-inkomsten, vechtend om te overleven. De Arabische landen houden bewust het vluchtelingenprobleem tot vandaag in stand en behandelden de “Palestijnen” veel slechter dan de Israëli’s ooit gedaan hebben.

Als er al een, volgens internationaal recht,  illegale bezetting is geweest – behalve dan die van 1300 jaar lang van heel Palestina na een ongeprovoceerde aanvalsoorlog van de Arabieren in 638 – dan was het de bezetting van Samaria-Judea (“de Westbank”) van 1948 tot 1967 door Jordanië, want tot stand gekomen na een aanvalsoorlog, te weten die van 1948. In dat jaar 1948 werden de Joden ook met veel geweld uit wat de linkse propaganda ons “Oost-Jeruzalem” heeft leren noemen verdreven. Oost-Jeruzalem, dat is in de kern natuurlijk gewoon de Oude Stad, de oerste oergrond van de Joden, met de Klaagmuur. De Jordaanse Arabieren vernielden in de periode 1948 tot 1967 alle synagogen en Joodse begraafplaatsen systematisch. Toen na 1967 Israël opnieuw de baas werd in Jeruzalem, werden de heilige plaatsen weer voor iedereen opengesteld, Joden, christenen en moslims. En dat terwijl voor de moslims er niks bijzonder heiligs is aan Jeruzalem: die zogenaamde band met Jeruzalem is een zogenaamde “invented tradition”, die sinds het bestaan van Israël extra is opgeblazen om de Joden te kunnen beschuldigen.

We zijn bezig te vertellen hoe het verdrag van San Remo van 1922, volgens welk verdrag de Joden in heel Palestina mochten wonen “from the river to the sea”, van de Jordaan tot de Middellandse Zee, alsmaar geldiger werd. En ga eens kijken in het filmpje “The Palestinian Wall of Lies” op 3:30, 5:20 en 8:35 hoe de genocidale pervertering ook op Amerikaanse universiteiten breed bezongen wordt:  “from the river to the sea . . . .”

Alsmaar geldiger: dat kan natuurlijk strikt genomen niet, maar we bedoelen dat het recht van de Joden – juridisch en moreel – om in Samaria-Judea te wonen steeds onomstotelijker is geworden. We sommen het nog eens op: de bloedige verovering van het millennia oude thuisland van de Joden in 638 na Christus door de Arabieren, de koloniale terreur gedurende 1300 jaar door de Arabieren en het te gronde richten van het gebied tot niets restte dan een woestenij. En dan met de komst van de Joden komt het hele land langzaam weer tot leven. De Joden brengen vanaf 1880 welvaart en humaniteit, waarop de Moefti en de rest van die verwerpelijke maffia vanaf de jaren-20 een waar terreuroffensief loslaat op de inwoners, dit alles culminerend in de genocidepoging van 1948. Dus: hoezo “bezetting”?

En het hield maar niet op. Steeds maar geldiger werd in de loop van de decennia dat recht van de Joden om in Samaria-Judea (“de Westbank”) te wonen. Want twee keer, in 1967 (juni-oorlog) en in 1973 (Jom Kippoer-oorlog) deden de Arabieren een genocidaal bedoelde aanval op Israël. De eerste keer was dat via de springplank van precies die “Westbank” waar de Joden al sinds 1922 veilig zouden hebben moeten wonen.  De tweede keer, in 1973, werd die springplank door koning Hoessein van Jordanië alleen maar niet gebruikt omdat hij bang was voor de “Palestijnen” op de “Westbank”.

Alsmaar geldiger, moreel en juridisch: nog in de zomer van 1967, vlak nadat Israël in de juni-oorlog de overwinning had behaald, heeft Israël aan de verliezers een genereuze vrede aangeboden. Waarop het beruchte drie keer nee van Khartoem volgde, u weet wel, Khartoem, de hoofdstad van Soedan, van waaruit in de jaren 1990 nog zoveel islamitische massamoord op het Nuba-volk gecoördineerd werd. Dat drie keer nee, al in de herfst van 1967 in koor uitgesproken door alle Arabische landen, luidde: nee tegen erkenning, nee tegen vrede, nee tegen zelfs maar onderhandeling.

En wat moesten eind 1967 de Israëli’s toen doen met “de Westbank”, met Samaria-Judea waarop ze alle juridische en morele rechten van vestiging hadden? Moesten ze dat gewoon maar weer ontruimen, om de derde genocidale aanval via springplank “Westbank” van een blijkbaar onverzoenlijke vijand af te wachten? De Israëli’s hadden geen andere keus dan het bewind over Samaria-Judea te gaan voeren! Bezetting? Kosmischer was een gotspe nooit!

En wat zouden de Israëli’s gevraagd hebben als de Arabische landen niet drie keer nee in Khartoem zouden hebben gezegd? Wat ze in al die decennia daarna zijn blijven vragen: alleen een paar stukken land vlak tegen de zogenaamde “Groene Lijn” aan die essentieel zijn om het Israëlische hartland beter verdedigbaar te maken bij een aanval. Nógmaals ter herinnering: tweemaal, in 1948 en 1967, was Samaria-Judea (“de Westbank”) springplank voor een aanval en in 1973 was het alleen maar de toevallige zwakte van koning Hoessein van Jordanië dat hij niet meedeed aan de Jom Kippoer-oorlog. Dus die eis van Israël, van die paar stukken land tegen de strategische “Groene Lijn” aan, is volstrekt begrijpelijk, temeer daar steeds aangeboden is, bij al die vredesvoorstellen van Israël die door de “Palestijnse”maffia’s werden afgewezen, om te compenseren met land elders. En met name met de corridor naar Gaza. Dus als Van Agt impliciet klaagt over die “aaneengesloten Palestijnse staat” waarop de kans “verkeken” zou zijn is dat een gruwelijke gotspe. Want die kans is “verkeken”door de eigen schuld van de “Palestijnse” maffia’s.

We stellen vast: nooit had een volk meer moreel en juridische recht op een gebied dan de Israëli’s op Samaria-Judea. Dat recht oefenen ze slechts gedwongen en voor een uiterst miniem deel uit. Dat is gek: als we die dikke woorden horen van  antisemieten als Van Agt die door driekwart van de wereld na-gepavlovt worden – “bezetting, kolonisatie!” – dan denken we toch minstens aan iets grootscheeps-80%-achtigs. Ja, toch? Nee dan?  Dan denk je toch dat “de Palestijnen” door puur Joods volume worden weggedrukt?

Welnu:de nederzettingen vormen minder dan 2% (!) van het totale grondgebied van Samaria-Judea! Sinds Oslo 1993 valt meer dan 90% van de Palestijnen onder het gezag van de PA!

“Verwoesting van huizen van Palestijnen”

Die conclusies van 14 mei van de Ministers van Buitenlandse Zaken van de EU bevatten voor Van Agt nog meer Jodenhaat-snoeperij. “Verwoesting van huizen van Palestijnen in Oost-Jeruzalem”, roept hij. En net als “geweld van kolonisten” zijn “bulldozeren van huizen”  bijna net zulke Pavlov-codewoorden geworden als “bezetting” en “kolonisatie” zelf.

Met die beschuldiging van verwoesting van huizen heeft Van Agt het vooral over Jeruzalem. Maar misschien bedoelt hij óók het met de grond gelijk maken van huizen van “Palestijnen” van waaruit terroristen hebben geopereerd. Dat is inderdaad de straf die families van terroristen op de “Westbank” te wachten staat. Het is een zeer humane straf, om een paar redenen. Het is de enige straf die familieleden krijgen. En het voorkomt nog wel eens een terreuraanslag, omdat aanslagplegers-in-spe worden aangegeven door hun eigen gezinsleden, omdat die geen zin hebben dakloos te worden.

Voor zover het een beschuldiging van “huizen-van-Palestijnen-verwoesten-in-Jeruzalem” betreft: Van Agt liegt. De waarheid is al volgt. Om te beginnen: ondanks beschuldigingen van “verjoodsing” is de “Palestijnse” bevolking in Jeruzalem toegenomen sinds in 1967 de Israëli’s het bewind in de stad zijn gaan voeren. Misschien komt dat mede omdat de PA officieel een “demografische oorlog” tegen de Joden heeft uitgeroepen. De “Palestijnse Autoriteit” weigert al 35 jaar in Jeruzalem op gemeenteniveau constructief met de Israëli’s samen te werken. Toch hebben de Israëli’s er via allerlei voorzieningen voor gezorgd dat de “Palestijnen” net zo makkelijk aan hun bouwrechten kunnen komen als de Israëli’s.

Ook Joden bouwen in Jeruzalem wel eens illegaal, maar dat is dan vaak een aanbouw aan een bestaande constructie: dakkapelletje, souterraintje, extra kamertje, balkonnetje, maar . . . . . . . . . . . bij het illegaal bouwen van de “Palestijnen”gaat het om duizenden complete appartementsgebouwen met meerdere verdiepingen. En ze doen dat ondanks de tienduizenden bouwvergunningen die de “Palestijnen” hebben gekregen van het Israëlische gemeentebestuur.

Die sabotage is helemaal de bedoeling: de PA heeft een met miljoenen dollars gefinancierde campagne gevoerd om de “Palestijnen” precies dat te laten doen: zo groot en op zo groot mogelijke schaal illegaal bouwen om het gemeentebestuur van Jeruzalem dwars te zitten. Niettemin! Alléén als die illegale appartementsgebouwen echt op een onmogelijke plek zijn neergezet, dan wel op land dat niet aan de bouwers toebehoort, worden ze gesloopt. En dat gaat dan slechts om een paar honderd van die duizenden gebouwen.

Van Agt belastert dus op grond van leugens de Joden. Maar als Hamas in Gaza de huizen van 30 gezinnen sloopt omdat ze op “regeringsland” zijn gebouwd en die mensen zonder enige nazorg de straat op stuurt, dan hoor je Van Agt niet.

“Humanitaire crisis in Gaza door de blokkade”

Van Agt toont heel veel hartstochtelijk woede om de vreselijk toestand in Gaza. Hij slaat met de vuist op de katheder. “Gaza is de hel!” En dat  komt in de eerste plaats door de blokkade zegt hij. Van Agt werkt ook nu nog op wereldschaal om de Joden en Israël gehaat te maken. Hij was op een bijeenkomst van ex-premiers van over de hele wereld, zo meldt hij, en aldaar heeft hij plenair uitgeroepen: “1.6 million people in the Gaza Strip are about to die!” En hij herhaalt het  in het Nederlands voor zijn gehoor in de Balie’: “Meer dan anderhalf miljoen mensen gaan hun levenseinde, gaan hun ondergang, tegemoet.”

Op de een of andere manier kan zijn woede niet overtuigen en dat komt misschien omdat hij wéét dat hij stomweg staat te liegen. Want aan de grens met Gaza bestáát geen blokkade en in Gaza bestáát geen humanitaire crisis. Van de rijkdom van de machthebbers in Gaza zijn inmiddels veel mooie fotoreportages gemaakt.

Vanaf het moment dat de Israëli’s het voor het zeggen kregen in Gaza, dus in 1967, groeide de economie met 5,5 % per jaar. Die groei hield pas op toen in 1993 (Oslo-Akkoorden) de PA verantwoordelijkheid kreeg over flinke delen van Gaza. Ja, zodra de “Palestijnse” maffia’s iets zelf beginnen te regelen, dan is het prijs!

Maar dat neemt niet weg dat er totaal geen “humanitaire crisis” is in Gaza. Er zullen daar best “pockets of poverty” zijn overgebleven, maar die bestaan dan vanwege de corruptie van Hamas, omdat de vele miljoenen aan hulpgelden van vooral de Europese belastingbetaler bij de top van deze maffia blijven hangen of omdat ze aan wapentuig worden besteed. Zowel onder Arafat en nu opnieuw onder Hamas zijn er enorme bureaucratieën die sinecures zijn, dus lucratieve fake-baantjes die wel flink geld opleveren, maar waarvoor je niks of nagenoeg niks hoeft te doen. Het vermogen van Hamas nam van 40 miljoen dollar in 2006 toe tot 540 miljoen dollar in 2010. (3)

Er zijn inderdaad periodes geweest van gedeeltelijke blokkade van Gaza, bijvoorbeeld toen Arafat vanuit Gaza een oorlog (“Intifada”) begon in 2000 en Israël genoodzaakt was vanwege de veiligheid zo’n blokkade in te stellen, maar ook toen was er ruimte om het aller noodzakelijkste in Gaza in te voeren. Toen die oorlog voorbij was, is vervolgens de Gazaanse economie de snelst groeiende ter wereld geworden met een groeipercentage van 10 % (!). En dat komt natuurlijk mede omdat de “Palestijnen” het meest gesponsorde volk ter wereld zijn: in 2010 1,2 miljard en in 2011 1,8 miljard.

Globaal kan je stellen dat tussen 1967 en 2005 onder Israëlisch bewind de Gazaanse economie een geweldige groei doormaakte. Er is een dip geweest na 1993, toen de “Palestijnse” maffia van Arafat zelf dingen begon te regelen, maar dat is vervolgens opgevangen door een gigantische verruiming van de “ontwikkelingshulp” via Europa en de VN. “In 1967 had 20,5 procent van de bevolking 24 uur per dag elektriciteit en in 1986 was dat cijfer gestegen tot 92, 8 procent. In 1986 had 86 procent van de huishoudens in Gaza en op de Westbank stromend water, tegenover 16 procent in 1967.”(4)

Yochanan Visser, uit wiens boek dit citaat komt, vermeldt dat het niet alleen gaat om die totaal onterechte nadruk die de vanwege veiligheid noodzakelijke beperkingen van het handelsverkeer aan de grens met Gaza en Israël krijgen. Natuurlijk zijn die beperkingen er – anders zou het vrij bommen smokkelen zijn in beide richtingen! – maar de andere factoren, de corruptie, de incompetentie en het besteden van hulpgeld aan wapens krijgen geen aandacht.

De aller voornaamste pervertering blijft toch wel weer het omdraaien van oorzaak en gevolg: de controles aan de grens met Gaza zijn het gevolg van de agressie van de “Palestijnse” maffia’s. In de beeldvorming in de media wordt dat echter omgedraaid.  Dat geldt trouwens voor het hele conflict, waarvan de kern is: de Arabieren willen de Joden vermoorden. Punt. Als ze daarmee ophouden zijn alle problemen voorbij.

De Joden vergiftigen de waterbronnen!

Een speciaal nummer maakt van Agt van de vermeende schuld aan een vermeende ramp in Gaza rond de watervoorziening. Een ramp met het water? In elke geval zijn de zwembaden in de hotels In Gaza nog goed gevuld. En niet met zout water. Maar Van Agt windt zich vreselijk op. Van Agt beweert dat hij het bericht over de aanstaande dood van 1,6 miljoen Gazanen gehoord heeft van de VN en van de Israëlische mensenrechtenorganisatie be-tselem. Wij kunnen die bewering van be-tselem noch van de VN vinden. Wij denken dat van Agt hier op eigen initiatief heerlijk aan het fantaseren is geslagen. Dat doet hij  wel vaker. En dat passeert allemaal straffeloos. Daar zou toch eens verandering in moeten komen. De Israëlische staat krijgt hier door Van Agt en gesteund door een enthousiaste zaal de aanstaande moord op anderhalf miljoen Gazanen aangewreven. Over haatzaaien gesproken: 95% van het grondwater van Gaza, vertelt de ex-premier, “is polluted and not fit for drinking”. Er is dus nog maar 5% drinkwater in dit gebied dat zo groot is als twee keer Texel. Extrapolatie van de VN geeft aan: in 2015 is er nul liter water beschikbaar. Nul! Dramatisch. Woede! Schreeuw het van de daken. Vuist op tafel: “Dit moet verdomme afgelopen zijn”.

Aldus Van Agt. Maar voor zover er buiten de zwembaden van de luxe hotels een waterprobleem is in Gaza, heeft dat zeer bepaalde oorzaken. Hamas breekt rioolpijpen uit de grond om er raketten van te maken. Al in maart 2007 ontdekte de Israëlische veiligheidsdienst waar veel van de metalen pijpen voor de Kassam raketten die op Israël worden afgeschoten vandaan kwamen. Op 9 februari werd Amar Zak gearresteerd. Zak bekende al vanaf de ‘tweede intifada’ (2000) bezig te zijn met het importeren naar Gaza van rioolpijpen als basismateriaal voor de vervaardiging van raketten. De aan Zak verkochte pijpen waren bestemd voor het aanleggen van rioolwaterafvoer in Gaza. Hamas kan het uiteraard geen moer schelen of de Gazanen tot hun nek in het riool zouden komen te staan en of het grondwater tot ondrinkbaar niveau vergiftigd raakte. Hamas vuurde liever raketten af en kan dat zorgeloos doen zolang er mensen als Van Agt zijn die helpen om de schuld bij de Joden te leggen.

Nu uit Van Agt nog een tweede beschuldiging van het bederven van het water door de Joden. Laat het overigens even tot u doordringen dat deze beschuldiging een lange antisemitische geschiedenis heeft. In Middeleeuws Europa beschuldigden de voorvaderen van Van Agt de Joden van precies hetzelfde misdrijf: het bederven van de waterbronnen.

Hoe dan ook, de tweede beschuldiging van waterbederf luidt  dat de “Gaza Aquifer” (een ondergronds water bassin) verzilt, omdat er teveel water wordt opgepompt. Zou kunnen. De Gazanen en trouwens ook de Palestijnen in Judea en Samaria kliederen en morsen water alsof het niets kost. Er is geen begin van enig besef van voorzichtig omgaan met schaarse stoffen in de hele Arabische wereld en al helemaal niet in Gaza. In zulk wangedrag wordt men dagelijks gestimuleerd, omdat de Joden mooi weer de schuld kunnen krijgen als er onverhoopt een dode valt. Ik val in herhaling.  Terug naar de beschuldiging hoe is de Gaza Aquifer zo smerig geworden? Wanneer is dat gebeurd?

Toen Gaza werd overgedragen aan de Palestijnse Autoriteit van Arafat, viel de controle over de Gaza Aquifer geheel toe aan Arafat en zijn roversbende. Op dat moment produceerde de Aquifer goed drinkwater. Wie verbaast het dat in minder dan twee jaar tijd de roversbende, die overal moord en verderf zaait, er ook in slaagde hun eigen watervoorziening, deze Gaza Aquifer, zodanig  te verwoesten dat herstel niet meer mogelijk is? Wie verbaast het dat Van Agt uit antieke antisemitische haatsprookjes put? Wie verbaast het dat daarvoor een enthousiast publiek bestaat in Nederland?

Omdat de Palestijnen te beroerd zijn hun waterleidingsysteem en hun rioolwaterafvoer behoorlijk te onderhouden, vermorsen zij enorm veel kostbaar water en vergiftigen langzaam maar zeker hun eigen watervoorziening. Ook stelen de Palestijnen enorm veel water door gaten te boren in de waterleidingen. Wie verbaast dat? Wie kan mij een verhaal vertellen over een Palestijnse of Arabische bijdrage aan het goede in de wereld? Wanneer kwam er een grote wetenschappelijke ontdekking uit die hoek? Of een bijzonder geneesmiddel? Nooit, helemaal nooit. Want er kan niets goeds voortkomen uit een roversnest.

Hoop en wanhoop á la Dries van Agt

Het gebrek aan “Palestijnse eenheid” voelt Van Agt sterk als een probleem. En dat komt, zegt hij, omdat die congsi VS & Israel die verdeeldheid bewust heeft gecreëerd. Fatah en Hamas moeten samen. Want door gebrek aan eenheid krijgen de “Palestijnen” geen toegang tot de VN.

Ja, dat kwamen we nog te kort: de Palestijnse maffia’s die beiden de genocide op de Joden in hun beginselprogramma hebben staan óók in de Verenigde Nazi’s. Van Agt staat het met overtuiging te verkondigen. Geen spoor van schaamte of twijfel. Hier staat een echte antisemiet. Een “glimmer of hope”, zegt Van Agt, geeft Turkije, waar “een nieuwe kritische relatie met Israël” is ontstaan. Ja, al herislamiserend heeft Turkije opnieuw zijn ware aard ontdekt.

Nederland? Slechter dan met Rosenthal als Minister van Buitenlandse Zaken kan het niet meer worden, dus na de verkiezingen van 12 september, denkt Van Agt, kan het alleen maar beter worden. Hoopvol was natuurlijk ook de verklaring van de EU-ministers van 14 mei. En Amerika? Obama, zo meent Van Agt, had een prachtige speech in Cairo bij het begin van zijn ambtstermijn. “Grote rede in Cairo, fantastisch goede rede”. In een tweede ambtstermijn kan Obama, meent Van Agt, misschien doorzetten wat hij écht wil met Israël, maar zal hij van de meerderheid van Republikeinen in het Congres de gelegenheid krijgen?

Het klopt dat Van Agt de Cairo rede van Obama zo prachtig vond, want het was een walgelijk buigen voor de  Islam. Vol leugens over de zogenaamde geweldige bijdragen van de islam, moreel en wetenschappelijk, aan de westerse beschaving. Robert Spencer heeft een uitgebreide analyse van deze schandelijke speech gemaakt.

Wat Obama over “De Palestijnen” had te zeggen, was wel zeer speciaal leugenachtig en pervers.  De “Palestijnen” zouden  leven “onder bezetting” en “dagelijkse vernedering”. Maar Obama zwijgt over de gretigheid waarmee “De Palestijnen”, zodra ze de kans krijgen, de Joden opblazen. Geen woord over de Palestijnse haatcultuur. Geen woord over de openlijke loftuitingen die de Palestijnse leiders over hebben voor de ergste terroristen. Het lot van “de Palestijnen” noemt Obama “intolerable”, maar aan het lot van de Israëli’s die moeten leven onder de dagelijkse dreiging van zelfmoord commando’s maakt Obama geen woord vuil. Obama gunt de “Palestijnen” graag een eigen staat, maar hij zegt niets over de rakettenregen die vanuit Gaza wordt afgevuurd sinds de Palestijnen  daar een eigen staat hébben. Het ergste moment is als Obama het lot van “de Palestijnen” gelijkstelt met dat van de Amerikaanse zwarten onder de slavernij. Zijn er dan Joodse slavenhouders? Houden de Joden Arabieren als slaven? Weerzinwekkend. En dus  logisch dat Van Agt dat een mooie toespraak vond.

Obama, zo legt een meesterlijk, zéér indrukwekkend MEMRI-filmpje uit, is de eerste echte Amerikaanse anti-Israël-president.

5. Dries van Agt werkt aan de volgende genocide op de Joden

De titel van dit stuk die nu terugkeert boven deze alinea is misschien provocerend, maar vooral een feitelijke vaststelling. Dries van Agt is een prominente vertegenwoordiger van de lasterindustrie die door Yochanan Visser is betiteld als “de cognitieve oorlog tegen de Joodse staat”. Als de omstandigheden rijp zijn – en dat gaan ze worden met een oorlog tussen Iran en Israël in de maak en grote 5^e colonnes van islamieten in de Westerse steden – zullen de Joden weer de eerste slachtoffers zijn. De Joden, vermoeden wij, zullen het in Israël op den duur niet redden, omdat vrede met islamieten nu eenmaal niet mogelijk is. De al eerder aangehaalde Hillel Weiss in zijn speech voor het Europese Parlement in Brussel:

“That is why the State of Israel has been making a mistake ever since it was established when it makes so-called peace its top priority as an attainable goal, instead of decisively defeating the enemy that sees peace as only a strategy to improve their ability to destroy us. Islam is rife with concepts involving deception such as Hudna and Tahadia which are proof of Mohammed betraying the tribe of Qurayish and his treachery against the tribes of Jews at Khayber as a symbol of his ethics in dealing with my people, the people of the Book.  To this very day the Battle of Khaybar serves as source of inspiration for Moslem soldiers in their wars, especially against Israel. During the first intifada the demonstrators shouted slogans like ‘Khaybar Khaybar ya yehud, Jaish Mihammad sa-yaud’ meaning ‘Remember Khaybar, Jews, Muhammad’s army will yet return” or ‘Khaybar, Khaybar Jews, to Palestine we will yet return’.”

Inderdaad: een van de ondertekenaars van deze tekst heeft eerder een opstel geschreven onder de titel “Israël is een vergissing: het is niet de ‘armoede’, niet de ‘bezetting’, maar de islamitische haat”. Als de Joden in Israël het niet redden, dan zullen vele Joden uit Israël niet naar West-Europa kunnen trekken, die weg zal geblokkeerd zijn, omdat het klimaat door antisemieten als Van Agt vergiftigd zal zijn. In Amerika, laatste toevlucht, zijn de verschijnselen van islamisering en dus van Israël-haat ook steeds verontrustender. Men hoeft slechts op te merken hoeveel websites er inmiddels in Amerika aan het dreigende gevaar zijn gewijd: Campus Watch, FrontPage Magazine (David Horowitz), Middle East Forum, Act for America (Brigitte Gabriel), Jihad Watch (Robert Spencer), Ann Barnardt’s Channel, CBN (Erick Stakelbeck).

De antisemiet Dries van Agt opereert en gedijt in een bepaald klimaat dat de laatste veertig jaar is geschapen door de Linkse Kerk in de hele Westerse wereld. Er is in die sfeer zo langzamerhand bewust een totaal geperverteerd beeld van de geschiedenis van Israël geschapen. Mede daardoor wordt over de actuele werkelijkheid door bijna alle mainstream-media sterk gekleurd bericht. Sterk anti-Israël-gekleurd, natuurlijk. Tegelijk wordt in diezelfde media, in het onderwijs en in de politiek  alles rond de islam – een agressief en antisemitisch totalitarisme, een ideologie die alle relevante kenmerken met het nazisme deelt –  vergoelijkt.

De jaren 1930, kortom, zijn helemaal terug: “Het valt wel mee met de nazislam en die Joden deugen toch eigenlijk ook niet.”

_________________________

NOTEN

(1)  Hillel Weiss bij de opening van de conferentie van het Europese Parlement op 15 mei 2012:

“According to senior jurists, this decision  [San Remo] is in effect and binding to this very day. It was ratified among other places in Article 80 of the UN charter which recognized all of the resolutions that under the Mandate had given rights as binding resolutions.”

Een van die “senior jurists” is een Nederlander , Matthijs de Blois, die een boek heeft geschreven “Israël, een staat ter discussie”, houdt zelfs de mogelijkheid open dat de Joden formeel-juridisch nog steeds het recht hebben zich zelfs in Jordanië te vestigen. De Blois op pagina 49:

“De verplichting tot vestiging van een Joods nationaal tehuis gold voortaan tot aan de rivier de Jordaan. Overigens maakten de Britten ook de vestiging van Joden in Trans-Jordanië onmogelijk. Dit is op zichzelf in strijd met artikel 25 van het Mandaat dat uitdrukkelijk bepaalt dat bij de opschorting van mandaatverplichtingen niet mag worden afgeweken van onder andere artikel 15. En artikel 15 bepaalt dat de vrijheid van godsdienst in het mandaatgebied zal worden verzekerd en ook dat niemand op grond van zijn godsdienst mag worden gediscrimineerd en of uitgesloten van het grondgebied van Palestina.”

(2) Die afzwakking van terreur in de 19^e eeuw was overigens maar beperkt. Ik geef twee voorbeelden geven van de terreur-documentatie uit de 19^e eeuw uit Andrew Bostoms “Islamic Antisemitism”:

[juni/juli 1834] “De Arabieren slachtten de Joden af die Safed [in het noorden van het huidige Israël] niet konden ontvluchten. Velen, die zich verborgen hadden in grotten en op begraafplaatsen werden opgespoord door de vandalen en gedood in hun schuilplaatsen . . . Zij toonden geen medelijden tegenover de ouderen of de jongeren, kinderen of zwangere vrouwen. Zij verbrandden Torah-rollen en verscheurden heilige boeken, verscheurden gebedssjaals en phylacteries . . . De relschoppers martelden vrouwen en kinderen in de synagoges en ‘onteerden’ christenvrouwen voor de ogen van hun echtgenoten en kinderen. Degenen die hun vrouwen en kinderen dapper probeerden te verdedigen werden vermoord door de bandieten.”

Wie, ondanks het feit dat alle bronnen hetzelfde verhaal vertellen, deze bron niet gelooft (Malachi, “Studies in the History of the Old Yishuv”) zou het bovenstaande in het licht kunnen zien van wat twee Schotse priesters schreven die datzelfde Safed vijf jaar later  in 1839 bezochten:

“Wij waren onder de indruk van het melancholieke karakter van de Joden in Jeruzalem. De beschamende goedkoopte van hun kleding, hun bleke gezichten en de timide uitdrukking ( . . .) We kwamen tot de bevinding dat al de Joden hier [in Safed] in een staat van grote verontrusting leven ( . . . ) de Bedoeïnen dreigden elke dag de stad aan te vallen en te plunderen ( . . . ) We zagen hoe arm gekleed de meeste Joden schenen te zijn. ( . . .) De diepe angst kon gemakkelijk afgelezen worden alleen al van de uitdrukking op hun gezichten ( . . . ). En dat alles in hun eigen land.” (Bonar en McCheyne, “A Narrative of a Mission of Inquiry to the Jews from the Church of Scotland in 1839”).

(3) Yochanan Visser, “Israël aangeklaagd: de cognitieve oorlog tegen de Joods staat”, p. 64

(4) Visser,  p. 60

___________________

Door:

Martien Pennings & Roelf-Jan Wentholt

(voor www.ejbron.wordpress.com)