De oorlog is onder ons

(Door: Vera Lengsfeld – Vertaling: E.J. Bron)

Alle politici, die nu onthutsing over de terreuraanslag in Wenen betuigen, zijn huichelaars. In Europa worden al jarenlang “islamistische” aanslagen gepleegd. Als ze iets kleiner zijn, worden ze graag verzwegen, of gebagatelliseerd, zoals onlangs de op tijd aan het licht gebrachte spijkerbomaanslag op een regionale trein in Köln-Deutz op 3 oktober van dit jaar. Die is alweer vergeten, hoewel de zaak pas een maand geleden speelde.

Daarna kwam op 4 oktober de aanslag in Dresden door een Syrische “islamist”, die echter helaas niet uitgezet kon worden, omdat het voor hem in Syrië te gevaarlijk is. Het motief homohaat, dat duidt op “islamisme”, werd verzwegen, totdat dit niet meer ging. Enkele politici, zoals de minister van Binnenlandse Zaken van de deelstaat Niedersachsen, Boris Pistorius, betuigden ritueel hun medeleven, beweerden dat hun gedachten bij de slachtoffers en hun families zouden zijn. Daarna weigeren ze om het uitzettingsverbod voor “islamistische” bedreigers op te heffen.

“Er bestaat op dit moment in feite geen mogelijkheid om bedreigers en zware criminelen die uitgezet moeten worden naar Syrië te brengen. Daar heerst nog altijd burgeroorlog, er zijn ook geen verantwoordelijke en aanspreekbare autoriteiten.” Zogenaamd hield de “reflexmatige roep” om weer naar Syrië te mogen uitzetten geen stand tegen de realiteit en de feiten. Een feit is dat de daders onder ons mogen blijven, om het even hoe gevaarlijk ze zijn. Voor nieuwe aanvoer van bedreigers wordt gezorgd. Nog steeds geldt het ministeriële decreet van de voormalige minister van Binnenlandse Zaken Thomas de Maizière om ook personen zonder en met duidelijk vervalste papieren het land binnen te laten zodra ze het toverwoord asiel hebben uitgesproken.

Bovendien zorgen de zeenood redders en andere smokkelhulp verenigingen ervoor dat in de strijd ervaren jonge mannen dagelijks in Europa landen. Er bestaan video-opnames, waarin deze strijders tijdens de overtocht trots hun messen laten zien, in de wetenschap dat dit geen reden is om hun asielaanvraag te weigeren. De EU-bureaucraten knutselen aan een immigratiepact, dat de komst naar Europa gemakkelijker moet maken. Tegelijkertijd ondernemen ze niets om de buitengrenzen van de EU te voorzien van een bescherming die deze naam verdient.

Frankrijk werd binnen enkele weken geteisterd door drie terreuraanslagen: voor de onthoofding van de leraar Samuel Paty had eind september een 25-jarige Pakistaan voor het voormalige gebouw van het satirische tijdschrift “Charlie Hebdo” twee mensen met een hakbijl zwaar verwond; aan het begin van het proces rondom de aanslagen in 2015 had het satirische tijdschrift de Mohammed-karikaturen opnieuw gepubliceerd. Daarna werden drie mensen bij een “islamistische” terreuraanval in een katholieke kerk in Nice vermoord. De dader, een 21-jarige Tunesiër, was net in de herfst via het Italiaanse eiland Lampedusa Europa binnengekomen. De “beschermingszoeker”, zoals de jonge mannen eufemistisch genoemd worden, had geen tijd verspild en is tegelijk tot daden overgegaan.

En nu Wenen. Deze keer liet zelfs bondskanselier Merkel zich direct uit.

“Ik ben in deze verschrikkelijke uren, waarin Wenen het doelwit van terroristisch geweld geworden is, in gedachten bij de mensen daar en de veiligheidskrachten, die het gevaar tegemoet treden… Wij Duitsers staan in deelneming en solidariteit aan de zijde van onze Oostenrijkse vrienden… De ´islamistische´ terreur is onze gezamenlijk vijand. De strijd tegen deze moordenaars en hun aanstichters is onze gezamenlijke strijd.”

Dat zegt de vrouw, die in 2015 met haar eenzame beslissing de ongecontroleerde massa-immigratie naar Europa veroorzaakte en die tot op de dag van vandaag weigert het desbetreffende ministeriële decreet ongedaan te maken. Dat zegt de vrouw, die weliswaar met alle consequentheid coronadwangmaatregelen tegen de eigen bevolking oplegt, maar niet bereid is om “islamistische” bedreigers uit te zetten. Dat zegt de vrouw, wier regering er aan werkt om familieherenigingen in grote stijl mogelijk te maken in plaats van de jonge mannen, wier asielaanvraag werd afgewezen, naar hun families terug te sturen.

Dat zegt de vrouw, die heel snel is met waarschuwingen voor het rechtse gevaar en die door de Antifa gestolen stukjes video in de hele wereld bekendmaakt als bewijs voor zogenaamde rechts-radicale klopjachten, de vrouw van wie men echter niets hoort wanneer “islamisten” op de Hermannplatz in Berlijn de onthoofding van Samuel Paty met Allahu Akbar-geschreeuw vieren en voor de Franse ambassade in Berlijn dankgebeden voor de daders in Frankrijk houden.

Hoe moet Merkel´s strijd tegen het “islamisme” er uitzien wanneer zulke manifestaties ongehinderd kunnen plaatsvinden?

Juist, de politie moet immers op mondkapjesweigeraars en de handhaving van het afstandverbod controleren, dan heeft ze voor zulke dingen geen tijd. De “gezamenlijke strijd” tegen de “islamistische” moordenaars is niet meer dan een lippendienst.

De SPD is geen haar beter. Zij verbreidt via Facebook een foto met een brandende kaars om haar droefenis over de Weense aanslagen te betuigen, verhindert echter de uitzetting van bedreigers, stimuleert familiehereniging en is overigens van mening dat wij dagelijks opnieuw zouden moeten onderhandelen over ons samenleven met de nieuwe burgers.

Monika Maron heeft er in haar vooruitziende roman “Arthur Lanz” op gewezen dat het zinloos is om te beweren dat men geen vijanden zou hebben. Veelmeer is het zo “dat men niet zelf beslist of men een vijand  heeft, maar de vijand. Wie mij tot vijand heeft verkoren, die hij wil overwinnen, in het ergste geval wil vernietigen, is ook mijn vijand, of hij wil of niet.”

De “islamisten” hebben ons tot hun vijanden verkoren, de oorlog is al onder ons. Het wordt de hoogste tijd dat we dat inzien en ermee beginnen ons te verdedigen.

Bron:
vera-lengsfeld.de
Door: Vera Lengsfeld

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)