BIJ1: “Respect voor de smeltkroes of ik schiet!”

(Door: Theresa Geissler)

Nog maar enige dagen geleden hadden we iets om met z’n allen over te grinniken/griezelen/gruwen, doorhalen wat niet verlangd wordt: de vereeuwiging van de installatie van het nieuwe duo-raadslid van BIJ1 Amsterdam, Vreer Verkerke, het prototype van de grauwe, vreedzame ‘nerd’ zou hij geweest zijn als hij voor de foto niet had geposeerd in een schilderachtig-lelijke rok, vaag gemodelleerd naar de schotse ‘Kilt’ en een zo mogelijk nóg lelijker oud-rose ‘overhemdblouse’. Je hebt travestieten, die zich alle denkbare moeite geven om met behulp van oogverblindende outfits, stiletto-hakken, pruiken, make-up en bling-bling mooier dan de mooiste vrouw ‘op de plaat’ te komen, maar dat was de bedoeling van déze freak, pardon, van dít duo-raadslid, dus zichtbaar níet: z’n genen zwabberden dan ook maar wat heen en weer, zoals hij in een promotiefilmpje vertelde: De ene dag voelde hij zich meer vróuw en de volgende dag meer mán. Oh. Dat wisten we dan óók weer.

Ander kenmerk van deze Vreer: Hij is wel ‘wit’. En wie zich nog afvraagt wat daar voor opmerkelijks aan is, hoeft alleen maar even de ontstaansgeschiedenis van deze partij na te gaan, waarbij men dan automatisch uitkomt bij lijsttrekster Sylvana Simons, Nederlander- en ‘witten’- vreetster no. 1: omdat de model- en presentatorcarrière van deze getergde-vrouw-van-Surinaamse-afkomst al jaren tanende was, zoals wij ons herinneren, wierp zij zich, om toch vooral maar ‘in the picture’ te blijven, op de politiek, tevens een mooie gelegenheid om dit vermaledijde racisten-land met zijn racistische bleekscheten, die het maar bleven verdommen om beschaamd in een hoekje weg te kruipen vanwege hun verleden als slavenhouders, aan de kaak te stellen: eerst bij DENK, waar ze er gauw achter kwam dat het dat stel voornamelijk te doen was om een mascotte voor hun éígen kruistocht tegen alles wat Nederlands -en daarnaast niet-islamitisch- was, en zéker niet om een gezamenlijk gevoerde strijd ten faveure van de “gekleurde rijksgenoten”. En vervolgens zelfstandig, onder de inderhaast bedachte naam ‘Artikel1.’ Deelname aan de landelijke verkiezingen bleek voor dit wrochtsel vooralsnog te hoog gegrepen, dus dán maar de Gemeenteraadsverkiezingen 2018. Onder de gewijzigde naam BIJ1, waarbij U zich vooral geen honing producerend, stekend insect moet voorstellen, maar het begríp “bijeen”. Sámen. Saamhórigheid. “Eendracht maakt macht”, weet U wel…

Al wáchtte zij, Simons, zich er wel voor om het uit te spreken, het leek er op dat zij hierbij aanvankelijk mikte op eendracht onder de zwárte medeburgers, die geacht werden één front te vormen, met als belangrijkste speerpunten: erkenning van het “slavernijverleden” en de “afschaffing van alle, in haar ogen bestaande ‘discriminatie’”, met om te beginnen het definitieve verbieden van “Zwartepiet”. Het begrip “diversiteit” moest feitelijk in diezelfde context worden gezien, dus vooral in het bestaansrecht van “zwart”, dat moest worden afgedwongen in een tot dan toe door “witten” gedomineerde samenleving. Alleen kreeg zij hiervoor niet genoeg aanhang c.q. kandidaten onder haar getinte broeders en zusters, die voor een té groot deel reëler bleken te denken dan zij. Zij werd hierdoor als het ware automatisch gedwongen om de betekenis van het woord “diversiteit”  (alweer onuitgesproken) te verruimen, zodat BIJ1 aantrekkelijk kon worden voor álle individuen die zich door die “witte” maatschappij niet geaccepteerd voelden, en niet uitsluitend voor de “zwarten”.

Inderdaad kan “diversiteit” van alles inhouden: in 2006 maakte het begrip zelfs deel uit van de nieuw opgerichte “Partij voor Vrijheid, Naastenliefde en Diversiteit” (PNVD), wier voornaamste doel bleek te bestaan uit het legaliseren van de pedofilie – overigens naast onder meer bevordering van de eenzijdige ontwapening, het afhaken van Nederland uit de NAVO, bevordering van het vegetarisme en meer van die stokpaardjes, die stomtoevallig (?) gewoonlijk in linkse tot uiterst linkse hoek te vinden zijn. Zonder nu direct te willen beweren dat BIJ1 exact dezelfde doelstellingen in zich herbergt (tót het bewijs daartoe onomstotelijk geleverd wordt, wat soms zomaar opeens het geval kan zijn), hebben we in afwachting alvast twee voorbeelden kunnen aanschouwen van de “buitenbeentjes” die door deze partij die “diversiteit” wens(t)en te representeren: Caitlin Kuit, behept met een ernstige vorm van obesitas en mentaal overduidelijk instabiel, die zich inmiddels als kandidaat moest terugtrekken, nadat ze zich ten onrechte voor psychiater (!) bleek te hebben uitgegeven, en genoemde, met zijn zwabberende genen worstelende, Vreer Verkerke. Zoals gezegd allebei “wit”, dat dan weer wél.

Vooropgesteld: er is op zichzelf niets in te brengen tegen excentriciteit. Het is het recht van ieder individu om excentriek te zijn en dat ook uit te dragen, mits hij daarmee zijn omgeving niet aantoonbaar hindert. Zelfs kan men beweren dat juist de excentriekelingen het verdienen door de samenleving te worden gekoesterd als de smaakmakers, die diezelfde samenleving behoeden voor zouteloosheid. Men hoeft ze daarnaast evenmin algemeen als “krankzinnig” of “geretardeerd” te beschouwen, want nadere kennismaking wijst keer op keer uit dat daarvan juist geen sprake is, dat ze, mét hun specifieke eigenaardigheden, integendeel meestal prima functioneren: de bonte stoet aan “bijzondere mensen” die vanaf de jaren ’80 op de buis langskwam in tv programma’s als “Showroom”, “De Stoel” en “Paradijsvogels” toont dat onomwonden. Het enige: deze excentriekelingen waren dat zonder uitzondering wél allemaal uitsluitend voor zichzélf …

En daar wringt ‘m de schoen: het wordt een ander verhaal als men zijn “eigenheden” niet langer slechts op eigen titel, of desgewenst in particulier verenigingsverband, koestert, maar er een politiek item van gaat maken en ze aldus opdringt aan individuen en/of groepen die er niets mee uit te staan hebben. Het argument “de politieke zaak van de één hoeft immers niet die van de ander te zijn” gaat hier niet op, omdat politiek altijd wel streeft naar invloeden waar de hele maatschappij mee te maken krijgt. En dat geldt voor alles, dus ook voor diversiteit:

Diversiteit, evenals trouwens “multicultuur”, staan volgens hun verdedigers voor “vrijblijvendheid”. Maar manoeuvreer ze in de politieke hoek en ze zijn niet langer vrijblijvend. Wat betreft de multicultuur heeft dit proces zich allang voltrokken, sinds minstens één uitheemse cultuur op Nederlandse/Europese bodem met veel vertoon zijn vlag heeft geplant en luidkeels te kennen geeft dat hij blijft, take it or leave it. Bovendien wordt hij hierin gesteund door het linkse establishment, dat op deze manier zijn utopie van versmelting van alle rassen/gezindten en het creëren van een “Nieuwe Mens” hoopt te realiseren. Met de diversiteit gaat het niet anders: men wenst deze tot politieke norm te verheffen, teneinde het “versmeltingsproces” te stimuleren: de westerse identiteit moet zwakker en zwakker gemaakt worden, tot zij zich op den duur niet meer profileren kán. En om dat te bereiken, zal tevens de mentaliteit verzwakt moeten worden, waarvoor in de praktijk geen probater middel bestaat dan gerommel met de menselijke genen: de mens in het algemeen moet, kortom, gaan twijfelen over wie en wat hij ís: zodra hij dat niet meer weet, kan het gewenste resultaat definitief worden gerealiseerd…

En, onheilspellend, maar tegelijkertijd frappant: dat is precies het proces dat zich voltrokken heeft met dat miezerige partijtje BIJ1 van Sylvana:

Zoals het nu ligt, is het niet eens meer een beweging te noemen, waarin de ZWARTE burger zich overtuigend vertegenwoordigd ziet, maar eerder één die het meest ondefinieerbare deel van de samenleving representeert. Of ze daar zelf content mee is…? Och, gezien het hele scala aan zwarte, bruine, blonde en gouden pruiken, dat ze een tijdlang opzette, zou je het haast wel gaan denken.

“Respect voor de smeltkroes of ik schiet!” Noch de Frankfurter Schule, noch Coudenhove-Kalergi zouden het haar hebben verbeterd!

Door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)