Turkije en Griekenland: een eeuwenoud conflict

(Vertaling: E.J. Bron)

De actuele escalaties aan de Grieks-Turkse grens laten de haat van de beide volkeren op elkaar zien. De vijandigheden worden al eeuwenlang gevoed.

300 jaar bezettingstijd

Het conflict begon meer dan 500 jaar geleden. Destijds beheersten de Turken als Ottomaans Rijk grote delen van het Midden-Oosten en Afrika. In hun expansieplannen richting Europa was het aangrenzende Griekenland zijn eerste tegenstander. Ze overwonnen de Grieken aan het eind van de 15^e eeuw en bezetten Griekenland meer dan 300 jaar lang. In deze tijd werd het krachtige christelijke culturele erfgoed van de Grieken enorm beschadigd. Het Ottomaanse Rijk probeerde de islam met geweld door te drukken.

Een gevecht gekenmerkt door wreedheid

De ommekeer bracht de 25^e maart 1825. Op die dag kwamen de Grieken op wrede wijze tegen hun Ottomaans heren in opstand. Ze ontvolkten en slachtten complete door Turken bewoonde steden af. Voor Turkije is dit een zwarte dag van rouw. De Grieken daarentegen vieren tot op de dag van vandaag de 25^e maart als nationale feestdag. Door een burgeroorlog bevochten de Grieken na deze gebeurtenissen hun land terug. Het nieuw opgerichte koninkrijk Griekenland breidde in de decennia daarna zijn gebiedsaanspraken steeds verder naar het oosten uit. Het doel was het herkrijgen van de westkust van het huidige Turkije. Deze gebieden hadden in de klassieke oudheid duizenden jaren lang een Grieks stempel gekregen. Nu nog getuigen talrijke bouwwerken als wereldcultuurerfgoed van deze oude tijd.

Turkije accepteerde vredesdictaat niet

De Grieken kregen hun kansen na de Eerste Wereldoorlog. Het Ottomaanse Rijk stond aan de verliezende kant. Derhalve kreeg het, net zoals het Duitse Rijk, de Republiek Duits-Oostenrijk, Hongarije en Bulgarije, een vredesdictaat opgelegd dat het voor lange tijd aan de ketting zou moeten leggen. In het Verdrag van Sèvres, dat in 1920 in werking trad, zouden de Turken grote delen van hun gebieden aan de westkust aan de Grieken moeten afstaan. Van de verliezende machten waren de Turken echter het enige volk dat zijn “vredesverdrag” niet accepteerde. Ze verklaarden de oorlog aan Griekenland en wonnen deze. Het resultaat was het terugdraaien van het “vredesverdrag”. De Turken kregen een nieuw verdrag, volgens welk ze duidelijk meer gebieden mochten behouden, o.a. hun westkust.

Strijd om Cyprus

Het verzet tegen het vredesdictaat heeft tot op de dag van vandaag invloed op Turkije. Terwijl landen zoals Oostenrijk of Hongarije nu internationaal slechts een kleine rol spelen, bleef Turkije een echte grootmacht. De Grieken daarentegen hebben de strijd om de oude Griekse gebieden nooit opgegeven. Als voorbeeld voor het conflict geldt het eiland Cyprus. De Grieks beïnvloede republiek heeft ongeveer twee derde deel van het eiland onder controle. In het noordwesten bestaat echter de internationaal niet erkende Turkse Republiek Noord-Cyprus. Turkse strijdkrachten hadden dit gebied in 1974 bezet. Tot op de dag van vandaag maken beide landen aanspraak op het hele eiland.

Bron:
www.unzensuriert.at

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)