De terugkeer van de “Weiße Rose”

De “Weiße Rose” was zoals bekend een Duitse verzetsbeweging in het Derde Rijk, die vanaf 1942 met gevaar voor eigen leven voor een vrij en, wat velen niet weten, patriottisch Duitsland opkwam. Helaas zouden deze moedige mensen tien jaar eerder nodig zijn geweest om de burgers te informeren en een catastrofe te verhinderen. Deze fout moet echter niet nog een keer gemaakt worden! Juist op de huidige historische datum 20 juli – de 68^e herdenkingsdag van de aanslag van Stauffenberg op Hitler – een belangrijke boodschap

Want onder de dekmantel van het antifascisme komen tegenwoordig de denkpatronen en gedragswijzen weer duidelijk aan het licht. Wat vroeger de bruine SA was, is tegenwoordig het Zwarte Blok. Zij oefenden en oefenen opnieuw geweld uit tegen diegenen, die door hen als politieke vijanden worden ingeschaald. Ze streefden en streven er opnieuw naar om de liberaal-democratische fundamentele orde uit de weg te ruimen, om deze te vervangen door een socialistische dictatuur. Ze verbreiden openlijk terreur tegen hun medemensen en tegen hun land.

Susanne Zeller-Hirzel

Bijna volledig genegeerd door de media of zelfs onschuldig voorgesteld, door delen van de politiek gevleid en door de staat met belastinggeld ondersteund om tegen andersdenkenden op te treden, vormen links-extremisten op staatsniveau tegenwoordig een van de grootste gevaren voor de democratie en de rechtsstaat. Op individueel niveau zijn ze de grootste misdadigers tegen de vrijheid van meningsuiting en lichamelijke ongeschondenheid. Geen wonder, dat in het actuele rapport van de binnenlandse veiligheidsdienst naast de waarschuwing voor Salafisten een stijging van links-extreme gewelddaden met meer dan 25% staat geregistreerd.

Het “Zwarte Blok” van de “Antifa”

Op 22 februari 1943 werd Sophie Scholl door de nationale socialisten onthoofd, nadat ze daarvoor door de voormalige communist en bolsjewistische commissaris, rechter Roland Freisler, in een illegale snelle berechting ter dood werd veroordeeld. Haar destijds beste vriendin Suzanne Zeller lukte het hem om de tuin te leiden en kwam er met vijf maanden gevangenisstraf heelhuids van af.

Susanne Zeller werd in het begin van de jaren-40 de ogen geopend door Sophie Scholl en haar broer Hans. Nu nog is de bijna 91-jarige Susanne, die beschikt over een enorm goed lange termijn geheugen, lyrisch over haar moedige en onverschrokken vriendin. Trots, maar ook met weemoed laat ze een paar foto´s van Sophie zien:

Om zonder het gevaar bespioneerd te worden rustig met elkaar te kunnen praten, zwommen ze vaak samen in de rivier de Iller en praatten over hele gevaarlijke onderwerpen. Hier een klassenfoto, waarop Sophie Scholl links en Susanne Zeller rechtsonder te zien zijn:

Samen met acht patriottische activisten reactiveerde Susanne Zeller-Hirzel op 7 juli in Stuttgart de “Weiße Rose” en appelleert aan alle democratische burgers van Duitsland om mee te doen aan het verzet tegen het nieuwe fascisme en zijn politieke ondersteuners. Over de structuur en de handelwijze van de “Weiße Rose” ervaart u de komende dagen.

Van links naar rechts: Willi Schwend, Balbina Klein, Thomas Weiss, Conny Axel Meier, Susanne Zeller-Hirzel, Michael Stürzenberger, Michael Mannheimer, Marc Doll, Marion Dambmann

De nieuwe “Weiße Rose” draagt twee belangrijke boodschappen uit:

1. Het nationaalsocialisme was een linkse beweging

2. De nazi´s zijn terug, ze noemen zich tegenwoordig “Antifa”

De overeenkomsten zijn niet te ontkennen: Andere meningen worden zowel nu als toen genadeloos onderdrukt en op straat vaak met gebruikmaking van geweld bestreden. Vroeger waren het de SA-knokploegen, nu zijn het de in het zwart vermomde autonome “anti”fascistische bendes, die met stenen en Molotovcocktails gooien, auto´s in brand steken, winkelruiten ingooien en andersdenkenden bedreigen.

Marc Doll (rechts op de foto met Susanne Zeller-Hirzel), vanwie het initiatief uitging om de “Weiße Rose” te reactiveren, heeft in Berlijn pijnlijke ervaringen moeten opdoen met deze links-extreme groeperingen: Ze brachten ophitsende affiches voor zijn huis aan, riepen tot moord tegen hem op en maakten hem op de meest vreselijke manieren zwart.

Linkse meningsterreur loopt ook via de media, want vaak worden daar conservatieve-burgerlijke kringen belasterd als “extremisten”. Door karaktermoord dient het beroepsmatige bestaansrecht van kritische mensen vernietigd te worden. In Duitsland vindt opnieuw gesnuffel naar iemands politieke overtuiging plaats, net zoals bij de nationaalsocialisten in het Derde Rijk en de internationale socialisten in de DDR. Opvattingen, die afwijken van de linkse mainstream, worden gecriminaliseerd. Burgers met impopulaire meningen worden onder verwijzing naar het “huisrecht” zelfs door de politie van openbare bijeenkomasten verwijderd, zoals onlangs in het Münchener DGB-huis gebeurde.

Marc Doll in een video over de motieven van het verzet van de “Weiße Rose”:

Het verzet tegen de linkse beweging, die sinds de jaren-68 zijn mars door de instellingen met succes heeft uitgevoerd en nu op vele belangrijke posities in Duitsland zit, wordt door de “Weiße Rose” ondersteund. Het is een eer voor ons om samen met Susanne Zeller-Hirzel in deze beroemde beweging een nieuwe, belangrijke strijd te voeren.

Susanne Zeller in 1942, rechts 1960

Susanne is met haar moed, haar onbuigzaamheid en haar wil een voorbeeld. Aan haar kunnen veel mensen een voorbeeld nemen, die ook herkend hebben dat er in Duitsland enorm veel dingen fout gaan en dat men nu tegengas moet geven.

De oprichtingsleden van de nieuwe “Weiße Rose” zijn ervan overtuigd:

“De wind draait. Het is tijd om te handelen! En deze keer zullen we succes hebben.”

Bron:

http://www.pi-news.net/2012/07/die-ruckkehr-der-%E2%80%9Eweisen-rose%E2%80%9C/

Auteurs: Marc Doll & Michael Stürzenberger

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)