WISSELEND SUCCES

(Door: Petra de Geus)

Hoewel er veel urgent en actueel nieuws is, wil ik vandaag graag even aandacht vragen voor de strijd tegen de politieke correctheid op alledaags niveau.

Deze week sprak ik een vriend van me, Egbert, die ik enige maanden geleden een Koran had gegeven. Hij werkt op een ROC en meldde me dat hij een discussie had gehad met een collega van hem, Ben. Nu is Ben een nickname voor iemand die “iets ben nogiets” heet, een Marokkaan. Na een discussie over aanslagen had deze “ben” gezegd dat die aanslagen niets met de islam van doen hadden. Mijn vriend had toen te berde gebracht dat er in de Koran toch een hoop teksten stonden waarin stond dat christenen en Joden vermoord moeten worden. Ik was er blij om dat hij dat ter sprake had gebracht. Want nu wordt er iets recht getrokken. De camouflage van de religie van de vrede wordt langzaam weg getrokken en het afschuwelijke en wrede gezicht wordt zichtbaar gemaakt. En dan hoop ik dat zijn collega’s dit ook horen en dat er bij hen ook een belletje gaat rinkelen.

Dan heb ik een vriendin, Anna. Zij is een moeilijk geval, want ze is een academica, en zoals we weten wordt er op universiteiten en hogescholen tegenwoordig enkel nog Links gesproken. Het is onbegrijpelijk en ronduit stuitend hoe zij, die toch slim en belezen is, meningen ventileert zonder gedocumenteerd te zijn – iets waar ik behoorlijk allergisch voor ben. Maar ik oefen geduld, want ik wil het lijntje niet verbreken. Ze zal niets meer van me aannemen als ik door haar als “extreemrechts” wordt geframed. Enfin, ik had haar onlangs het Heilige Boek gegeven en ik had haar gevraagd wat ze er van vond. Ze zei dat ze verbaasd was geweest dat ze dit had gekregen en dat het een Heilig Boek was, “net zo iets als de Bijbel”, maar dat ze niet dacht dat ze het kon gaan lezen. Zo gaat dat, de onwil is groot. Maar daar komt ze natuurlijk niet mee weg. Ik zal binnenkort, naar aanleiding van iets actueels, een paar mooie citaten voor haar opzoeken.

Het kost wat en het gaat langzaam, maar ik denk dat dit een weg is die ook bewandeld moet worden. Het is vrij eenvoudig te doen. Je kunt een Koran kopen voor 5-10 euro. Je verpakt hem leuk en zegt dat je een heel bijzonder cadeau hebt, “speciaal voor jou!” Daarna is het genieten van de uitdrukking als iemand het cadeautje heeft uitgepakt. De meesten kijken alsof ze een grote drol zien. Dan neem je de bekeerling bij de hand en vertel je over de moeilijkheden van de vertaling en dat veel vertalingen “suikergoed-vertalingen” zijn. Dat vermoorden bijvoorbeeld wordt vertaald als tegenwerken, dat het dus zin heeft verschillende vertalingen naast elkaar te leggen en dat dat heel makkelijk kan met internet. Je hoeft alleen maar Koran “hoofdstuk:vers” in te googelen. Na zoveel introductie zijn de meesten wel zodanig uit het veld geslagen dat er een adempauze nodig is. Ik probeer het ook niet te zwaar te maken, dus daarna ga ik over iets luchtigs beginnen. Na een week of wat meer begint het proces van “poken”. Dat bestaat uit het stellen van vragen, bij voorkeur gelinkt aan de actualiteit of aan iemands interesses. Ik zie het als een bekering en dat heeft tijd nodig. Hoe dieper de kop in het zand en vaak hoe intelligenter de mensen zijn, hoe moeilijker het is.

Aangezien dit iets is wat niemand alleen kan, is het zaak dit balletje ergens aan het rollen te brengen. Het is van belang om anderen de boodschap te laten brengen. Het is zaak een sneeuwbaleffect te creëren. Het is het equivalent van “de lange mars door de instituties”.

Zonet liep ik door de Albert Heijn, waar doorgaans veel islamitisch personeel is. Nu zag ik twee dames met lange zwarte gewaden en hoofddoeken de personeelsingang binnen gaan. De islamitische “lange mars door de instituties” gaat sneller dan je denkt. Ik ben benieuwd hoe lang ik daar nog boodschappen blijf doen.

Door:
Petra de Geus (augustus 2017)
(voor www.ejbron.wordpress.com)