Home, sweet home

(Door: “ronald dunki”)

‘Thuis’ is voor mij een ‘eigen plek’ in de wijde wereld waar ik het ‘oude vertrouwde’ aantref, ook na ruim veertig jaar over die hele wereld gewoond te hebben. ‘Thuis’ is een gewaardeerde, unieke sfeer van een beschaving waarin ik mij herken en die mij herkent. Daarmee bedoel ik een democratische, open cultuur van historische rijkdom en grandeur, (geestelijke) vrijheid, respect voor en interesse in intelligente ideeën. Niet alleen intellectuele nieuwsgierigheid, ook geborgenheid en veiligheid, een waardige, tolerante appreciatie van de zijde van mijn medemens zonder terreur van een gedachtepolitie of een religieuze politie.

Wat ik zie, is een verontrustende, ‘duistere kracht’ van een lege, maar van zichzelf vervulde antiwesterse cultuur, hol, maar bol van illusies en zelfbedrog. Dat begon in de hoogtijdagen van de Koude Oorlog met de indringende Russische hersenspoeling van daarvoor vatbare leeghoofden als de toenmalige hippiegeneratie. Die ideologische hersenspoeling zet zich voort tot op de dag van vandaag in hun nazaten, de links-activistische scheppers van een pseudo-Europa dat haar eigen identiteit probeert uit te hollen en mij dat ‘thuis’ te ontzeggen.

Die Europese, en Amerikaanse, anticultuur is gebaard door het monster van het Russische communisme, maar ziet zichzelf als een authentieke voorloper van een universele gemeenschap van multiculturele, ongeletterde mulatten die noch een gemeenschap noch universeel is, integendeel.  Deze anticultuur kent niet de minste eruditie, heeft geen enkel historisch perspectief en leert dus ook niets van de eerste Holocaust van Hitler of de tweede Holocaust van Stalin en Mao – dat zijn voor hen slechts statistische gegevens – maar heeft wél de (grote) mond vol van fascisme en alle mogelijke andere -ismen, waarvoor juist zij zélf alle hokjes aankruisen.

Wat geeft deze yoyo’s het recht om mij mijn Europese ‘thuis’ te ontzeggen en u het uwe? Ik spreek niet van een Nederlands, maar van een Europees ‘thuis’, waar ik van Cornwall tot Andalusië een stukje geschiedenis deel en ook daarop in de tijd kan voortborduren zonder verstrikt te geraken in de tentakels van de exponent bij uitstek van dat lege Europa, de federalistische EU die juist mijn ‘thuis’ wil afbreken ten gunste van de ‘onweerstaanbare vooruitgang’ van de ongekozen, totalitaire Big Brother die dat ‘oude vertrouwde’ niet kent, niet respecteert en zelfs probeert te vertrappen. Aan de andere kant wordt er op de tenen om de brutale islam geslopen in de bevooroordeelde, onwetende en ijdele veronderstelling dat die het wel een aardig idee zal vinden om met hun multiculti spelletje mee te spelen in Utopia…. Héél dom! Na een aantal jaren in het Midden-Oosten heb ik héél goed begrepen dat de islam per se geen concessies doet, omdat ieder compromis in de koran wordt gezien als een nederlaag tegen het gehate Westen. Take it or leave it !

Van alle kwaden zijn niet het ouderwetse Marxisme of de geborneerde islam de grootste bedreiging, het zijn de van iedere cultuur gespeende salon-socialistische, lege pseudo-Europeanen die onze cultuur uithollen en verpatsen. Uiteindelijk heeft alle Europese strijd geresulteerd in het bevechten van meer openheid en democratie waar wij trots op mogen zijn, omdat die ons ‘thuis’ vormen dat wij met hand en tand zouden moeten verdedigen tegen de sluipende ondermijning door al die politiek-correcte mensen-hatertjes.

Door:
“ronald dunki”
(voor www.ejbron.wordpress.com)