Etienne Vermeersch: het Palestinisme van een sluwe Simpelmans

(Door: Martien Pennings)

“Weg met de Jodenstaat!”, roept de Jodenvriend.

Hebt u wel eens gezien hoe een politiehond op de training grimmig aan het bijt-proof boevenpak van de schurk blijft hangen? Met diezelfde vasthoudendheid bijt Etienne Vermeersch zich vast in zijn vooroordelen jegens Israël. Taai, grimmig, terrier-achtig blijft Vermeersch Israël aanvallen en verdedigt hij tegelijk de “Palestijnse” maffia’s. De “Palestijnen” ziet hij als het slachtoffer en hun terreur als verklaarbaar uit terechte boosheid op Israël, dat uitlokt en provoceert. Israël is de dader, aan Israël is zelfs het goede slecht. Voor het gedrag van Israël kan soms een verklaring gevonden worden, maar nooit een excuus. Voor de Jodenstaat bij Vermeersch géén vergeving. Weg met de Jodenstaat! Aan het kruis met de Jodenstaat!

Maar je moet Tjenne Vermeersch geen antisemiet noemen. Althans niet volgens de definitie in de Van Dale die hij keurig opschrijft:

“Volgens van Dale is een ‘antisemiet’ iemand met antisemitische denkbeelden en ‘antisemitisme’  is ‘racisme gericht tegen de joden’ ‘syn. Jodenhaat’. Welnu, mijn hele leven lang heb ik voor, in totaal, meer dan 40.000 studenten mijn afschuw voor racisme in het algemeen en voor antisemitisme in het bijzonder uitgesproken.”

Verder meent hij zoveel liefde voor het Joodse volk te voelen, dat hij wenst dat een proleet als ik toch maar géén Jood zou blijken te zijn:

“Overigens hoop ik dat u zelf geen Jood bent, want alle Joden die ik tot nu toe gekend heb, waren hoogstaande en beminnelijke mensen. Dat zou dus een afknapper worden.”

Maar Vermeersch ziet er anderzijds geen probleem in, zoals hieronder zal blijken, om de laatste bescherming van het Joodse volk op te heffen en het te overspoelen met zijn doodsvijanden. Daarmee is hij één met al wat zich tegenwoordig “links” noemt en met de zelfhatende Joden die lijden aan het Stockholm-syndroom. Wat die laatsten betreft: je zou gek worden van minder dan een paar duizend jaar vervolging en anno nu te moeten leven te midden van de niet aflatende terreur en haatpropaganda vanuit de islamitische wereld.

Voorgeschiedenis

Ik stuitte in juni 2012 op een oud interview uit 2002 van Etienne Vermeersch, de man die geldt als de intellectueel-morele gids van toet weldenkend Vlaanderen. Het was een lang interview, het  stond in de Knack, het ging helemaal over Israël en was dermate kwaadaardig richting de Joodse staat dat ik vond dat het tien jaar later alsnog bestrijding verdiende. Ik vergewiste me ervan dat Vermeersch nooit afstand had genomen van de lasterlijke inhoud van het interview en schreef twee kritieken. Een korte kritiek waarin ik me afvroeg of Vermeersch een regelrechte antisemiet genoemd kon worden en een tweede, veel langere kritiek, waarin ik dat bijna-2000-woorden-interview uit 2002 minutieus analyseerde. Die analyse zal ik voor het gemak in het vervolg van dit opstel aanduiden als de Genadeloze Geseling.

Beide mijn stukken waren pittig, maar vooral mijn eerste stuk was bewust provocerend van toonzetting en werd zoveel mogelijk ook onder Vlaamse spraakmakers verspreid om Vermeersch te prikkelen tot antwoorden. Het vanzelfsprekende is namelijk dat figuren uit de “linkse” quasi-elite als Vermeersch op geen enkele kritiek hoeven te antwoorden, omdat ze een monopolie hebben in mainstream-media, universiteiten en politiek. Dus van een obscuur bloggertje op een marginale website hoeven de monopolisten zich niets aan te trekken.

De non-respons van een totaal-visionair

Na een week of vijf kwamen kort na elkaar twee antwoorden van Vermeersch. Het eerste antwoord had niet veel om het lijf. Behalve de boven al geciteerde betuiging van Jodenliefde en anti-racisme, kwam het erop neer dat hij mij een scheldende fanaticus vond die eigenlijk geen antwoord verdiende.

Het tweede “antwoord” was werkelijk adembenemend. Hij was om te beginnen door dat interview van 2002 verkeerd begrepen, zei hij:

“Op het vlak van efficiënte communicatie valt er tegen de wijze waarop ik het interview (in Knack) heb gestart, zeker iets in te brengen. Wie geneigd is, voortgaande op de inleiding van een betoog, zelf onmiddellijk conclusies te trekken over het standpunt van de auteur, kan hierdoor vanaf het begin op het verkeerde spoor zitten. Dat is hier vermoedelijk bij een aantal mensen gebeurd.”

Hij citeert zorgvuldig de zinnen niet waarmee hij dat interview uit 2002 opende. En verdomd! . . . . . .  als je een interview zó begint dan kan inderdaad de indruk bij een lezer post vatten dat Vermeersch Israël voor het ultieme kwaad houdt:

“Bij alle commentaren en beschouwingen valt mij op dat men zelden het kwaad bij de wortel vat. Namelijk dat de staat Israël gebaseerd is op onrecht, en gedurende tientallen jaren het ene onrecht op het andere heeft gestapeld.”

Israël. Kwaad. Wortel. Het ene onrecht op het andere. Je zou bijna het verwijt aan Vermeersch maken dat de critici van de islam steeds te horen krijgen: dat van “essentialisme”. Israël is het oerkwaad in deze wereld. Een erfzonde die alleen geboet kan worden met een heel groot offer. Misschien door die zelfopheffing middels overspoeling met doodsvijanden.

Adembenemend in zijn “antwoord” was ook de mededeling dat professor Vermeersch het niet nodig vond om echt in te gaan op mijn minutieuze kritiek. Ik had 19.000 woorden besteed. Dat zijn 30 A-4tjes. Ik had zijn hele bijna-2000-woorden-interview volledig geciteerd. Alinea voor alinea, zin voor zin, zinsnede voor zinsnede. Ik had hem, precies op het moment dat hij onzin debiteerde, verteld dat hij Quatsch kwezelde en ook precies waaróm hij onzin zwatelde. En ging Vermeersch mij nu net zo precies uitleggen waarom ik het helemaal mis had? Nee hoor! Hij meldde . . . . . . dat hij de discussie helemaal niet hoefde aangaan! De betreffende alinea luidt aldus:

”0.1. In hetgeen volgt zal ik pogen de stellingnamen van MP eerder indirect te bespreken. In plaats van punt voor punt zijn uiteenzetting te bekritiseren, zal ik vooral zijn globale standpunten aanvechten. Ik zal hierbij pogen samenhangendebetogen te houden, met de bedoeling duidelijk te maken welke motivering ik voor mijn inzichten heb. Daaruit zal blijken dat ik op allerlei uiteenzettingen van MP niet hoef in te gaan, omdat ze vanwege mijn totaalvisie niet relevant zijn. Men moge het mij vergeven dat ik slechts uitzonderlijk op scheldwoorden en beledigingen antwoord.” [mijn vet en de link is ook mijn toevoeging]

“Allerlei uiteenzettingen van MP” en “niet relevant” (lees: belachelijke trivia) contra “samenhangende betogen” en “mijn inzichten” en “mijn totaalvisie” (lees: geleerde waarheid). Vermeersch trok zich dus geen ene zak aan van mijn uitgebreide detail-filering van zijn tekst. Mijnheer had een “totaalvisie” die hij gewoon nóg maar eens ging opschrijven. Een echte gladde politicus. Politici leren op de mediatraining dat je nooit moet ingaan op welke kritiek of vraag dan ook. “Ja, dat is mooi dat u dat zegt, maar waarom het gaat is dit . . . . “ Ze leren dat ze alles moeten aangrijpen om het eigen verhaal steeds weer af te draaien. En dat eigen verhaal is bij Vermeersch een muur van betonnen waanzin waartegen hij jou gewoon te pletter laat lopen.

De Palestinisme-pathologie

Waanzin? Zeker. Het is waarachtig geestesziekte. Melanie Philips heeft deze houding geanalyseerd als pathologisch. Ga vooral luisteren met welk een wanhopige hartstocht zij het zegt:

“I call it a pathology. By pathology I mean that it is a kind of madness. ( . . . .) The people who are in the grip of this delusional perspective, to which they view Israel in the Middle East,  are simply impervious to reason. They are impervious to evidence. They are impervious to facts. You bring along facts on the ground and they say ‘no it is not true’. You will tell them the history of the Middle East, they say ‘no it is not true’. That is not true of everybody, there is very large number of people ( . . .) who are not impervious to reason at all. They are entirely rational.  But unfortunatley, the discourse they hear, day after day, week after week, from the media, from the intelligentia, from politicians across the political spectrum ( . . .) teachers at universities: all tells one story. It is the story which turns truth and lies, justice and injustice, victim and victimizer in the Middle East on their heads. The problem is this: there is no alternative discourse that they hear. There is virtually no media outlet that tells the truth about the Middle East.”

Vermeersch maakt deel uit van deze collectieve pathologie, maar behoort toch ook tot een bijzondere onderafdeling, die van het soort “filosofen” dat erg graag de eigen “totaalvisie” aan de werkelijkheid wil opleggen. Vermeersch bezit volop het “idealisme” waarmee dit soort “totaalvisies” altijd gepaard gaat. In zijn “antwoord” geeft hij inderdaad een blauwdruk van de globale oplossing die hij heeft voor “het Palestijnse probleem”. Die “totaalvisie” is passend voorzien van een apparatsjikistische schijnorde, met paragrafen die genummerd zijn van 0 tot 6. U kent dat wel: 0.0 en 0.1 en 0.2 en 0.3. Waarna geheel logisch volgt  1.0. en 1.1. en1.2. En dan op natuurlijke wijze 2.0 en 2.1 en etcetera.

Niemand kan het aldus ontgaan dat Vermeersch een systeemdenker is die gaarne de werkelijkheid in de gewenste patronen dwingt. Ga eens kijken hoe het eruit ziet! Maar de inherente consistentie en logica worden er niet beter van. Zelfs dat nummeren doet-ie overigens onlogisch. En ik vraag me af of je, als je dan toch zo systematisch aan het denken bent, je de lezer niet beter kan helpen met trefwoorden boven paragrafen, in plaats van naakte nummers.

Een rooskleurige groene-olifant-blauwdruk

De “totaalvisie” van Vermeersch bevat een keurige opsomming van alle illusie-clichés  uit decennia-lange  “onderhandelingen” tussen Israël en de Arabische wereld. Een rebelse denker, die Vermeersch. En grondig volledig. Geen enkele hersenschim ontbreekt die in de afgelopen 100 jaar vergeefs door de internationale diplomatie is nagejaagd. U geloof mij niet? Lees maar:

”1.1. De Palestijnen en de Arabische wereld moeten het bestaansrecht van de huidige staat Israël aanvaarden, binnen de grenzen van vóór de Zesdaagse Veldtocht (5/6/67) en afzien van alle officiële verklaringen, propaganda en alle geweld, gericht op het ongedaan maken van die situatie. De Golan hoogte wordt aan Syrië teruggegeven en binnen de Westbank en Gaza wordt een volwaardige Palestijnse staat opgericht. West-Jeruzalem behoort daarbij tot Israël, Oost-Jeruzalem tot de Palestijnse staat. Beide staten kunnen hun deel van Jeruzalem als hoofdstad kiezen. De Oude Stad, met de diverse heiligdommen van de drie godsdiensten, krijgt een eigen bestuur, democratisch gekozen, maar onderworpen aan bijzondere voorwaarden (en een internationale controle-instantie) die de integriteit van de ‘heilige plaatsen’ en de toegang (ook voor buitenlanders) moet garanderen. De Israëlische nederzettingen op de Westbank zullen onbeschadigd door de Israëli’s verlaten worden, behalve door degenen die zich als Palestijnse staatsburgers laten opnemen – met de rechten en plichten van de andere Palestijnen -. Hiertoe moet een redelijke termijn (5 a 10 jaar) voorzien worden. Voor Oost- en West-Jeruzalem moet een bijzondere regeling gelden, waarbij – inzake de ‘nederzettingen’ – een duidelijke Palestijnse meerderheid in Oost-Jeruzalem gegarandeerd wordt.

Beide staten moeten onder alle burgers een volstrekte gelijkheid realiseren, waarbij het al dan niet behoren tot een etnische of godsdienstige groep geen enkel wettelijk voor- of nadeel tot gevolg mag hebben. In beide staten moeten de rechten en plichten van de burgers stroken met die van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, gepreciseerd zoals in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (met eventueel een mogelijkheid van verhaal bij het Europees Hof). In Israël moet de Wet op de Terugkeer na een periode van 10 jaar worden opgeheven. Binnen een periode van 10 jaar kunnen de Palestijnen die zich buiten de grenzen van beide staten bevinden, terugkeren, hetzij naar Israël  – een beperkt contingent, volgens zekere criteria –  hetzij naar de Palestijnse staat. Voor die laatste groep moet, als stimulans, een substantiële terugkeerpremie voorzien worden, betaald door de internationale gemeenschap.

Dit voorstel strookt in grote lijnen (behalve de Wet op de Terugkeer, waarover verder) met resoluties 242 en 338 van de Veiligheidsraad, die unaniem werden goedgekeurd. Het is dus volstrekt duidelijk dat ik het bestaansrecht van de staat Israël erken.”

Maar natuurlijk! Dat we dáár nog niet aan gedacht hadden! Nog nooit in de 1400-jarige geschiedenis van enig islamitisch land vertoond: “Rechten van de Mens” en “volstrekte gelijkheid”. Maar Vermeersch eist het met vederlichte aanslag vanaf zijn filosofen-toetsenbord. En dan is er nog het gigantische feit dat de laatste honderd jaar van “onderhandelingen” bewezen hebben dat de Arabisch-islamitische wereld en de islamitische Palmaffia’s géén vrede willen, dat ze alléén genoegen nemen met de vernietiging van Israël.

Er is in de “totaaloplossing” van Vermeersch dus vooral één kosmisch domme vooronderstelling: namelijk dat er géén islamgroene olifant in de kamer staat.

Vermeersch ziet de wereld van de islam door een roze bril: hij gaat er impliciet van uit dat Arabieren géén gewoonteleugenaars zijn en islamitische taqiyya-bedrijvers. Dat je met moslims redelijk kunt onderhandelen, zelfs als er Joden aan de andere kant van de tafel zitten. Dat de haat van moslims verklaarbare “sociaal-economische” oorzaken heeft, in het nare gedrag van Israël en niet zijn oorsprong vindt in een bewust anti-rationele haat-ideologie waarmee het hele Midden Oosten al 1400 jaar wordt doordrenkt. Brigitte Gabriel, die het beter weet, omdat ze de islamitische Pal-maffia haar Libanon kapot heeft zien maken, heeft het tot titel van haar boek  gemaakt: “Because they hate”. Period.

Let op de diep hilarische detaillering die Vermeersch aanbrengt. Hilarisch-tragisch in het aangezicht van de krankzinnige willekeur en bloeddorstige rechteloosheid die uit die hele islamitische wereld al 1400 jaar druipt:

“Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, gepreciseerd zoals in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (met eventueel een mogelijkheid van verhaal bij het Europees Hof).”

Gepreciseerd! Jawel! En waarom dan geen eis voor een vrouwelijke beul in bikini die de vrijdagse hoofd-afhakkingen in Saoedie Arabië verzorgt? En ook graag een Gay-Pride-parade op kamelen in Iran!

In de rest van mijn betoog zal ik voor het gemak het Genummerde Grote Plan Van Vermeersch Voor De Perestrojka Van Israël benoemen als “de rooskleurige groene-olifant-blauwdruk”, voor hetzelfde gemak dus als ik mijn eerdere 19-duizend-woorden-kritiek de Genadeloze Geseling heb genoemd.

Terug achter onverdedigbare grenzen

Zullen we voor de detail-analyse maar vooraan beginnen, dus in bovengeciteerde waanzins-alinea’s?

“De Palestijnen en de Arabische wereld moeten het bestaansrecht van de huidige staat Israël aanvaarden, binnen de grenzen van vóór de Zesdaagse Veldtocht ( . . .).”

Vanuit zijn idealistische leunstoel heeft Vermeersch dus besloten dat Israël terug moet achter de pre-zesdaagse-oorlog-bestandslijnen. Het woord “aanmatigend” dekt niet wat hier gebeurt. We moeten op zoek naar een nieuw woord. Want wat pontifex Vermeersch zich hier aanmeet, namelijk aan het door de eeuwen vervolgde volk vertellen dat ze zich moeten openstellen voor de volgend Holocaust, is toch van een andere orde dan gewone arrogantie. Die jezuïetenopleiding van Vermeersch is niet helemaal weggegooid geweest.

En dat dan ook nog, terwijl ik hem in mijn Genadeloze Geseling al uitgebreid had uitgelegd waarom Israël niet terug achter die lijnen kán – vanwege Holocaust-gevaar – en juridisch én moreel ook helemaal niet hóéft.

Dus nog maar eens een keer! Israël is twee keer met genocidale bedoelingen, met Holocaustide intenties, aangevallen vanuit Samaria-Judea (“de Westbank”). Te weten: in 1948 en in 1967. In 1973, bij de Yom Kipoer-oorlog gebeurde dat alleen maar toevallig niet óók vanaf die westflank omdat koning Hoessein van Jordanië bang was dat zijn eigen Pal-maffia’s van de gelegenheid gebruik zouden maken hem van zijn troontje te stoten. Volgens oorlogsrecht heeft Israël dus alle recht om Samaria-Judea blijvend te bezetten. Niettemin heeft Israël sindsdien bij vele gelegenheden aangegeven alleen kleine stukken grond blijvend te willen annexeren die tegen de “grenzen van 1967” aanliggen en die essentieel zijn voor Israëls verdediging.

Israël is door de Pal-maffia en de Arabische staten gedwongen (!) het bestuur over Samaria-Judea te gaan uitoefenen omdat  de Arabische staten, in de herfst van 1967 bijeen in Khartoem – u weet wel: waar nu het islamitische slachtersregime van Omar al-Bashir heerst – tot het beruchte drie keer nee besloten: nee tegen erkenning van Israël, nee tegen onderhandelingen en nee tegen vrede met Israël. Let wel: Israël was de overwinnaar en bood onderhandelingen aan. Er waren toen nog géén “nederzettingen” in Samaria-Judea. Dus de “bezetting” kan het niet geweest zijn. Die “nederzettingen” zijn er pas later gekomen omdat Israël zich steeds meer is gaan realiseren dat er nóóit vrede zal komen met de Arabische wereld en Israël, nu ze toch gedwongen waren het bestuur op “de Westbank” uit te oefenen, “voelhorens” in dat gebied wilden hebben.

Israël heeft daartoe het volste recht, zelfs los van het oorlogsrecht, want het verdrag van San Remo van 1922 is nog volledig van kracht, volgens hetwelk Samaria-Judea tot het vestigingsgebied van de Joden behoort. Volgens oorlogsrecht en internationaal verdragsrecht heeft Israël dus het allervolste recht om zijn burgers in Samaria-Judea te laten wonen.

En dan hebben we het niet eens over het morele recht dat los staat van alle juristerij, van oorlogsrecht én van internationaal verdragsrecht: in de tijd dat Jordanië de “Westbank” illegaal bezet hield (illegaal want na een aanvalsoorlog) van 1949 tot 1967 was er terreur tegen de “Palestijnen” door Jordanië. Nadat meteen in 1949 alle Joden uit Oost-Jeruzalem waren weggejaagd, begon men alle synagoges en Joodse begraafplaatsen te vernietigen. Christenen noch Joden hadden nog toegang tot de Oude Stad. De streek was gedompeld in armoede. Nadat Israël in 1967 gedwongen (!) was het bestuur van Samaria-Judea op zich te nemen draaide dat allemaal om: er kwam welvaart en moslims, Joden en Christenen hadden toegang tot hun eigen heiligdommen in de Oude Stad. Het beheer van de Tempelberg werd zelfs overgelaten aan een islamitische organisatie, die in de loop der jaren natuurlijk prompt dat vertrouwen intens en grof heeft beschaamd.

De Golan-hoogte

“De Golan hoogte wordt aan Syrië teruggegeven” zegt de filosoof-ethicus. Dit is een exemplarisch voorbeeld van dat morele liegen van Vermeersch, van het verzwijgen van werelden aan context, van het gemakzuchtige mooi-weer-spelen ten koste van Israël, van het wezenloze zelfmanifesteren van Vermeersch en zijn soort, van die tomeloze drang de Gutmensch uit te hangen ten koste van anderen, namelijk van een tot op heden vervolgd en in zijn existentie bedreigd volk. De schuld van types als Vermeersch is eindeloos, omdat hun hedonistische narcisme eindeloos is. Zij zijn liever “op de televisie” en “in de bladen” met hun fraaie karakter, hun mooie persoonlijkheid, hun better-than-thou-geneuzel dan dat zij zich serieus op de hoogte stellen van de geschiedenis van de islam, het Midden Oosten en vooral Israël. Ik haal het voorbeeld van de Golan-hoogte hier aan omdat ik dat punt in mijn kritiek van het interview van 2002 te weinig aandacht heb gegeven. Het bloemen-kindertjes-zin-snedetje van Vermeersch citeren we nóg een keer:

“De Golan hoogte wordt aan Syrië teruggegeven”.

Die Golan-hoogte illustreert exact waarom dit hele conflict draait: de Arabieren willen de Joden vermoorden. In een klein essaytje uit 2008 (ook hier te vinden) heb ik beschreven hoe dat constante Arabisch-islamitische verlangen de Joden te vermoorden óók in de geschiedenis van de Golan-hoogte tot uiting  is gekomen. Ik legde uit hoeveel terreur van scherpschutters en mijnen er vanaf die Golan-hoogte naar het lager gelegen agrarische en industriële hartland van Israël, de Hula-vallei,  is gekomen zolang de Syriërs daar de baas waren, 19 jaar lang, tussen 1948 en 1967. Ik vertelde hoeveel Israëlische doden het had gekost om in tankslagen de Golan in 1967 te veroveren. Hoe in 1973, bij de verraderlijke overval op Israël op Yom Kipoer, opnieuw hels gevochten moest worden door de Israëli’s om de Golan. Hoe er nu een early warning system op de Golan was geïnstalleerd, dat natuurlijk direct ontmanteld zou worden mocht Syrië de Golan terugkrijgen.

We gaan door met minutieuze detailkritiek waarop Vermeersch opnieuw niet zal antwoorden. Omdat hij met al zijn vertoon van integriteit en Gutmenschentum een leugenaar is, een huichelaar, een narcist, een hedonist en een zelfmanifestant.  En zo’n groot geleerde kan toch niet gaan toegeven dat-ie al jarenlang met een serieus gezicht hilarische edoch lasterlijke onzin vertelt? En dat dan ook nog terzake van het grootste morele probleem dat het Westen kent, de Jodenmoord? Liever vergroting van schuld dan de schaamte van de bekentenis, dat geldt voor de ethicus Vermeersch net zo hard als voor “onze” hele quasi-linkse nep-elite. Liever jezuïtisch kronkelen, dan de harde waarheid over het vette ego onder ogen zien.

Jeruzalem

“West-Jeruzalem behoort daarbij tot Israël, Oost-Jeruzalem tot de Palestijnse staat. Beide staten kunnen hun deel van Jeruzalem als hoofdstad kiezen. De Oude Stad, met de diverse heiligdommen van de drie godsdiensten, krijgt een eigen bestuur, democratisch gekozen, maar onderworpen aan bijzondere voorwaarden (en een internationale controle-instantie) die de integriteit van de ‘heilige plaatsen’ en de toegang (ook voor buitenlanders) moet garanderen.”

Ook dit is kenmerkend voor de Israël-haat van Vermeersch. Oost-Jeruzalem is de oeroude en waarachtige kern van de positieve stichtingsmythe van de Jodenstaat. Oost-Jeruzalem is tevens de zeer recente en opportunistische kern van een negatieve stichtingsmythe van de “Palestijnen-staat”. De stichtingsmythe van de Joden is liefde en waarheid, die van “de “Palestijnen” haat en leugen. Het hele “nationale gevoel” van “de Palestijnen” kent ook slechts één ingrediënt: haat tegen de Joden en de wil te bezitten wat de Joden bezitten. Daarmee past dat gevoel uitstekend in de islam: ook daar is alles haat, parasitisme, roof en moord. De mythische Mohammed had inderdaad eerst de “kibla”, de bidrichting, richting Jeruzalem bepaald, maar dat werd richting Mekka, toen de Joden er blijk van gaven dat ze Mohammeds agressieve gelul niet moesten. Haat is dus vanaf het begin altijd het bepalende gevoel geweest in de islam jegens Jeruzalem.

Natuurlijk zijn er periodes geweest waarin de Joden getolereerd werden, óók in Jeruzalem, maar het was altijd in een dhimmie-status. De 13 eeuwen daarna laten zich omschrijven als een periode van islamitische koloniale onderdrukking en Jodenhaat. Ik heb elders uiteengezet om welke opportunistische redenen Jeruzalem ooit drie keer een “heilige” rol heeft gespeld in de islamitische geschiedenis. Wie er het fijne van wil weten, gaat naar mijn Genadeloze Geseling en zet in de zoekfunctie: Jeruzalem. De heiligheid van Jeruzalem is een invented tradition in de islam en hij is laatstelijk door de Arabieren nieuw leven ingeblazen na de verovering in 1967 van Jeruzalem door Israël. Oh ja: als moslims op het plein voor de al-Aqsa-moskee in Jeruzalem bidden, steken ze hun reet omhoog richting de moskee.

In het kader van de haat-extra-plus-epidemie die op dit moment onder de naam “Arabische Lente” door de landen van het Midden Oosten trekt, worden uitzinnige haatpreken gehouden in bijvoorbeeld Egypte die voluit schuimbekkend-Hitleriaans zijn. En waarover gaan die haatpreken? Over “Al-Qoeds”! Ga maar eens luisteren, Vermeersch, en begin dan nog eens over terugtrekking van Israël “binnen de grenzen van vóór de Zesdaagse Veldtocht“. Maar doe dat niet terwijl ik voor je neus sta, want dan heb je fors kans op een draai om je oren. Het zijn trouwens geen grenzen, maar bestandslijnen. Maar enfin, alles wat jij zegt is tóch een leugen. Ga eens kijken en luisteren, Vermeersch, naar de hoeveelheid haat die druipt uit een leugen-speech uit 2010 van de Minister van Religieuze Zaken van de “Palestijnse Autoriteit” van “de Westbank”. Abbas, “de gematigde” is onder zijn gehoor. Het onderwerp is inderdaad opnieuw “Al-Qoeds”, dat is de kolonialistische fantasie-naam die de Palestina veroverende Arabieren gaven aan de stad die toen al 1000 jaar Jeruzalem heette en door de Joden in de 14 eeuwen daarna nog steeds Jeruzalem genoemd bleef worden.

Bat Ye’or en Jeruzalem

Weet je wat jij eens zou moeten doen, Vermeersch? Of nee, laat ook maar, want het helpt toch niet. Maar een normaal voor redelijke betogen openstaand menselijk wezen zou eens het in Vlaanderen uitgegeven boek van de Vlamingen Wim van Rooy, Remi Hauptman en Sam van Rooy ter hand moeten nemen. Dat boek kán Vermeersch dus niet ontgaan zijn. In dat boek staat een essay van iemand die helegaar uut Egypte komt en onder de schuilnaam Bat Ye’or (“dochter van de Nijl”) schrijft. Dat opstel heet: “Jeruzalem of Al-Qoeds? De keuze van de Europese Unie en zijn implicaties”. Daarin wordt een wereld aan kennis ontvouwd over het conformistische verraad dat Vermeersch, de dappere rebel,  pleegt aan “Jeruzalem”, aan de Europese cultuur, aan de Joods-Christelijk-Verlichte traditie ten gunste van een “geloof” dat rechtstreeks uit de hel komt. In het collaborerende gezelschap dat Bat Ye’or hier op de korrel neemt hoor jij, Vermeersch, objectief thuis. En ook zij, net als Melanie Philips, spreekt van een “pathologie”.

“Omdat de EU reeds drie decennia slaafs de OIC volgt, heeft ze voor zichzelf een reuzegroot probleem gecreëerd dat geleidelijk Europa wegvreet en uiteindelijk zal vernietigen. Deze pathologie heet ‘Palestina’. De EU heeft van Palestina het middelpunt van haar internationale beleid gemaakt door het te transformeren tot een symbool van vrede en universele harmonie, in een wereld die geen rechtvaardigheid kan kennen tot aan de komst van de nieuwe staat, ‘Palestina’. Het enige obstakel voor dit paradijs is het machiavellistische Israël, de onderdrukker en overweldiger van Palestina, wiens zuiverheid als vreedzaam slachtoffer de voorbode is van mondiale vrede en rechtvaardigheid.”

“De ‘Wet op de Terugkeer’ moet opgeheven”

Ik ben nog steeds niet klaar met de eerste alinea’s van Vermeersch. Hij vindt dat de “Wet op de Terugkeer”, die Joden in staat stelt om naar Israël te vertrekken, moet worden opgeheven. Dat bepleit hij in een tijd waarin alle parameters van de Jodenhaat in de hele wereld een piek bereiken. (!!!)  De sfeer in Europa is niet ver van die van de jaren 1930 en de sfeer in het Midden Oosten . . . … . nou ja, laat maar zitten. Ik heb al gezegd dat types als Vermeersch en Ludo Abicht met hun moreel en intellectueel gezag – ze hebben het geheel onterecht, maar in de ogen van de gehersenspoelde goegemeente hébben ze het nou eenmaal – een fors aandeel nemen in het faciliteren van die Jodenhaat door hun Israël-bashing en Palestijnen-geknuffel. Je zou bijna zeggen dat met deze maatregel, het afsnijden van de laatste vluchtmogelijkheid voor de Joden buiten Israël, Vermeersch het karwei wil afmaken.

“De Arabische wereld moet beloond worden”

Vermeersch wil verder de Arabische wereld belonen voor het feit dat ze een unieke prestatie hebben geleverd: als enigen ter wereld hebben zij kans gezien een vluchtelingenprobleem 63 jaar lang in stand te houden en zelfs te vermenigvuldigen. Een paar honderd duizend vluchtelingen – die overigens door de Arabieren zelf zijn verjaagd, niet door de Joden – zijn inmiddels aangefokt tot meer dan 4 miljoen. Vermeersch is nog wel zo coulant slechts te eisen dat “een beperkt contingent volgens zekere criteria” door Israël opgenomen moet worden, maar ook hier heeft het de schijn dat Vermeersch het karwei wil afmaken. Israël heeft al een miljoen Arabieren binnen haar grenzen, die geheel dezelfde rechten hebben als de Joodse burgers, maar die niettemin deels tekenen vertonen van beïnvloeding door de internationale haatsfeer die types als Vermeersch faciliteren. Als Israël bijvoorbeeld 100.000 van deze “Palestijnen” zou moeten opnemen, krijgt Israël evenzoveel inwoners binnen de grenzen die decennialang, vanaf de kleuterschool, zijn gemarineerd in de haatpropaganda jegens datzelfde Israël.

Vindt u dat ik zelf ook nogal hatelijk schrijf over Arabieren en islam? Dat is terecht, want de islam is in zijn geheel nazistisch en de Arabische cultuur gewóón gruwelijk. Ja, je hebt er goeien onder. Nee, we vergeten de goeien niet.

Het is verder tekenend dat Vermeersch een “terugkeerpremie ( . . .)  betaald door de internationale gemeenschap” eist, maar alléén voor de “Palestijnse vluchtelingen” die besluiten niet naar Israël te gaan maar naar de nieuw op te richten Palestijnse staat. Dus Israël, dat in precies dezelfde tijd als het “Palestijnse” vluchtelingenprobleem ontstond – dus in de tijd dat de stichtingsoorlog die aan Israël was opgedrongen net achter de rug was, dus in een tijd dat er aan alles gebrek was en er een heel land opgebouwd moest worden – 700.000 uit de Arabische landen weggejaagde en totaal bezitsloos gemaakte Joden opnam en geruisloos integreerde moet volgens Vermeersch die premie niet krijgen. Maar een Arabische wereld, die 63 jaar lang het probleem bewust in stand heeft gehouden alléén om een haatwapen tegen Israël te hebben, die baadt in de oliedollars, die al die jaren miljardensubsidies van de Verenigde Nazi’s hebben opgestreken, moet wel een terugkeerpremie krijgen.  Opnieuw te betalen door “de internationale gemeenschap”, dus diezelfde Verenigde Nazi’s?

Ik denk dat ik maar eens naakt op straat ga lopen met een bord waarop staat: “Schiet u mij maar lek!”

Resolutie 242

In de laatste zinnen van het grote tekstblok dat ik hierboven citeerde geeft Vermeersch aan dat zijn rooskleurige groene-olifant-blauwdruk in vreugdevolle overeenstemming is “met resoluties 242 en 338 van de Veiligheidsraad, die unaniem werden goedgekeurd”.

De verzwijgingen van Vermeersch in zijn selectieve gezwatel zijn ook op dit punt weer van grootse allure. Om te beginnen is resolutie 338 (1973) gewoon een herbevestiging van resolutie 242 (1967). Herbevestiging ter gelegenheid waarvan? Van een gecördineerde verrassings-aanval van Egypte en Syrië op Israël op Grote Verzoendag (Jom Kipoer) terwijl driekwart van het Israëlische leger in de synagoge zat.

De resoluties inzake Israël van de Algemene Vergadering zijn sowieso altijd zwaar politiek, maar in het eigen sowieso dubieuze rechtskader van de VN zijn ze ook niet eens bindend. Het zijn aanbevelingen die geen enkele formele rechtskracht hebben. Alleen resoluties die aangenomen zijn door de Veiligheidsraad en die ook nog eens zijn aangenomen onder “hoofdstuk 39” hebben internationale rechtskracht. Er is inzake Israël geen enkele dergelijke resolutie aangenomen. Ook resolutie 242 en 338 zijn dus niet aangenomen onder “hoofdstuk 39” en geven bovendien Israël het recht via onderhandelingen veilige grenzen te bedingen.

Resolutie 242 van de VR, uitgebracht vlak na de Zesdaagse Oorlog van 1967, zegt dat “acquisition of territory by war” ontoelaatbaar is. Waarom staat dat er zo algemeen, terwijl toch de Arabische landen de aanvallers waren? Terwijl toch in het internationale recht geldt dat alleen bij een aanvalsoorlog géén land mag worden bezet, maar bij een verdedigingsoorlog uitdrukkelijk wél? Dat staat er zo algemeen omdat het nou eenmaal de Algemene Vergadering van de Verenigde Nazi´s is, die beheerst is geraakt door misdadigerstaten en dan vooral islamitische. Maar ook de Veiligheidsraad is geen hogere morele instantie, maar is een politieke arena waarin over recht en onrecht gevochten wordt. Met structureel en inherent immorele leden als China en Rusland. In géén van de lichamen van de VN wordt een soort subliem recht gesproken. De Algemene Vergadering is zelfs in de loop der jaren steeds meer een vergadering van de wereldmaffia geworden, waarin het islamitisch blok van 57 landen van de OIC (Organisation of the Islamic Cooperation) steeds meer de criminele toon aangeeft.

Voor internationaal recht moet je dus niet bij de Algemene Vergadering van de Verenigde Nazi’s zijn, maar ook niet bij de Veiligheidsraad, vooral niet als het gaat over Israël. Wie, behalve Vermeersch (“die unaniem werden goedgekeurd”) heeft ooit gezocht naar fatsoen en recht in de Sovjet Unie en in Communistische China? Dat waren op dat moment permanente leden van de VR. Kijk maar eens naar de frasering van 338 uit 1973 inzake de Jom Kipoer-oorlog, waarin niet de verraderlijke aanvallers veroordeeld worden maar “alle partijen” opgeroepen worden tot een staakt het vuren. China onthield zich trouwens van stemming bij 338, dus de misdadige formulering moet aan de invloed van de Sovjets geweten worden.

Maar de kern is dus 242. Als Israël hoef je je om te beginnen dus geen bal aan te trekken van wat China en Rusland verstandig vinden voor jou om te doen. Voorzover Israël dat wel doet: de resolutie vráágt niet om terugtrekking uit alle gebieden waar  Israël gedwongen (!) werd het bestuur te gaan uitoefenen. Gedwongen waarom? Gedwongen vanwege de weigering van Khartoem (1967) van de Arabieren om te onderhandelen. De wapenstilstandslijnen van 1949 bieden onvoldoende veiligheid. Israël heeft op basis van deze resolutie 242 tot op de dag van vandaag gepoogd te onderhandelen met de Arabieren. “Land voor vrede”, heette dat. De resultaten zijn bekend.

Tsja, en dan dat idee van een “Palestijnse staat” überhaupt: Gaza is het meest recente voorbeeld van wat er gebeurt als een landstreek onder “Palestijns gezag” komt. Dan wordt dat een lanceerbasis voor raketten richting Israël en een zwart gat waarin miljarden aan subsidie van de VN en “Europa” verdwijnen.

Maar dat alles verhindert Vermeersch dus niet luchtige plannen voor de Joden te maken, die zelfmoord voor Israël zouden betekenen, maar waarin zijn eigen nobele geest helemaal tot uitdrukking komt.

De slotzin van Vermeersch is na het bovenstaande peilloos tragisch. Je kunt ook zeggen: van een diepte-humor van Joodse allure:

“Het is dus volstrekt duidelijk dat ik het bestaansrecht van de staat Israël erken.”

Jazeker: als een staat die ophoudt een toevluchtsoord voor Joden overal ter wereld te zijn, achter onverdedigbare grenzen, met een toestroom van in Jodenhaat gemarineerde “Palestijnen” en met een extra Gaza in Samaria-Judea, zodat de raketten voortaan van twéé kanten kunnen komen. Herstel: van vier. Want ook uit het Zuid-Libanon van Hezbollah kunnen ze komen en zelfs weer uit de Sinaï nu de Arabische Lente in Egypte vol bloesemt.

Maar een antisemiet moet je Vermeersch niet noemen. Dan wordt-ie heel boos en citeert de definitie van antisemitisme uit de Dikke Van Dale.

Liegen door consequent verzwijgen

Ik heb Vermeersch al snel na het verschijnen van zijn rooskleurige groene-olifant-blauwdruk voor Israël een voorlopig antwoord gegeven onder de titel: “Etienne Vermeersch en mijn kosmische vermoeidheid”. In een commentaar van 14 augustus 2012 om 15:20 onder dat stuk klaagde Vermeersch dat ik niet bewezen zou hebben waarvan ik hem beschuldigde in mijn eerste twee opstellen: tomeloos liegen inzake Israël. Het kwam er op neer dat hij eiste dat ik zou aantonen dat hij concreet en bewust had gelogen over harde feiten. Dat is natuurlijk kinderlijk: Vermeersch maakt zich schuldig aan het impliciete liegen waaraan een hele academische en politieke klasse zich in het Westen schuldig maakt. Het is het pathologische liegen waarover Melanie Philips het heeft, het weglaten van werelden aan context, het verzwijgen van koeien van waarheden, alleen om Israël te kunnen beschuldigen, kortom het morele liegen.

Ik kan het ook nog anders formuleren: waar eindigt gewone self-pleasing naïveté en begint de fokking cluelessness misdadig te worden?  Bij Vermeersch en soortgenoten, zou ik zeggen.

“De kern: de erfzonde van de Joden”

Vermeersch:

“1.2. Waarom begon mijn interview dan met de verwijzing naar het oorspronkelijk onrecht waarmee het ontstaan van Israël gepaard ging?

De kern van mijn gedachtegang ligt hierin. (a) Er hebben zich, onder de invloed van de Zionistische beweging, een aantal gebeurtenissen voorgedaan die de Palestijnen terecht als onrechtvaardig ervaren hebben. (b) Nochtans kunnen de gevolgen van een oorspronkelijk onrecht zich na enkele generaties zo diep hebben ingeworteld, dat alleen een pragmatische oplossing haalbaar is. (c)  Zo’n pragmatische oplossing houdt in dat men het onrecht niet volledig ongedaan kan maken, maar dat men een regeling treft die voor zoveel mogelijk betrokkenen de minst pijnlijke is. In deze context moeten we bvb. de vrede in het Midden-Oosten als een hoger goed beschouwen, dan het restloos herstellen van de oorspronkelijke toestand. Desalniettemin kan het erkennen van dat oorspronkelijk onrecht door de Israëli’s, zowel voor henzelf als voor de Palestijnen de aanvaarding van de vredesvoorwaarden aannemelijker maken.”

De kerngedachte  van Vermeersch blijft dus vooral dat Israël in zonde is geboren. Vermeersch spreekt van een “oorspronkelijk onrecht” dat ook nog eens “diep is ingeworteld”. Oorspronkelijk? Dat klinkt als een erfzonde, een “original sin”. En dat dan komend richting Joden van een platte atheïst met een jezuïeten-opleiding! Je moet maar durven.

Nadat ik dus  in mijn Genadeloze Geseling had aangetoond dat Vermeersch’ gebazel over “onrecht”, smerige laster is en dat géén staat ooit ter wereld werd gevestigd met méér moreel én juridisch recht dan juist Israël, kletsmeiert de nep-filosemiet hier net zo makkelijk wéér plechtstatig over “onrecht” als “de kern van mijn gedachtegang”. Moet ik dan wéér dat hele verhaal opnieuw gaan vertellen? Blijkbaar.

Genetische Schuld & Boete: het moderne schedelmeten

Vermeersch:

“2. Om dit betoog over ‘onrecht’ te staven, moet men de relaties tussen mensen en tussen groepen van mensen onderzoeken binnen een tijdspanne die redelijk is.

2.1. Als ik vandaag van iemand iets steel, mag die dat uiteraard een onrechtmatige daad noemen en zijn eigendom met alle wettelijke middelen terugeisen. Als ik intussen naar het buitenland gevlucht ben, kunnen zijn kinderen dat eventueel na mijn dood van mijn erfgenamen terugeisen. Maar stel dat na vijf generaties onze achter-achterkleinkinderen elkaar ontmoeten, bestaat er dan nog een wettelijk of zelfs een moreel recht om dat goed terug te eisen? Ik vrees van niet; en, in elk geval na tien generaties, heeft zo’n eis geen enkele zin meer. Niet alleen om wettelijke of praktische redenen, maar ook omdat de notie ‘nakomeling’ niet meer echt toepasselijk is. De afstammelingen van beide partijen hebben na tien generaties slechts een minieme fractie van het genetisch materiaal met de stamvaders gemeen en ook socio-cultureel kunnen ze verregaand geëvolueerd zijn.

2.2. Over volkeren en groepen kan men een analoge bedenking maken. In de 17^de eeuw heeft Lodewijk XIV Frans-Vlaanderen bij Frankrijk ingelijfd. Dat was, tegenover de bewoners, een onrechtmatige daad en de latere verfransing ervan, was dit eveneens. Geeft dit aan België of Vlaanderen het recht dit gebied nu terug te eisen? Uiteraard niet. De verovering door de blanken, van uitgestrekte gebieden in Amerika, die door Indianen bewoond werden, ging gepaard met onrecht en zelfs met gruwelijke misdaden. Is het billijk dat de blanke Amerikanen dit erkennen? Zeker: de nakomelingen lijden immers nog altijd onder de gevolgen van het onrecht dat hun voorouders moesten ondergaan. Volgt daaruit dat de blanken eruit moeten en dat ze het gebied aan de Indianen moeten teruggeven? Natuurlijk niet:  zoals hierboven vermeld, verdwijnen na verloop van tijd de strikt juridische rechten  – behalve wanneer die uitdrukkelijk als blijvend vastgelegd werden, zoals de rechten op de reservaten  (reserve of reservation) –  Wanneer groepen Indianen grotere gebieden zouden eisen, op grond van hun ‘historische’ rechten, zou men daaraan geen gevolg geven, ook de internationale instanties niet.”

Al bewijzend is Vermeersch bijzonder smakeloos met zijn “als ik vandaag van iemand iets steel”. De Joden van Israël hebben nooit iets gestolen, wel veel gegeven en eigenhandig opgebouwd en dat alles onder de gloeiende haat en de terreur van de Palmaffia’s annex het hele islamitische Midden Oosten, waarbij ze ook nog eens humaner zijn gebleven dan ik in elk geval gekund zou hebben. Want ik heb zo langzamerhand zin om zelfs een geestelijk gehandicapt helpertje van het Kwaad als Vermeersch eigenhandig te wurgen.

Smakeloos is voorts om dat aangedane onrecht, van die zogenaamde “diefstal” dus, van een fiets of van een heel land, te koppelen aan genetisch materiaal van de betrokkenen: “afstammelingen van beide partijen hebben na tien generaties slechts een minieme fractie van het genetisch materiaal met de stamvaders gemeen”. Vermeersch heeft het moleculaire schedelmeten uitgevonden. Gelukkig heeft hij een “bovendien”, een afterthought, een toevoeging: “en ook socio-cultureel kunnen ze verregaand geëvolueerd zijn”. Inderdaad: de Joden waren buitenaards humaan vergeleken bij de Pal-maffia’s rond de Moefti. Inderdaad: schuld en genoegdoening zijn natuurlijk alléén afhankelijk van het daadwerkelijk ondergaan of begaan hebben van een misdaad.

En als ik óók eens aan schedelmeten mag doen: zou het kunnen zijn dat een cultuur die 1400 jaar, 70 generaties lang, een racistische terreur- & haat-ideologie bij de mensen erin pompt een genetisch gemuteerde mensensoort oplevert? Zoals bij de islam en moslims dus? Bij koeien schijn je maar vijf generaties op bepaalde eigenschappen te hoeven doorfokken om resultaat te zien.

Kijk: in laatste instantie staat de islam in dienst van de seksuele driften van moslim-mannen en daarom in dienst van de veroveringszucht van de islam. De islam is wel eens een “soldatengodsdienst” genoemd. Dat is erg beleefd: het is een seksverslaafde moordenaars-, verkrachters-, slavenhouders en rovers-ideologie. Daarom hebben moslim-samenlevingen ook nooit wat fatsoenlijks of productiefs gepresteerd. Wat op naam van islamitische Arabieren aan uitvindingen, kunst of architectuur wordt geclaimd, werd gedaan ondanks de islam en kwam op naam van vertegenwoordigers van de volken die door de islam onder het kromzwaard waren gebracht. Althans, hoogstens gedurende een eeuw of anderhalf, want als de “ulema”, de “wetenden”, de priesterkaste van de islam overal zijn tentakels en zuignappen eenmaal had vastgezet, was het Over & Uit met elke overgebleven creativiteit in de overwonnen volken.  Ga eens luisteren  en kijken naar deze baard-baviaan, Sheikh Omar Bakri Muhammad in “gesprek” . . . . . . nou ja, gesprek . . . . . . met Wafa Sultan. Hij illustreert hoe perfect dit gedachtegoed van de Profeet in 2012 nog leeft.

Tot zover mijn versie van het moleculaire schedelmeten. En Wafa Sultan is natuurlijk het bewijs dat niet de hele moslimpopulatie genetisch gemuteerd is door prachtgeloof van de vrede. Jaja! Er zijn ook goeien! We vergeten de goeien niet te noemen! Stel je voor zeg!

Vermeersch blijft er dus bij dat de Joden een groot onrecht begingen en begaan. Dat doet hij tegen alle redelijkheid in. Hij neemt zelfs geen notie van de argumenten waarom het onrecht geheel en al door de andere kant, door de Pal-maffia van de Moefti werd verzorgd. Op zijn absurde vooronderstelling voortredenerend – het onrecht door de Joden begaan – is kardinaal Vermeersch echter toch bereid om Israël absolutie te verlenen. Zijn goedheid kent geen grenzen! Nou, ja . . . . .  wel die van Israël van vóór 1967, want beveiligen, zoals gewone mensen, mogen de Joden zich van Vermeersch natuurlijk niet! Zijn genade-oordeel luidt: omdat de pijn (bij de “Palestijnen”) en de schuld (bij de Israëli’s) niet meer genetisch kunnen zijn, hoeven de Joden Israël niet “terug” te geven aan de “Palestijnen”. Net als de blanken Amerika niet hoeven “terug” te geven aan de Indianen, want daar is de pijn ook niet meer genetisch. Maar dat “terug” geven hoeft ook niet, want als óók de rest van Vermeersch plannen met Israël doorgaat, zoals het opnemen van een fors contingent tot in elke porie van Jodenhaat vervulde “vluchtelingen” en een nieuwe “Palestijnse”  terreurstaat in Samaria-Judea, dan wordt die “terug”-gave een automatisch proces.

Het ontgaat hem dus dat de Joden zijn schedelmetende kardinaals-absolutie niet nodig hebben, omdat de Joden nooit kolonisators waren, want kolonisators hebben een moederland van waaruit ze koloniseren en waar in eerste instantie de winsten naar toe gaan. De Joden hadden het tegendeel van een achterland: ze waren op de vlucht voor moordenaars. De Amerikaanse kolonisten hebben onuitgelokte wreedheden begaan tegen de Indianen, maar de Joden hebben zich alleen in uiterste instantie verdedigd tegen de agressie van de feodale Pal-maffia’s. De Joden hebben alles geprobeerd om, zoals het Mandaat ook voorschreef, op voet van gelijkheid met de Palestijnse Arabieren samen te werken. Is er iets dergelijks bekend van de Amerikanen jegens de Indianen? De Joden brachten zoveel welvaart en dynamiek in Palestina dat er Arabieren uit de omringende regio’s naar toe trokken: inverted frontier, om het zo maar eens te zeggen. Zagen we dat in het Amerika van de 18^e eeuw ook gebeuren? Go east Young Indian? De Joden hadden minimaal net zoveel recht op een stuk Palestina als al die Arabische roverhoofdmannen, die Jordanië, Syrië, Libanon en Irak kregen. Is er een vergelijkbaar recht te formuleren voor de blanken die Amerika koloniseerden? En dan ook nog geratificeerd door een Volkenbond?

Wie begon het “onrecht” nou eigenlijk?

Ik ga maar eens  verder citeren uit de rooskleurige groene-olifant-blauwdruk van Vermeersch:

3.1. Het Zionistisch project om, vanaf ca 1880, opeenvolgend steeds grotere aantallen Joden te laten immigreren in Palestina, waar het grootste deel van de bevolking Arabisch sprak en hetzij moslim, hetzij christen was  – met een Joodse minderheid – heeft zonder enige twijfel veel psychisch en fysiek lijden bij deze bevolking veroorzaakt. Dat gebeurde tegen de wens in van een meerderheid van die bevolking, maar ze beschikten noch politiek noch financieel over de middelen om zich daartegen te verzetten. Dat was dus een fundamenteel onrechtvaardig gebeuren. Aangezien deze ‘Arabieren’ daar reeds meerdere generaties leefden, waren zij, volgens de hierboven vermelde criteria (2.1, 2.2) de legitieme bewoners van dit land en verwijzingen naar toestanden die eventueel vele eeuwen geleden anders waren, hebben noch wettelijk, noch moreel enige legitimiteit.

3.2. Om dit nog verder ethisch te onderbouwen verwijs ik naar een formulering van de kategorische imperatief van Kant: “handel zo dat je kunt wensen dat de richtsnoer van jouw handelen door alle mensen als richtsnoer genomen wordt”. Hieruit volgt bvb. dat stelen, onwettig verwonden of doden, bedriegen, enz. immoreel zijn.

Stel nu dat men tot norm verheft dat groepen van mensen waarvan de voorouders ongetwijfeld afkomstig zijn uit een ander gebied, het onbeperkt recht hebben om zich terug in dat gebied te vestigen, dan blijkt onmiddellijk dat zo’n universeel principe tot onhoudbare toestanden zou leiden. De zwarten in de VS, vooral degenen die zeer zwart zijn, zijn zeker afkomstig uit Afrika en hun voorouders zijn daar bovendien onder dwang weggevoerd. Volgt daaruit dat zij nu het recht hebben om in groten getale hun plaats in Afrika op te eisen? Neen!

De rechten van degenen die daar nu wonen zouden daardoor immers drastisch in het gedrang kunnen komen; alleen al vanwege de financiële, technologische en wetenschappelijke voorsprong van de Amerikaanse zwarten.

3.3. Welnu, in verband met het Zionistisch project werd voortdurend als legitimatie ervan gewezen op de ‘historische’ rechten van het Joodse volk (bvb. ook bij de Onafhankelijkheidsverklaring van Israël: “by virtue of the natural and historicright of the Jewish people…). Zoals hierboven werd aangetoond kan zo’n verwijzing naar ‘historische’ rechten niet als universele richtsnoer gelden, en is dus strijdig met de kategorische imperatief van Kant.

Eerst opnieuw twee tekenende trivialiteiten: Vermeersch legt de nadruk op dat woord “Zionistisch” bij het Palestina-project: natuurlijk om nog eens goed te laten voelen dat het geen universeel Joods project was. En wat bewijst dat? Dat Joden minder totalitaire neigingen hebben dan de rest van de mensheid.? Maar dat wisten we toch al omtrent die ruziemakers?

Dat de Amerikaanse zwarten niet hun oude dorpen in Afrika kunnen opeisen, hangt volgens Vermeersch samen met  hun “financiële, technologische en wetenschappelijke voorsprong” die ze in vergelijking hebben met de rieten-rokjes-negers die daar natuurlijk nog wonen. U begrijpt de impliciete hint? Die technologische en wetenschappelijke know-how die de Zionisten meebrachten naar Palestina vindt Vermeersch helemaal niet ethisch relevant of progressief, want hij meent te weten dat de “oorspronkelijke” Arabische bevolking van Palestina tegen de komst van de Joden was.

Maar dat is niet zo! De Moefti cum suis, de puur reactionairen van de feodale islam, hebben via een moord- en terreur-campagne tegen hun eigen bevolking die bevolking verplicht zich tegen de Joden te verzetten. Wie met de Joden “collaboreerde” kon met een doorgesneden strot langs de kant van de weg gevonden worden. De Joden vertegenwoordigden daartegenover een progressieve humanitaire bevrijdingskracht. Dát zijn inderdaad de “natural  rights” van de Joden op Palestina.

Inderdaad, je liegt wéér Vermeersch. Ik heb het nou al zes-en-twintig keer verteld: dat “psychisch en fysiek lijden” in Palestina vanaf 1920 is veroorzaakt door de reactionaire Moefti-kliek met zijn moorden, intimidatie en agitatie, vooral gericht tegen de Arabische Palestijnen, die positief tegenover de komst van de Joden stonden en zelfs grotendeel naar Palestina waren getrokken omdát de Joden er welvaart en welzijn realiseerden en bevrijding uit feodale kluisters. De Joden waren een psychische en fysieke weldaad – letterlijk: de levensverwachting ging omhoog in  Palestina. “Tegen de wens van een meerderheid van de bevolking”: waar haal je dat vandaan, kletsmajoor? Tegen de wens, zal je bedoelen, van een reactionaire en bloeddorstige feodale bovenlaag, die de islam gebruikte zoals hij op dat moment al 1300 jaar gebruikt werd: voor racistische terreur.

En dan de gotspe: “ze beschikten noch politiek noch financieel over de middelen om zich daartegen te verzetten”: lees eens een modern academisch boek over de kwestie: Lees Efraim Karsh of Mallmann en Cüppers, of althans de samenvatting van het eerste hoofdstuk uit dat boek dat ik gemaakt heb en gepubliceerd op internet. Daar staan de aanvang en verloop van de pre-WOII-Moefti-terreur in detail beschreven. Daar kan je lezen dat “ze” wel degelijk zowel de politieke, de financiële als de terroristische middelen hadden. Wie “ze”? De  islamitisch-feodale Moefti-kliek. En die middelen werden ingezet tegen de Joden, maar vooral tegen de eigen Judenfreundliche bevolking.

Immanuel Kant en de Joodse Erfzonde

Daarbovenop die werkelijk potsierlijk-deftige verwijzing naar Kant. Bij mij in de buurt is een idealistische beweging gevestigd die in de etalage deze tekst heeft staan: “Neem het lijden van je broeder tot criterium van je handelen. Er is geen ander weg.” Als je dat nou eens deed, Vermeersch, dan kwam je tot de slotsom dat je de islam tot je laatste snik moet bestrijden en Israël, ook opgevat als “the best of the West”, moet verdedigen.

Het is trouwens ook gewóón onlogisch, dat beroep op Kant. Het is typisch voor een aan systeem en abstracties verslaafde “filosoof” als Vermeersch. Hij roept: het Zionistisch project kan pas rechtvaardig zijn als het in de Kantiaanse eeuwigheids-categorieën past!  Maar waarom zou dat zo moeten zijn? Het is rechtvaardig omdat het een uniek project was, voor een  uniek volk, op een uniek moment in de geschiedenis van de planeet aarde en . . . . . . . met een uniek zuivere morele en juridische onderbouwing.

En dan komt nog het mooiste: de “inwijking” van de Joden in Palestina pást inderdaad in de categorische imperatief van Kant, want de Joodse immigratie bracht bevrijding uit feodaal-islamitische kluisters en precies dáárom, als “religieus” vertegenwoordiger van die orde, bracht Moefti Amin al-Hoesseini alle krachten van het Kwaad die de islam bevat in het veld tegen de Joden.

Tenslotte: weet je wat écht een “fundamenteel onrechtvaardig gebeuren” is? Die overspoeling van West-Europa met vertegenwoordigers van een achterlijke en racistische haat-ideologie, de islam, die bezig is Europa over te nemen, de sociale weefsels heeft kapot gescheurd, onze vrouwen verkracht, onze bejaarden berooft, in het algemeen met hun criminaliteit onze landen onleefbaar aan het maken is en die onze verzorgingsstaat onmogelijk aan het maken is omdat ze de miljarden opsouperen die nog niet aan die krankzinnige Europese muntunie zijn opgeofferd. Ik kan in mijn stad in geen enkele wijk meer een stap buiten zetten of ik word overal op elk moment van de dag constant geconfronteerd met de symbolen van die parasitaire en racistische ideologie – de hoofddoek – en ik mag netjes mijn bek houden. Vergelijk dat maar eens met wat de Joden in Palestina brachten, Vermeersch!

Het recht op het land

Vermeersch:

4.1. Er zijn echter nog heel wat andere vraagtekens te plaatsen bij dit ‘historisch’ recht’.

(a) Had de plaatselijke bevolking dan helemaal geen recht op het land dat hun voorouders al heel lang bewoonden?  Zo ja, volgens welke criteria heeft het ene recht voorrang op het andere?

b) Stel dat het Joodse volk in de loop der eeuwen een omvang van ca 100 miljoen bereikt had, bleef dat recht dan gelden, ook al was dit land veel te klein om die op te nemen? En als dit recht slechts voor een gedeelte onder hen gold, volgens welke criteria moest men die dan kiezen?

Hadden ze dan helemaal geen recht op het voorouderlijk land, die “Palestijnen? Vermeersch vraagt het nóg maar eens. Ja, grote historicus, dat hadden ze. En dat is door de Joden gerespecteerd. Maar er waren in die woestenij nauwelijks privé-rechten op in cultuur gebrachte grond. Wat er van vroegere bewoners was,  is door de Joden gekocht en genereus betaald. Wat er aan verdrijving en onteigening is geweest, is uitsluitend gevolg geweest van de terreur van een feodale heersersklasse onder leiding van de Moefti-kliek. Bij Elder of Ziyon kan men een uitgebreide beschrijving vinden van het landbezit zoals het zich ontwikkeld heeft. Dat doet die website aan de hand van vier opeenvolgende kaartjes die favoriet zijn bij de lieglasterbeweging waarvan Vermeersch deel uitmaakt.

Hier is een zeer recent artikeltje van Roelf-Jan Wentholt en van mij dat het leugengebruik van deze vier lieglasterkaartjes op grote affiches in de metro van New York aan de kaak stelt. Door wie? Door de Amerikaanse islam-maffia natuurlijk! In dat artikeltje kan je ook lezen dat die lieglaster-affiches wél mochten, maar posters met eenvoudige feitelijke mededelingen over de islam leverden heftige beschuldigingen op. Van wat? Van kwetsende islamofobie natuurlijk! Van wie? Allicht van de islammaffia, ondersteund door de  Amerikaanse mainstream-media en lokale autoriteiten.

Die vraag van Vermeersch, onder (b), naar een mogelijke demografische Joden-bom is ook uiterst interessant, maar zéér hypothetisch, gezien . . . . eh . . . . . gezien de geschiedenis. Zeg maar. Trouwens, als de Vermeerschen zo noest blijven doorwerken aan de bevordering van de Jodenhaat, is Israël binnen tien jaar geschiedenis en zijn de meeste daar wonende Joden dood. Maar het brein van Vermeersch ziet kans in deze dagen van Jodenhaat-als-in-de-jaren-dertig en van Iraanse atoomdreiging richting Israël precies de andere kant op te redeneren. Hij vraagt: wat doen we in geval van een bevolkingsexplosie van het wereldjodendom? Kan je je niet beter met de aanwas van moslim-horden en de Jihad van de baarmoeder bezig houden, Vermeersch?

Na paragraaf 4.1 volgt zelfs bij Vermeersch gewoon 4.2. Maar deze citeer ik niet in zijn geheel. Die paragraaf staat vol irrelevante “historische” speculaties  over de vraag of in welke mate en wanneer de Joden echt bestaan hebben als volk in Palestina.

Twee stichtings-mythes: een positieve en een negatieve

Vermeersch:

“Het zou echter een misvatting zijn te denken dat de meeste nu levende Joden van die laatste bewoners van Judea afstammen. In de loop der eeuwen hebben vooral de Joden van het Romeinse Rijk zich over Noord-Afrika en Europa verspreid en vermoedelijk zijn er dan nog wat bijgekomen via afstamming van een Joodse moeder en een niet-Joodse vader. Een extreem voorbeeld van niet-genetisch bepaalde Joden, zijn de Falasha’s, die zwart zijn en dus moeilijk biologisch van de oorspronkelijke Joden kunnen afstammen. Kortom, men kan niet zondermeer zeggen dat ‘de Joden’ als geheel afstammen van mensen die ooit in Palestina gewoond hebben en de meerderheid van degenen voor wie dit wel geldt, stammen af van mensen die dit land vrijwillig verlaten hebben.”

Al dat foute gelul over “genetische” en “biologische” afstamming van de Joden is net zo  irrelevant en idioot als Vermeersch’ gespeculeer tot in welke generatie je nog genetisch zou kunnen lijden onder onrechtvaardigheden aan voorvaderen voltrokken.

Wat telt is de goedaardige stichtings-mythe van een vervolgd volk. En misschien is het ook wel van enig belang dat onze hele beschaving in oorsprong rust op de cultuur van dat vervolgde volk. Wij leven in en ván een Joods-Christelijk-Verlichte traditie. Maar als het aan Vermeersch ligt niet lang meer.

Alle Boeddhisten hebben recht op het Thaise staatsburgerschap

Vermeersch:

“Uiteraard kan men ook Jood worden door zich tot de Joodse godsdienst te bekeren, maar, rekening houdend met het principe van Kant, kan men zich afvragen of het een universeel houdbare regel is dat mensen die tot een bepaalde godsdienst toetreden, daardoor automatisch het recht verkrijgen om zonder restrictie in een bepaald land in te kunnen wijken.”

Hierboven heb ik het al opgemerkt: waarom zou daarvan een universele regel gemaakt moeten worden en waarom moet Kant daarbij gehaald worden? Dit is een unieke maatregel geweest voor een uniek vervolgd volk in een (nog wel) uniek kritieke fase van de geschiedenis.  We hoeven daaruit helemaal niet te concluderen dat iedereen die nu Boeddhist wordt automatisch recht moet krijgen op het Thaise staatsburgerschap. Dit is ook typisch voor het moderne juridische denken: consequent dóórredeneren in een bepaalde lijn tot elke absurditeit vervuld is, alle slachtoffers zijn veroordeeld en alle daders vrijgesproken en de gekte wet is geworden.

Vergróó-hó-hóót!

Vermeersch:

“Maar we kunnen al die complexiteiten buiten beschouwing laten. Zelfs al zouden alle Joden rechtstreeks afstammen van mensen die daar ca 2000 jaar geleden gewoond hebben, dan nog zouden die mensen geen recht hebben dat opweegt tegen de rechten van hen die daar sinds de laatste eeuwen wonen.”

Vermeersch blijft autistisch hetzelfde refrein prevelen, wát je hem ook uitlegt. Niettemin, tóch nog maar eens: de rechten van de oorspronkelijke Arabisch bewoners van Palestina, Vermeersch, zijn door de komst van de Joden vergróó-hó-hóót op gebied van welzijn, welvaart en vrijheid! Ze hadden bevrijd kunnen worden van een feodale heerserskliek, die hard toesloeg met de Koran en de Soenna in de hand onder leiding van de Moefti van Jeruzalem.

Wat je de Joden wél kan verwijten en ook de overwinnaars van WOI inclusief de Volkenbond, is de verkeerde inschatting die ze van de aard van de islam hebben gemaakt. Ik heb in een lang comment  van 20 mei 2012 om 15:03  onder een stuk van Caroline Glick mij afgevraagd  waarom de 19^e eeuw en met name de Joden tot een veel te rooskleurige opvatting over de islam en haar geschiedenis konden komen. In elk geval had de Jodenhaat in het christelijke  West-Europa daar alles mee te maken.

“Roofzuchtige Jood”

5.1. Bij mijn betoog (in het interview) over dat onrecht, meent MP te mogen stellen dat de essentie van mijn betoog is: “de roofzuchtige Jood heeft geen recht op een eigen grondgebied”. Dat “roofzuchtige” is een schandelijke belediging want geen enkel aspect van mijn betoog suggereert zoiets. Bovendien heeft elke Jood zoals ieder mens het recht op het grondgebied te wonen waar zijn ouders als burger leefden, of waar hij een naturalisatie verkregen heeft. [mijn vet]

Een schandelijke belediging? Zal ik dan maar eens gaan citeren uit dat interview? Dat lijkt me het eenvoudigste antwoord. Mijn citeren lijkt op een gedicht en de lezer mag bepalen of de titel zou kunnen luiden:

“De roofzuchtige Jood”

kwaad bij de wortel
staat Israël gebaseerd op onrecht
tientallen jaren het ene onrecht op het andere
grote immigratiegolven
zonder de plaatselijke bevolking te raadplegen
goed wetende dat die niet akkoord ging
Palestijnen verplicht een groot deel van hun grondgebied af te staan
volk daartoe te dwingen
staat Israël een fundamenteel onrecht
oorlog ( . . .) maar de uitkomst was dat Israël een nog groter gebied
tweede onrecht
oorlog en allerlei vormen van terreur
zevenhonderdduizend Palestijnen verdreven
nooit de kans  gekregen om terug te keren
derde groot onrecht.
overwinning in de Zesdaagse oorlog in 1967
niet alleen de Sinaïwoestijn van de Egyptenaren
Golanhoogvlakte van de Syriërs
ook Gaza
Westelijke Jordaanoever
oostelijke deel van Jeruzalem
door oorlog veroverd gebied geannexeerd
Israël zich nooit iets van aangetrokken
gebied rond Jeruzalem geannexeerd
in strijd met de VN-bepalingen
opnieuw vele Palestijnen op de vlucht
onder vreemde bezetting
vierde immens onrecht.
Israëli’s meteen beginnen te koloniseren
hele Palestijnse gebied joodse nederzettingen gebouwd
zelfs in de overbevolkte Gazastrook
joden onvervreemdbaar recht op gehele Eretz-Jisraël
Eretz-Jisraël getuigt van joodse minachting voor Palestijnen
indianen in hun reservaten
Zuid-Afrikaanse aan de zwarten in thuislanden
Israël het volledige land beheersen
schending van elementair democratisch recht
continue vernedering van de Palestijnen.
verminkte Westelijke Jordaanoever
Jeruzalem mochten de Palestijnenvergeten
vluchtelingenprobleem onopgelost
grote sommen nodig
honderd miljard euro lijkt mij een minimum
maar het kan ook een veelvoud ervan zijn
joden op een onrechtmatige manier gevestigd
moet Israël Golan teruggeven aan Syrië
waterverdragen moeten nog niet geregeld
je kan niet neutraal zijn tussen agressor en geagresseerde.
Israël op termijn zichzelf moet opheffen als ‘joodse staat
joodse staat discrimineert mensen enkel en alleen op basis van biologische afstamming.
vorm van racisme.
immorele staat
zionisme  een immorele beweging
zionistische staat legitiem is, maar dat is niet zo
constant politieke druk van de Amerikaanse joden, vooral in New York
moegetergd volk [“Palestijnen”dat geen hoop op toekomst heeft
Netanyahu tunnel onder de Al-Aksamoskee in gebruik
Ariel Sharon  provocatief op Tempelberg wandelen
onverantwoord ophitsen van de Palestijnen
Sharon dood van minstens achthonderd onschuldige vrouwen en kinderen in Sabra en Chatilla
door zestig procent van de Israëli’s verkozen tot premier
confrontatie en geweld kiezen.
zoals indertijd Zuid-Afrika

Overigens valt me steeds meer op dat Vermeersch tot in de kleinste details suggestief is. In zo’n zinnetje – “recht op het grondgebied te wonen waar zijn ouders als burger leefden” –  doet hij of de gewone Palestijnse Arabieren “burgers” waren van een liberaal-democratisch land en niet uitgebuite boertjes, halve en hele lijfeigenen, onderdrukt door een feodale islamitische elite.

Ware kolonialen

5.2. Hoewel ik niet te pedant wil zijn, moet ik er toch aan herinneren dat het Arabisch bestuur van Palestina een tijd onderbroken werd door de Kruisvaarders en nog later door Turken (Ottomaanse rijk); de ‘Arabische’ grootgrondbezitters in de 19^de eeuw waren vermoedelijk meestal Turken.

Dat de ingeweken Joden positieve realisaties in Israël tot stand brachten is evident; dat deden de Fransen in Algerije en in andere kolonies ook. Toch bleef de plaatselijke bevolking ook daar die kolonisatie als onrecht ervaren.

Ja, je bent wél te pedant, Vermeersch. Onder de islamitische Ottomanen is de lokale bezits- en machts-stuctuur grotendeels in handen van de islamitische Arabieren gebleven. De vraag is alleen in precies welke mate.

Voorts: de Fransen hadden geen paar duizend jaar geschiedenis in Algerije. De Fransen waren niet in Algerije 1300 jaar koloniaal onderdrukt door Algerijnse moslims. De Fransen hadden geen millennia oude stichtingsmythe die draaide rond Algerije en Algiers. Algerije was geen leeg en desolaat land in de mate van Palestina. De Fransen waren niet op de vlucht voor pogroms, maar gewone kolonialen met een achterland waar de winst heen ging. De Fransen kochten niet voor goed geld onontgonnen grondgebied in Algerije om dat eigenhandig in cultuur te brengen. De Fransen in Algerije probeerden niet, zoals de Joden dat in Palestina deden en zoals het Engelse Mandaat dat ook voorschreef, in gelijkheid en met respect voor de lokale aanwezige bevolking een samenleving op te bouwen.

“De wereld is onethisch, maar in het bijzonder Israël”

“5.3. De Balfour-verklaring en de bevestiging door de Volkenbond (gedomineerd door koloniserende mogendheden), verandert niets aan het ethisch karakter van het onrecht en ook juridisch kon die Volkenbond die Verklaring niet rechtsgeldig maken. Op welke gronden overigens? De ware betrokkenen werden nooit geraadpleegd: de opstanden van de Palestijnen, reeds voor 1948, bevestigen hoe sterk hun afkeer van de invasie van hun land was.”

Hier is een idealist aan het woord, dat is wel duidelijk. Maar wie hadden de zaken dán moeten regelen, als het niet de overwinnaars van WOI en de Volkenbond waren? De “ware betrokkenen” werden overigens wél geraadpleegd. Vermeersch doet net of de Pal-arabische boertjes aan tafel hadden kunnen zitten. Natuurlijk niet. De Engelsen deden zaken met hun feodale bazen. Overleg was er dus met de  vertegenwoordigers van de Zionistische beweging en de Arabische “koningen” en warlords die ook een stuk van het Ottomaanse Rijk wilden besturen.

Prins Faisal, oudste zoon van Hussein, heerser in Mekka en hoeder van die zwarte steen, kreeg Syrië toebedeeld. Dat was een beloning voor zijn hulp aan de Engelsen om de bondgenoot van de Duitsers, de Ottomanen te verslaan. Faisals toestemming werd verkregen voor het Zionistisch project in Palestina. Waarom speciaal zijn toestemming en niet van de woestijnheerser die Irak kreeg? Omdat Palestina algemeen werd gezien en gevoeld als deel van Syrië. Mijn vraag aan Vermeersch: waarom zou die Mekkaanse Faisal meer recht hebben om in Palestina de islamitische feodaliteit in stand te houden dan de Joden om er een dynamisch en democratisch land van te maken?

Vermeersch ziet dus de wereldgeschiedenis als onethisch. Daar valt veel voor te zeggen. Met een variant op de apocriefe uitspraak van Hegel op een vraag van zijn studenten: “Maar meester, dat is toch niet de geschiedenis?” “Des te erger voor de geschiedenis!” Als idealist neemt Vermeersch daar geen genoegen mee, met die onethische onrechterij van de geschiedenis. Dat kan. Maar als de hele geschiedenis van de hele wereld helemaal vol zit met overwinnaars-onrecht en gekoloniseer, waarom kritiseer je dan tóch onophoudelijk en systematisch de relatief meest ethische “kolonisatie” van die wereldgeschiedenis door het meest onethisch vervolgde volk van die geschiedenis? Doe je dat nou alleen, ethicus Vermeersch, omdat de meest onethische ideologie van de wereldgeschiedenis, de reactionair-feodaal-racistische islam, al honderd jaar terreur en herrie schopt over die “kolonisatie”?

Nog eens: 242 en de moraal

Vermeersch:

“Overigens had ook de UNO een dergelijk recht niet – grote delen van de wereld waren nog kolonies en waren dus geen lid – . En zelfs de huidige VN (die MP de ‘Verenigde Nazi’s’ noemt) zou om ethische redenen dit recht niet hebben.

Wel gaat er van resoluties die eenparig genomen worden (zoals R 242 en 238) een belangrijk moreel gezag uit; waarbij men overweldigende argumenten moet aanbrengen om ze naast zich neer te leggen. Ik heb die argumenten nog niet gezien.”

Ik denk dat de Volkenbond in de jaren 1920 gerechtvaardigd een bepaald moreel gezag kon uitoefenen. De UNO (VN) in zijn beginjaren ook. Althans de Algemene vergadering. In de loop van de jaren 1960 is die Algemene Vergadering steeds meer gedomineerd geraakt door misdadigerstaten. Dat is naarmate vele “ongebonden landen”, vooral in Afrika, al dekoloniserend, steeds meer richting misdadigerstaten gingen. Met name sinds – in reactie op de Arabische nederlaag van 1967 – in 1969 de OIC, de Organisation of the Islamic Cooperation, is opgericht raakte de Algemene Vergadering van de VN steeds meer gedomineerd door dat samenwerkingsverband tussen 57 islamitische schurkenstaten, die als één blok opereren in gezegde Algemene Vergadering. Ze houden zich uitsluitend bezig met vergaderingen saboteren, Israël-bashing en “islamofobie!” schreeuwen.

En dan de Veiligheidsraad: dat is altijd een immorele instantie geweest, omdat het altijd twee totaal immorele leden als China en Rusland kende.

Over die resoluties 242 en 338 (Vermeersch heeft het verkeerdelijk over 238) heb ik het eerder in deze tekst uitgebreid gehad: die resoluties hebben geen dwingende rechtskracht, ze geven Israël meer ruimte dan Vermeersch hier suggereert en over het morele gehalte heb ik zojuist wat gezegd.

Vermeersch wil niettemin “overweldigende argumenten” horen die Israël het recht zouden geven om die hypocriete resoluties 242 en 338 naast zich neer te mogen leggen. Maar Israël legt helemaal niks naast zich neer! Ze hebben overigens alle recht, juridisch en moreel, om dat wél te doen. Sterker: ze hebben het morele recht het hele Midden Oosten te bezetten. Goed. Terug naar de eenvoud. Israël legt resoluties 242 en 338 helemaal niet naast zich neer. Resolutie 242 laat ruimte voor Israël om veilige grenzen te eisen. En ik heb ze Vermeersch al zes-en-tachtig keer gemeld: twee genocidaal bedoelde aanvallen op Israël, in 1948 en 1967, beide via springplank “Westbank”. In 1973 alléén maar geen aanval via Samaria-Judea omdat Hoessein van Jordanië bang was dat de “Palestijnen” de gelegenheid te baat zouden nemen zijn koninkrijk over te nemen. In 1967 kwam het drie keer nee van Khartoem en werd Israël gedwongen (!) het bestuur van Samaria-Judea over te nemen. Daarna consequente weigering van “de Palestijnen” om zelfs de geringste tegemoetkoming te doen aan de kleine land-swaps die Israël langs zijn Samaria-Judea-bestandslijnen móét uitvoeren om daar een minimum aan veiligheid te hebben. Aan die eis tot land-swaps wordt trouwens door de resoluties 242 en 338 de ruimte geboden.

Samengevat: als je Israël bent, hóéf je helemaal geen overweldigende argumenten te hebben om zowel de resoluties van de Algemene Vergadering van de Verenigde Nazi´s, als de niet bindende Veiligheidsraad-resoluties, die mede namens immoreel Rusland en immoreel China zijn aangenomen, vrolijk fluitend naast je neer te leggen. Maar dat dóét Israël niet!

Maar Vermeersch, die blijkbaar geen werkelijke kennis heeft genomen van wat ik al eerder zei in mijn Genadeloze Geseling en wat ik zojuist wéér heb uitgelegd, blijft volhouden:

“Het hele historisch betoog van MP is dus irrelevant tegenover het ethische aspect van de zaak.”

Sodeknetter! Voor je iets positiefs over de Joden aan het Jodenvriendelijke verstand van Vermeersch hebt gepeuterd! Sorry: over Israël, want niet alle Joden zijn natuurlijk foute Zionisten. Je hebt er ook goeien onder!

Geen vijf generaties, maar slechts één

Vermeersch:

(a) Dit is niet onmiddellijk duidelijk omdat hij [die Pennings dus] het altijd over ‘de Joden’ en ‘de Arabieren’ heeft. ‘De Arabieren’ hebben volgens hem in het verleden ‘de Joden’ meer onrecht aangedaan dan wat nu in Palestina gebeurd is. Ik moet het herhalen: een ethische beoordeling van handelingen van individuen en groepen moet binnen een redelijke tijdspanne beschouwd worden; bvb maximum vijf generaties. Niemand kan nu nog een deel van de Mexicanen verwijten dat hun voorouders mensenoffers brachten en binnen drie generaties zal men de Duitsers ook de Shoah niet meer kunnen verwijten.”

Ik begrijp niet waarom Vermeersch bezwaar maakt tegen de generalisatie “Joden” en “Arabieren”. Misschien had ik moeten preciseren “islamitische Arabieren” en “Joden”, maar dat is in elk geval het onderscheid dat historisch en actueel door de betrokkenen zelf wordt gehanteerd.

Ik denk inderdaad met Vermeersch dat je de “ethische beoordeling van handelingen van individuen en groepen ( . . .) binnen een redelijke tijdspanne” moet beschouwen. Maar dan denk ik niet, zoals Vermeersch, aan “maximum vijf generaties”, maar aan maximaal één generatie. Zonen en dochters zijn namelijk niet verantwoordelijk voor de haat-ideologie en de daaruit voortvloeiende daden van hun vaders en moeders. Tenzij . . . . . .  deze zonen en dochters dezelfde haat-ideologie koesteren en ernaar handelen. Ik heb geen enkel probleem met Duitsers, van geen enkele leeftijd, tenzij het (nog steeds) overtuigde nazi’s zijn. Maar de nazislamitische “Pal-maffia’s” koesteren al 100 jaar, 5 generaties lang dus, dezelfde haat-ideologie en oefenen overeenkomstige terreur uit.

Vermeersch:

“(b) Bovendien gaat het hier helemaal niet over ‘de Joden’ (= de verzameling van de Joden) en ‘de Arabieren’ (= de verzameling van de Arabieren)  -‘verzameling’ in de wiskundige betekenis van dit woord. Het huidige probleem betreft alleen die deelverzameling van de Joden die vanaf ca 1880 naar Palestina vertrokken zijn  – en indirect degenen die de Zionistische beweging actief steunden – en daarnaast die deelverzameling van Arabisch sprekenden die in Palestina woonden en nu wonen. Het is totaal onmogelijk dat deze bevolking en hun voorouders tot meer dan 10 generaties ver, ooit enig kwaad kunnen berokkend hebben aan Joden buiten Palestina.

Wanneer ik spreek over Palestijnen, bedoel ik deze bevolking.Noemden zij zich Palestijnen? Beschouwden zij zich als een apart volk?  Dat is voor onze problematiek irrelevant: zij ervoeren deze inwijking als onrechtmatig en bedreigend. Punt. Zoals vaak bij het ontstaan van natiebesef het geval is, leidde gemeenschappelijk ervaren onrecht tot een gemeenschapsgevoel. Ook het (politieke) Zionisme zou vermoedelijk nooit ontstaan zijn zonder de opeenvolgende anti-joodse progroms.”

(c) Men moet toegeven dat de Joodse immigraties aanvankelijk niet met wapengeweld gepaard gingen, maar, naarmate ze in aantal toenamen, werden ze toch meer als bedreigend ervaren, terwijl de plaatselijke bevolking noch de politieke macht had om dit tegen te houden, noch de mogelijkheid om zich tegen de financiële, culturele en technologische superioriteit te verzetten. De meeste staten, waar ook ter wereld, remmen immigratie af, zodra die hun socio-culturele integriteit dreigt aan te tasten. De bewoners van Palestina beschikten over geen enkel middel om zich daartegen te verdedigen. Die immigratie was dus onrechtvaardig. (. . . ).”

Jawel, Vermeersch: ik vind het prima om er wiskunde bij te halen. Staat altijd geleerd en exact. Net als de nummers bij je paragrafen. En van mij mag je het probleem beperken tot de naar Palestina geëmigreerde Joden en de oorspronkelijke Palestijnse Arabieren. Misschien waren die laatsten inderdaad afstammelingen van de veroveraars uit 638 na Christus, die 1300 jaar wreed koloniaal bewind over de aldaar wonende Joden hadden uitgeoefend. Misschien behoorden ze tot de Arabische feodale klasse die niet alleen de Joden, maar óók de Arabische boeren uitzogen. Misschien waren het de uitgezogen Arabische boertjes zelf.

Maar als het die halve lijfeigenen waren, dan was het zéér onwaarschijnlijk dat ze “deze inwijking” van de Joden als  “onrechtmatig en bedreigend. Punt” ervoeren, want de Joden brachten dynamiek, welvaart en een geest van bevrijding. Bevrijding van wat? Van precies die reactionair-feodale Arabieren, die vaak de kleine boeren straften omdat ze land aan de Joden verkochten. Want dat deden ze liever zelf. De feodalen kochten het land zelf op van die boertjes tegen de geringe prijzen die feodale landheren nu eenmaal aan halve lijfeigenen geven. Om dan vervolgens datzelfde land te verkopen aan de Joden, die hoge prijzen voor het land gaven, vooral als het enigszins in cultuur was gebracht. Waarom zo’n hoge Jodenprijs aan kleine boertjes gegund, nietwaar?

En dan had je natuurlijk nog de Arabische boertjes en handelaartjes die in waarschijnlijk groten getale zeer recent naar Palestina waren getrokken uit de omliggende regio’s, precies vanwege de welvaart en dynamiek die de Joden daar schiepen. Maar over hen wil je niet praten, begrijp ik, Vermeersch. In elke geval waren beide categorieën blij.

Nóg eens: het Kwaad door de Pal-maffia, het Goede door de Joden

Zie je zo héél langzamerhand hoe absurd je zwatelt, Vermeersch? Voor alle categorieën oorspronkelijke oer-Palestijnse Arabieren, zowel de boertjes als de feodale heersers, betekende de komst van de Joden: winst! Voor de  feodale Arabische heersers was het geldwinst plus gevaar van bevrijding van hun slaven. Voor de boertjes geldwinst plus bevrijding van halve lijfeigenschap. Alleen kregen de boertjes de kans op winst en bevrijding meestal niet van hun meesters. De doorsnee Palestijnse Arabier was helemaal niet van plan zich “tegen de financiële, culturele en technologische superioriteit te verzetten”. Die was blij en dat bleek uit het stemmen met hun voeten. Ze trokken massaal naar Palestina uit de omliggende regio. Dus die gewone Pal-arabieren waren vaak recentere “inwijkelingen” dan Joden uit Europa en hadden dús zeker niet meer recht op Palestina. Net zoals een feodale woestijnkoning uit Mekka (Faisal) zeker niet meer recht hadden op een staat in Palestina dan democratische Joden.

Onder leiding van de Moefti van Jeruzalem verenigde de feodale reactie zich en gebruikte de eeuwig onveranderlijk agressieve islam als ideologie. Wat jij, nep-linkse ethicus Vermeersch, benoemt als “hun socio-culturele integriteit” was een orde die erger was dan de feodale orde van vóór de Franse Revolutie. Wat moet Karl Marx daar nou van denken? Die feodale reactie keerde zich tegen tegen de Joden en tegen de eigen Judenfreundliche bevolking. Het was niet “natiebesef”, het was onder terreur afgedwongen “oemmabesef”en er was géén “gemeenschappelijk ervaren onrecht”.

En dan die verdere kolder van je: de Joodse immigratie in Palestina zou pas gerechtvaardigd zijn geweest als de daar wonende Palestijnse Arabieren persoonlijk – dan wel hun dichtbije voorouders – die immigrerend Joden kwaad zouden hebben gedaan.

Ik verkeer niet, zoals blijkbaar driekwart Vlaanderen, in de illusie dat je een groot denker bent, Vermeersch, met je genetische schuld-en-boete-theorie. Ik denk dat je niet alleen af en toe de Simpelmans spéélt, maar dat je het echt bént. Wel ben je boeresluw in je kronkel-redeneringen. Als je alle “inwijkingen” uit de geschiedenis zo gaat bekijken, ben je nog wel even bezig. En nou niet antwoorden dat er dan ook met geen enkele “inwijking” zoveel problemen zijn ontstaan als die met de Joden in Palestina, want dat ligt helemaal en totaal aan de Arabierische terreur-islam en aan niks anders. Je kunt de Joden verwijten dat ze, onder druk van de pogroms in Europa in de 19^e eeuw, de islam véél te rooskleurig hebben gezien. Maar dat geldt voor meer mensen, al ontbreken de stemmen niet die de totale verwerpelijkheid van die ideologie óók in de 19e eeuw al zagen.

Vermeersch:

“(d) Wie inziet dat verwijzing naar ‘historische rechten’ op basis van afstamming geen steek houdt, kan echter nog opmerken dat de Terugkeer naar Eretz Yisrael een kernaspect van de Joodse godsdienst vormt. Binnen die godsdienst is de Terugkeer echter vooral gekoppeld aan de mythische idee van de komst van de Messias. Mythes zijn respectabel zolang ze binnen de godsdienstige sfeer blijven, maar in een wereld met onderling tegenstrijdige godsdiensten, en zeker in een seculiere wereld, kunnen mythes geen grond vormen voor politieke bewegingen, zeker niet als die anderen benadelen.”[mijn vet]

Nog eens: je genetische geouwehoer, Vermeersch, over “afstamming” is bezijden het punt. In een bepaalde fase van de geschiedenis, vanaf ongeveer 1880, kwamen er Joden en Arabieren naar een nagenoeg leeg en desolaat land op zoek naar een beter bestaan, waar alreeds zowel Joden als Arabieren woonden. Die Joden brachten welvaart, welzijn, dynamiek en bevrijding. Een feodaal-islamitische reactie kwam daartegen in het geweer en begon een systematische terreur die tot op dit moment voortduurt. Dat is alles.

Geen land, geen imperium zonder stichtingsmythe

Mythes kunnen geen grond vormen voor politieke bewegingen? Het is omgekeerd! Alle, maar dan ook álle politieke bewegingen uit de wereldgeschiedenis hebben altijd alléén maar uit mythes bestaan. Vanaf de Klassieke Oudheid tot in de 21^ste eeuw, van het oude Egypte via de Verenigde Staten van Amerika tot de Europese Unie heeft nooit een staat of een imperium bestaan zonder een stichtingsmythe. Daarvan maakten godsdiensten en filosofisch-ethische stelsels, die altijd in elkaar overliepen, deel uit. Het is dwaas om te menen een mythische en godsdienstige sfeer geheel te kunnen afscheiden van een seculiere. Je bent bezig, Vermeersch, je eigen platte atheïsme, die een reactie is op je jezuïeten-verleden, in je geschied-“filosofie” te projecteren. Communisme en Boeddhisme, bijvoorbeeld, zijn beide “godsdiensten” én filofosofisch-ethisch-sociale stelsels. Van de Joodse stichtingsmythe kan je alleen opmerken dat ze uitzonderlijk oud is en eerbiedwaardig, enorm geëvolueerd en aldus een hele beschaving heeft voortgebracht: de Joods-Christelijk-Verlichte.

Een kwaadaardige stichtingsmythe: het Nakba-verzinsel

Ik sla nu twee punten (e) en (f) over bij Vermeersch, omdat het alsmaar datzelfde oeverloze gezever over hetzelfde “onrecht” is. Bij 5.3. begint hij over een specifiek aspect van het “onrecht”, de zogenaamde “Naqba”, waarover ik hem natúúrlijk al uitgebreid heb onderhouden in mijn Genadeloze Geseling, maar dat-ie blijkbaar gewoon niet leest, of niet tot zich laat doordringen. In elk geval zegt hij in het nu volgende brutaalweg dat hij simpelweg niet zal ingaan op wat ik als het voornaamste aan die “Naqba” zie. Ja, het is ongelooflijk, maar lees zelf maar:

”5.3. Het tweede onrecht hangt samen met de zogenaamde ‘naqba’ (katastrofe): de uitdrijving of vlucht van honderdduizenden Palestijnen uit hun oorspronkelijke verblijfplaats. Ik wil hier niet ingaan op de discussie of het alleen maar een vlucht voor de oorlog was, dan wel het resultaat van een geplande uitdrijving (plan D). In elk geval zijn die vluchtelingen na de oorlog niet teruggekeerd. Belgen die in 1940 naar Frankrijk gevlucht waren, konden na de gevechten zonder probleem naar hun land terugkeren. In Israël is dat niet gebeurd. Tot men mij aantoont dat ze niet teruggekeerd zijn ondanks een faciliterende uitnodiging hiertoe door Israël, beschouw ik dit als een groot onrecht”. [mijn vet]

“Ik wil hier niet ingaan op”: ziet u wel lezer? Voorts vermeldt-ie dat de discussie gaat tussen twee standpunten, namelijk of het een “vlucht voor de oorlog” was of een “geplande uitdrijving”. Het is typisch dat Vermeersch niet preciseert door wie die bewuste verjaging dan gepleegd werd. Ik neem aan dat-ie de suggestie wil wekken dat de Joden de daders waren. Maar dat is niet zo! De Moefti-Arabieren hebben door angst te zaaien, door het laffe voorbeeld te geven en zelf op de vlucht te gaan én door letterlijk de bevolking bevel te geven te vluchten de uittocht op gang gebracht en het vluchtelingenprobleem gecreëerd. Ze kregen dat bevel om te vluchten van de Moefti en de Arabische legerleiders opdat de Arabische legers een vrij schootsveld zouden hebben op de Joden en onder de belofte dat ze mochten terugkeren als de Joden eenmaal vermoord zouden zijn of de zee in gedreven.

Efraim Karsh heeft het beschreven in zijn “Palestine Betrayed” (2010) en onder de titel “Jaffa-prijs voor historica Anja Meulenbelt”, heb ik aan de hand van Karsh gedetailleerd de gebeurtenissen rond Jaffa in 1947-1949 geschetst.

De “Naqba” dan wel “Nakba” is geheel en al een Arabische productie. Ik heb er twee artikelen over geschreven, beide onder de titel “Nakba-nonsens in de Balie”, deel (I) en deel (II).

Die faciliterende uitnodiging door Israël aan de “Palestijnen” waarom Vermeersch vraagt, kan ik hem wel geven. Ik citeer uit mijn onvolprezen essay: “Nazisme, Islam, Israël: de islam is een nazisme avant, pendant et après la lettre” dat zowel hier alsook hier is te vinden:

“Op 16 mei 1948, dus twee dagen ná de onafhankelijkheidsverklaring, zond de officiële Israëlische radio de volgende verklaring uit in het Hebreeuws en Arabisch, terwijl de “elites” van vijf Arabische naties een genocidaal bedoelde aanval hadden losgelaten op de twee dagen oude staat:

‘Hoewel wij tot een woeste oorlog zijn gedwongen, behoren wij niet te vergeten, dat binnen onze grenzen leden van het Arabische volk de rechten behoren te genieten van burgers en dat de meesten deze oorlog haten. Wij moeten hun rechten op een gelijk niveau handhaven met die van alle burgers. Wij zien uit naar vrede en strekken onze hand uit om hun medewerking te verkrijgen bij het opbouwen van ons vaderland. Burgers, laat ons de integriteit van ons jonge vaderland handhaven.’ (Efraim Karsh, ‘Palestine Betrayed’, p. 236).”

Karsh geeft vele voorbeelden van de pogingen van de Joden in Palestina om de “gewone” Palestijnse Arabieren, die onder bedreiging door de Moefti-kliek gedwongen werden tot vijandschap jegens de Joden, voor zich te winnen en tot blijven te bewegen. Dat bleef zelfs zo sinds de intensivering van de vijandelijkheden vanaf 1936 en zelfs nog tijdens de oorlog van 1948.

Maar Vermeersch zal ongetwijfeld bedoelen dat Israël, vlak na een oorlog en met een staat en maatschappij die nog volledig opgebouwd moest worden, bezig met een minstens net zo grote stroom Joden (minimaal 700.000) op te nemen die uit de Arabische landen waren verjaagd, brieven hadden moeten sturen naar die “Palestijnen” in die vluchtelingen-kampen: “Kom gauw gezellig terug, we hebben hier toch niks te doen!”

Die Arabische vluchtelingen zaten overigens vlak over de grens, in Gaza, op de “Westbank”, in de Sinaï, in Libanon. Die hadden allemaal een mooi bestaan kunnen opbouwen. Vooral  in (Trans-)Jordanië en het gebied dat door Jordanië illegaal bezet werd: Samaria-Judea (“de Westbank”), dus die 70% van het vestigingsgebied dat de Joden al meteen in 1922 was afgenomen door mandataris Engeland. Maar ze bouwden daar geen bestaan op, want ze zijn door Jordanië en Egypte onder verschrikkelijke omstandigheden in die kampen opgesloten gehouden, puur en alleen om het probleem en dus de haat tegen Israël in stand te houden.

“Onrecht! Onrecht! Door Israël begaan!”

Vermeersch:

“5.4.  Het derde onrecht vormen de nederzettingen van Israëlische kolonisten in de Westbank. Dit is niet alleen een onrecht, het is ook hemeltergende vergissing omdat de kansen op een vrede (land for peace) erdoor drastisch gereduceerd worden.

Die tweede inwijking vormt ook één van de sterkste factoren die ertoe geleid hebben dat het Palestijns verzet meer en meer door agressieve fundamentalistische moslims wordt overgenomen. Die rampzalige ontwikkeling reduceert de kansen op vrede bijna tot niets en bovendien stimuleert het op dramatische wijze de verspreiding op het internationale vlak van de meest intolerante vormen van islamisme.”

Daar is het woord weer: onrecht. Je wordt gek van ‘m, van Vermeersch. Minstens vijftien keer staat het woord in zijn rooskleurige groene-olifant-blauwdruk. Die nederzettingen in Samaria-Judea, Vermeersch –  ik heb het al uitgelegd, maar omdat jij steeds in herhaling valt, zal ik het ook moeten – zijn er gekomen na twee genocidaal bedoelde aanvallen vanuit Samaria-Judea, in 1948 en 1967. Hebben we dat? Dus Israël had niet alleen het recht heel Judea-Samaria te bezetten, maar ook heel Jordanië, heel Egypte en heel Syrië. Hebben we dat? En eigenlijk het hele fokking Midden Oosten, want de kliek landen die niet direct meedeed aan de poging de Holocaust van 1940-1945 te verbeteren, was het er wel gloeiend mee eens. Hebben we ook dat?

Maar we gaan er nou eens even van uit dat Israël toch wel minimaal “de Westbank” (Samaria-Judea!) blijvend had mogen inlijven. Echter! Echter! Israël heeft direct na de juni-oorlog van 1967 onderhandelingen en vrede aangeboden en dat in de herfst van dat jaar de Arabische landen in vergadering in Khartoem – (nu de vredeshoofdstad van massa-moordenaar Omar Bashir) – besloten tot drie keer nee: tegen onderhandelingen, tegen erkenning van Israël, tegen vrede. Dus Israël, dat in een verdedigingsoorlog “de Westbank” had veroverd, werd gedwongen (!) dat gebied te gaan besturen.

Ik heb even geen zin om de onderhandelingen die vanaf 1993 (Oslo) dan tóch zijn gevolgd allemaal op een rijtje te zetten, maar tot en met 2008 zijn er zo’n vijf of zes gelegenheden geweest waar de Pal-maffia ja had kunnen zeggen tegen een voorstel waarin ze steeds rond 95% van “de Westbank” gekregen zouden hebben. Ik meen dat de laatste onderhandelingen door Olmert in 2008 iets van 98% is aangeboden. Die nederzettingen maken inderdaad 2% (!) uit van heel Samaria-Judea (“de Westbank”). Dus waar praten we over?

Dus, Vermeersch, hoe knotsgek moet je dan zijn, om Israël de schuld te geven en dan te spreken van onrecht, hemeltergende vergissing, kansen op een vrede drastisch gereduceerd, oorzaak van fundamentalisme. Die laatste is de allermooiste. Ja, dat heeft de islam van zichzelf niet in zich, dat fundamentalisme en die intolerantie.

“Als de Palestijnen zondigen, komt dat door Israël”

Even verderop in zijn tekst schijnt Vermeersch toe te geven, dat ook de Pal-maffia’s wel eens een foutje maken, maar in feite zijn het verkapte verwijten aan Israël.

“MP wijst herhaaldelijk op de misdaden en onvergeeflijke politieke fouten die door de Palestijnen en ook door de Arabische landen werden gemaakt. Die zijn inderdaad legio. Oorlogen beginnen die men niet kan winnen; al te lang vasthouden aan de eis van vernietiging van Israël; zinloze misdaden tegen onschuldigen (een studente van mij werd tijdens een vliegtuigkaping gedood); het afschieten van raketten, hoewel men weet dat er een reactie zal volgen die de eigen mensen treft; de absurde steun voor Saddam na zijn invasie van Koeweit… Ik veroordeel dat allemaal, maar ik moet herhalen dat in mijn opinie de vormen van onrecht die ik heb vermeld, de wezenlijke bijdrage geleverd hebben tot de radeloosheid en ook de redeloosheid van tal van die excessen. Men heeft het recht zich tegen een razende hond te verdedigen, maar de vraag blijft: wie heeft die hond razend gemaakt?”

Men ziet: de Pal-maffia’s bestaan uit aardige mensen, die gewoon kwaad worden gemaakt door Israël. En voel ik dat goed? Klinkt in “oorlogen beginnen die men niet kan winnen” door dat Vermeersch graag een Palmaffiose en Arabierische overwinning had gezien? En beluister ik in “al te lang vasthouden aan de eis van vernietiging van Israël” dat het willen vernietigen van Israël op zich niet slecht is, maar dat het onverstandig van “de Palestijnen” is het te blijven proberen als je eenmaal hebt ingezien dat je niet kan winnen?

Vermeersch:

“Ik moet toegeven dat ook ik wanhopig word wanneer ik zie welke fanatieke antisemitische propaganda in de Arabische wereld wordt verspreid en wanneer ik met de uitingen van Hamas, Jihad, enz. geconfronteerd word. Maar ik sta eveneens verstomd wanneer ik interviews hoor met Joden uit de nederzettingen op de Westbank. De verwijzingen naar absolute rechten die op de bijbel gefundeerd worden, komen telkens weer terug. Maar tegen op ‘Openbaring’ gesteunde rechten is geen redelijk betoog opgewassen. Denk aan het voorbeeld van Hebron: sommigen willen hun leven en dat van hun kinderen op het spel zetten om daar te blijven wonen. Nota bene bij het graf van Abraham, Izaäk en Jacob, mythische figuren die nagenoeg zeker nooit bestaan hebben (dit zal wel als een antisemitische, islamofobe en christianofobe uitspraak beschouwd worden, maar dan moet dat maar).”

Wanhopig? Vermeersch wordt in elk geval niet zó wanhopig van de “fanatieke antisemitische propaganda in de Arabische wereld” dat hij besluit dat er iets van inherent kwaad in die islam zou kunnen schuilen. En zo wanhopig dat hij er zijn Israël-bashing door gaat matigen wordt hij er óók niet van. Ik vermoed dat Vermeersch helemaal niet zo wanhopig is en er een plichtmatig regeltje aan wijdt omdat-ie zich anders toch teveel laat kennen.

Maar hij geeft zich wel weer bloot in een uiterst merkwaardige schuiver. De “fanatieke antisemitische propaganda” zet hij op één lijn met het beroep dat Joden doen op de bijbel om hun recht op vestiging in bijvoorbeeld Hebron te onderbouwen. Maar, ethicus Vermeersch, valt een racistische oproep tot haten, verdrijven en doden dan in dezelfde categorie als een cultuurbewuste wil tot liefhebben, vestigen en leven? Als Vermeersch zegt dat de Joden “hun leven en dat van hun kinderen op het spel zetten om daar te blijven wonen” legt hij opnieuw de schuld van het vermoord worden bij de Joden. Niet de moordenaars zijn schuldig, de slachtoffers zijn schuldig. Als je dergelijke uitspraken niet oerstom vindt, en zwaar beladen vanwege het verleden, moet je ze misschien wel gedurfd noemen.

Net zoals Vermeersch zijn eigen uitspraak over Abraham, Izaäk en Jacob zelf erg pikant vindt: “dit zal wel als een antisemitische, islamofobe en christianofobe uitspraak beschouwd worden, maar dan moet dat maar”. Ik denk niet dat de moslims er boos om zullen worden, want die profeten zijn van een nogal geringe orde in de islam. Maar er zouden natuurlijk wel eens christenen of Joden een aanslag op Vermeersch kunnen plegen om die belediging. Dapper hoor! Vermeersch, heldhaftige non-conformist.

Ook de ‘wederzijdse interacties’ zijn toch weer de oer-schuld van Israël”

Vermeersch:

”6.1. Door deze wederzijdse interacties van onrecht, geweld en haat wordt de kans op een redelijke oplossing steeds kleiner en het risico op een internationalisering van het probleem (via islamfundamentalisme) steeds groter. In mijn betoog wou ik er de nadruk op leggen dat wij allen, maar ook de Israëli’s en hun kritiekloze vrienden moeten beseffen dat er vormen van onrecht aan de oorsprong liggen en dat het erkennen daarvan op alle partijen een gunstig effect kan hebben. [mijn vet]

6.2. Het ontstaan van het Zionisme is verklaarbaar vanuit de ontwikkeling van de nationalistische bewegingen van de 19^de eeuw (bvb. het ‘nationalisme-beginsel’: “ieder volk heeft het recht op zijn eigen staat”) en is begrijpelijk vanuit het onnoemelijk leed dat eeuwenlang de Joden werd aangedaan. Het heeft dus weinig zin dat vanuit een ahistorisch ethisch standpunt te veroordelen. Wel is het nuttig te zeggen dat het vanuit ons huidig inzicht eigenlijk een fout project was.

(a) Het was onrechtvaardig zich in groten getale te gaan vestigen in een land dat reeds bewoond was; bovendien met de bedoeling daar een eigen staat op te richten.

b) De gedachte zelf van een Jodenstaat is volgens de huidige normen niet meer aanvaardbaar, evenmin als een ‘katholieke’ of een ‘islamitische’ staat aanvaardbaar is.”

“Wederzijdse interacties”: dat klinkt behoorlijk interzijds en wederactief. Misschien gebruikt Vermeersch deze pleonastische tautologie wel omdat hij eigenlijk donders goed weet dat de terreur en de haat maar van één kant komen. Maar gelukkig vindt hij een weg om de Bron van het Kwaad toch weer bij de Joden te leggen, omdat er “vormen van onrecht aan de oorsprong liggen” . . . .  Jaja: de oorsprong! Die Joden en hun erfzondige oorsprongs-onrecht! Wát u zegt, mijnheer Vermeersch!

Zoals Dennis Praeger zegt: het “Palestina-probleem van het Midden Oosten in een notedop? Zes woorden: de Arabieren willen de Joden vermoorden! Als Israël vandaag ontwapent, dan is het morgen van de kaart geveegd en zijn alle Joden dood. Als de moslims vandaag ontwapenen, dan is het morgen vrede. En zelfs als de Israëli’s gek genoeg gemaakt zouden kunnen worden om het door Vermeersch vermeende “onrecht” te erkennen, zal het op het geen enkele manier de haat doven, maar aanwakkeren.

Zoals ik al zei: áls Vermeersch al incidenteel verklaringen heeft voor de daden van de Joden, blijven ze niettemin onvergeeflijk. Hij zanikt maar door over “onrecht” en “onrechtvaardig” en “niet meer aanvaardbaar”. De wereld hangt van de misdadigerstaten aan elkaar, maar de staat die op de moreel en juridisch zuiverste manier van de hele wereldgeschiedenis is ontstaan én gehandhaafd, de Joodse staat, heeft Vermeersch uitgekozen voor verdwijning. Maar hij is natuurlijk géén antisemiet! Ben je gek! Hij heeft Joodse vrienden!

Mijn eerste kritiek op Vermeersch, eigenlijk de aankondiging van een kritiek, begon aldus:

“Er staat een beest op vier poten in de wei met een kortharige zwartbonte of roodbonte vacht, dat loeit en dat is voorzien van uiers die gemolken kunnen worden. Vervolgens komt er een Israël-hater  langs en die zegt: ‘Kijk nou eens! Een Zionistische slang!’ Nou, ga dan maar eens aan de betreffende anti-Zionist uitleggen dat we hier met een koe te maken hebben. En inderdaad, ook de leugens van de  Vlaamse ‘anti-Zionist’  Etienne Vermeersch inzake Israël zijn dermate potsierlijk dat  een normaal christenmens er nauwelijks kop of staart aan kan ontdekken. Het is misschien moeilijk te geloven, maar  wat professor doctor Vermeersch ten beste geeft over Israël is het gezwatel van een gek.”

Ik had Vermeersch dus vanaf het begin goed ingeschat: dit is een echte! Een echte antisemiet of een echte domkop. De lezer mag kiezen. Ik neig naar: Simpelmans Vermeersch Jezuïtisch Verdwaald In De Grote Denk-Wereld.

“Godsdienstige” en “etnische” factoren

Vermeersch:

“Een staat is de staat van zijn burgers en godsdienstige of etnische factoren mogen geen invloed hebben op de rechten en plichten van die burgers. Indien deze norm voor Israël zou gelden, en na verloop van tijd zou de moslimbevolking de meerderheid vormen, hoe zou dit nog een Jodenstaat kunnen blijven?

(c) Uit deze gedachtegang volgt ook dat de Wet op de Terugkeer op termijn moet verdwijnen. Een staat is de staat van zijn burgers, niet van burgers van een ander land die om godsdienstige redenen, of om biologische redenen (afkomst) een onvoorwaardelijke toegang tot deze staat krijgen.

Als we die godsdienst even buiten beschouwing laten – in een geseculariseerde wereld is zo’n criterium onaanvaardbaar – dan is het andere criterium een biologisch bepaald etnisch gegeven. Een persoon uit Novosibirsk waarvan de voorouders zeker tijdens de laatste 1500 jaar (misschien de laatste 2000 jaar) niet in Palestina gewoond hebben, maar die een Joodse moeder heeft, mag in Israël binnen. Een man in Beiroet die zelf (zoals zijn ouders en grootouders)  in het huidige Israël geboren is, kan niet zomaar in Israël binnen.

Het is toch evident dat dit een discriminatie vormt op biologische grond (al dan niet van een Joodse moeder afstammen) die zeer dicht bij de definitie van racisme aan schuurt. (zie definitie in Deel I).”

Ik snap dat “etnische factoren” niks mogen afdoen aan de rechten van burgers. Maar “godsdienstige” factoren mogen dat wel degelijk. De discussie over “Weimar” na WOII  in Duitsland, de discussie dus over hoe-het-zo-was-gekomen, leidde tot de slotsom dat degene die de Vrijheid van Meningsuiting en de Democratie willen gebruiken om beiden af te schaffen, best een Berufsverbot aan de broek mogen krijgen. Verfassungsschutz, weetjewel. Er zijn uitstekende redenen om een totalitaire “religie” als de islam zelfs in het Westen te verbieden. Maar Vermeersch vindt het rechtvaardig dat de Israëli’s, die aan drie kanten door die ziedende oceaan van redeloze islamitische haat omspoeld worden, vrijwillig het Joodse karakter van hun staat opgeven ten gunste van diezelfde islam. En dat moeten ze dan doen door de “Wet op de Terugkeer” op te heffen, een paar honderdduizend (of een paar miljoen?) “Palestijnse vluchtelingen” op te nemen en zich vrijwillig te laten islamiseren. Het gevolg laat zich raden. Beter gezegd: laat zich extrapoleren uit 1400 islamitische geschiedenis.

Die op te heffen “Wet op de Terugkeer” is Vermeersch een doorn in het oog omdat die “zeer dicht bij de definitie van racisme aan schuurt. (zie definitie in Deel I)”

Als ik dan die definitie opzoek –  (een linkje naar zijn eigen stuk geeft Vermeersch niet) – dan vind ik dit:

“De persoonseigenschappen van een mens ( . . .) zijn volstrekt niet bepaald door biologische factoren die ze, op grond van afstamming met een groep gemeen zouden hebben.”

Maar hoezo is het “evident dat dit een discriminatie vormt op biologische grond”? Ik heb het in mijn Genadeloze Geseling waarop Vermeersch niet ingaat al gezegd:

“En waarom zou uit de ‘Wet op de terugkeer’ racisme blijken, Vermeersch? Worden de Russische Joden bij aankomst in Israël dan gescreend  op ‘hun biologische afstamming’? Wordt er DNA afgenomen, worden er weefselmonsters genomen, gekeken of ze zuivere Joods genen hebben? Nee toch? Wat is er dan racistisch aan een Joodse staat?”

Hij gaat zogenaamd opnieuw niet in op wat ik zeg, maar er is toch iets tot hem doorgedrongen en hij is nu voorzichtiger in zijn formuleringen. Want in het interview van 2002 zei Vermeersch nog botweg dit:

”De joodse staat discrimineert dus mensen enkel en alleen op basis van hun biologische afstamming. Het spijt me, maar dat is een vorm van racisme. Men zal opwerpen dat je ook via de godsdienst jood kunt worden, maar dat voegt aan het racistisch een theocratisch element toe en dat is zeker geen verbetering.” [mijn vet]

Nu is het dus tegen racisme “aanschuren” geworden. “Zeer dicht”: dát dan weer wel. Ik zei het al: Vermeersch is in zijn Israël-bashing zo vasthoudend als een politiehond die op de training aan de man in het boevenpak hangt

Goed. Een antiek overblijfsel is het inderdaad, die afstamming van een Joodse moeder, maar net zo onschuldig als de meeste moderne bepalingen van andere staten. Waarom? Omdat één van de ouders toch de nationaliteit van het nieuwgeboren kind zal moeten hebben om de status van burger van die natie te verwerven. Bij de Joden is dat de moeder. En wat dan nog? Ja, Vermeersch weet precies wat dan nog: hij weet dat het verwijt van “racisme” die hele sliert van Kolonialisme & Slavernij meeneemt. En zelfs “Auschwitz” komt daarin mee. Daarom máákt-ie het verwijt ook. Vervolgens kunnen de nep-linkse zwatelaars dan weer zeggen dat de Israëli’s van nu net zo erg zijn als de nazi’s van vroeger. Over fokking hatemongering gesproken!

Maar een antisemiet moet je Vermeersch niet noemen, want dan wordt hij heel boos en vertelt hoe vaak hij al zelf beweerd heeft dat hij géén racist en zeker geen antisemiet is. Hij houdt zelfs erg van de Joden, Vermeersch, maar ze moeten wel hun laatste bastion opgeven en hun doodsvijanden binnenlaten en ophouden van hun moeder af te stammen.

De beide zijden van de mens en van het Palestijnse conflict

Vermeersch’ slotakkoord:

“6.3. Om al die redenen meen ik dat het voorstel voor oplossing dat ik hierboven formuleer (en reeds in het interview resumeerde) van die aard is dat nieuw onrecht en zelfs nieuw leed maximaal wordt vermeden. Aan beide zijden is er echter zoveel haat, afkeer en fanatisme aanwezig dat de kans op een snelle aanvaarding heel gering is. Toch moeten we geloven dat het nog kan. ‘Point n’est besoin d’espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer’.” [mijn vet]

“Aan beide zijden”: dat is een leugen De Israëli’s zijn globaal genomen oneindig veel redelijker en humaner. En voorzover de Israëli’s haten is dat terecht: een ideologie die diep verwant is met het nazisme, die elke dag over de hele wereld in al zijn media vertelt dat Israël van de kaart moet en dat de volgende genocide op de Joden aanstaande is, behóór je te haten. Dat is zowel fatsoenlijk als realistisch.

Overigens ben ook ik helemaal vóór minimalisering van leed. Zo schreef ik in 1993 een stuk onder de titel “Rekolonisatie met de Rechten van de Mens in de hand” en zei daarin:

“Maar in een zorgvuldige afweging van consequenties, morele waarden en eigenbelang, kan de Atlantische wereld veel meer energie aanwenden in de strijd tegen de wreedheid dan nu gebeurt. Morele aspecten kunnen en moeten een groter gewicht krijgen. En natuurlijk is mijn pleidooi utopisch, maar het zal toch gehouden moeten worden. Als we zelfs geen hoge doelen meer durven formuleren, zal de praktijk nooit verbeteren. Wie wil dat de dief van zijn autoradio vervolgd wordt, moet ook niet toestaan dat twee straten verder in de global village gemoord en gemarteld wordt.”

Al moet ik bekennen dat ook ik soms lijd aan verlangen tot maximalisering van leed: bijvoorbeeld als ik schreeuwende haatbaarden zie, voel ik soms de diepe behoefte ze te mitrailleren of het spek met mijn blote handen van die dikkoppen af te rukken. En ik moet bekennen dat ik, naar het portret van Vermeersch kijkende, een paar maal het verlangen heb gehad een vuist op die blaaskaak te planten. Maar dat laatste is weggeëbd. Ik heb het, geloof ik, weer eens gesublimeerd. Een mooie Joods-Christelijk-Verlichte eigenschap. Zo anders dan in de islamitische “cultuur”, tegen welke “we” precies dáárom zo zwak staan.

Wat ook mooi is en heel diep: het inzicht dat die Joods-Christelijk-Verlichte traditie ons heeft gegeven in de irrationele kanten van de mens. Dus ik aanvaard het irrationalisme van Vermeersch als een gegeven, maar ik zal me nooit neerleggen bij zijn Israël-bashing en de Jodenhaat die hij daarmee objectief bevordert.

En nu maar weer wachten op de commentatoren die hun uiterste best doen om langs de argumenten in het bovenstaande heen te kijken en naarstig op zoek gaan naar onvertogen woorden. Die het schelden op de nazislam en zijn collaborateurs véél erger vinden dan wat die twee aanrichten.  Die het liefst het meisje op het perron de mond zouden snoeren.

___________________________

Door:

Martien Pennings

(voor www.ejbron.wordpress.com)